چند وقت است که برخی از کارشناسان داخلی ایران با توافق هسته‌ای را به سرنوشتی شبیه به لیبی تشبیه میکنند

جالب است بدانید ارتش لیبی در دوران معمر قذافی هیچ وقت از نظر آموزشی در سطح خوبی نبود البته ارتش لیبی تجهیزات زیادی داشت ولی خب در کنار فقدان آموزش در تعمیرات و نگهداری هم همیشه به تکنسین های خارجی وابسته بود.

این وابستگی در صنعت هسته ای لیبی هم همینگونه بود و معمر قذافی به کارشناسان خارجی همانند عبدالقدیرخان پاکستانی و برخی کارشناسان خارجی که با پول آن هارا می‌خرید وابسته بود.

یعنی عملا لیبی صنعت هسته ای مستقلی نداشت البته بعد از لغو تحریم ها در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ ارتش لیبی عملا فرصت خوبی برای بازسازی ارتش داشت اما قذافی که از قوی شدن ارتش ‌و کودتا می‌ترسید خرید تجهیزات را به بازی می‌گرفت.

توجه کنید ارتش لیبی در زمان حمله ناتو و امریکا تنها ۷۶ هزار نفر بود ‌و تجهیزات فرسوده ای داشت‌ و از این تجهیزات فرسوده فقط ۲۰ درصد به طور پیوسته فعال بودند!