اما اگر قرار نیست به کودکان زیر هفت سال امر و نهی شود، پس در مهمانی‌ها و دید و بازدیدها که رفتارهای ناپسندی از آن‌ها سر می‌زند، تکلیف چیست؟
معمولاً یکی از مشکلات و دغدغه‌های والدین در دید و بازدیدهای نوروزی، نحوه رفتار کودکان در این مهمانی‌ها است. وقتی رفتار ناپسندی از کودکان سر می‌زند، غالباً اولین کاری که والدین انجام می‌دهند، امر و نهی کردن است. سؤال جدی که باید به دنبال پاسخ آن باشیم این است: آیا اصولاً امر و نهی کردن به کودکان، رفتار درستی است یا خیر؟ در پاسخ باید گفت: هم بله و هم خیر. تعجب نکنید! زیرا پاسخ به این سؤال در دوره‌های سنی مختلف، یکسان نیست. این سؤال در واقع سؤال دقیقی نیست، زیرا مشخص نکرده است که کدام دوره سنی مد نظر است.

امر و نهی کردن کودکان زیر هفت سال ممنوع
برای کودکان زیر هفت سال قطعاً امر و نهی کردن کار اشتباهی است؛ زیرا همان‌طور که در یادداشت‌های قبل عرض کردیم، دوران هفت سال اول زندگی، دوران سیادت و امیری کردن فرزندان است و قطعاً هیچ پادشاهی دوست ندارد که به او امر شود و این کار فقط موجب عصبانیت او می‌شود. بگذریم از اینکه برخی از والدین، کاملاً قضیه را تغییر داده‌اند و در هفت سال اول تا می‌توانند به فرزندشان امر و نهی می‌کنند که البته این عواقب بسیار بدی را به همراه خواهد داشت. یک دکترای طب تکمیلی، شاخه روان‌شناسی می‌گوید: روزانه هر فرد در خانواده بین 150 تا 300 جمله حرف می‌زند، افزود: در طول این تعداد جمله والدین، حدود 170 جمله‌شان بار امر و نهی دارد. [1] انسان به ویژه کودکان و نوجوانان استقلال‌طلب‌اند و روحیۀ آن‌ها با امر و نهی چندان سازگاری ندارد. به موجب روایاتی که از معصومان نقل شده است، کودکان تا سن هفت‌سالگی به مانند حاکم هستند و می‌خواهند به دیگران امر و نهی کنند، نه اینکه تابع دیگران باشند و این روحیۀ پذیرش امر و نهی، از سنین هفت سال به بعد است[2]. در واقع تنها در هفت سال دوم زندگی در کودکان روحیه اطاعت‌پذیری وجود دارد و دستور دیگران را می‌پذیرند؛ ولی حتی در این دوره هم هرگونه افراط در امر و نهی زیان‌بار است و اعتراض و ناخوشایندی را در پی خواهد داشت.

صفحات: 1· 2