از روش های مؤثر در تربیت، تشویق كارهای خوب است. تشویق در روح و روان اثر می گذارد و فرد به انجام کار نیك ترغیب می گردد. فطرت دانش آموران به گونه ای است كه وقتی در انجام کاری مورد تشویق قرار می گیرند، معمولاً در صدد بر می آیند تا آن کار را بهتر انجام دهند و تکرار نمایند.

بدون تردید تشویق از مهمّ ترین اركان روان شناسی تربیتی و عاملی مؤثر در تحریك انگیزش های پیشرفت و عملكرد دانش آموران در فرایند یادگیری، تقویت و و تکرار رفتارهای مطلوب آنان است. تعلیم و تربیت دیدگاهی وسیع، عمیق و دقیق درباره تشویق كودكان دارد و در این زمینه چنان دیدگاه و عملكردی ازخود نشان داده كه گویی سال ها در این رشته تخصصی کار كرده اند، مثلاً درباره تشویق كودكان، كارشناسانه به جزییات نقاشی كودكان توجه نشان داده اند.

همه دانش آموران حتی غیر دانش آموران، تا آخر عمر نیاز به تشویق دارند. تشویق موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرك دانش آموران می شود و آنان را به جدیت وادار می كند. دانش آمورانی كه مورد تشویق قرار می گیرند احساس آرامش و رضایت خاطر و اعتماد به نفس می كنند  و برای جدیت بیشتر و تحمل دشواری ها آماده می گردند. اگر دانش آموران مورد تشویق قرار گرفتند دلسرد و بی رغبت نمی شوند و احساس حقارت و ضعف نمی كنند و می توانند از استعدادهای خویش به نحو مطلوبی استفاده نمایند.

اصل تشویق به عنوان امری مسلم در تربیت شناخته و پذیرفته شده است. اصولاً بهشت و تبشیر پیامبران، آیه های مربوط به پاداش، وعده های شوق انگیز و… همه جلوه هایی از تشویق هستند. خدا در قرآن آیه ۲۵ سوره بقره می فرماید: ای پیامبر به كسانی كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند بشارت بده كه جایگاه آنان باغستان هایی است كه نهرهای آب در آن جاری است. امام علی (ع)  در فرمان تاریخی خود به مالك اشتر (درعهدنامه مالک، نامه ۵۳ نهج‌‌البلاغه) كه او را به فرمانروایی مصر برگزید، دستور می دهد: مبادا نیكوكار و بدكردار پیش تو یكسان باشند، زیرا چنین روشی سبب شود که‌نیکوکاران را به نیکوکاری رغبتی نماند، نیكوكار را از كردار نیك دور و بدكردار را به كار بد سوق می دهد.

 #اقسام_تشویق