پیاده روی اربعین و حوادث آینده تاریخ و جهان اسلام از گذشته مورد توجه خداوند و اهل بیت (علیهم السلام) بوده است. نحوه ارتباط مردم با اهل بیت و امامزادگان و شهادت آنان به ویژه سیدالشهداء به گونه ای طراحی شده است که شیعه بتواند در طول تاریخ دوام بیاورد و انرژی لازم را برای تمدن سازی و تغییر نظام جهانی داشته باشد.

نفس اجتماعات جریان ساز است. یعنی بدون اجتماعات کاری از پیش نمی رود. شیعه ای که بعداز رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به چند نفر تقلیل پیدا کرد، حالا باید به جمعیت های میلیونی تکثیر شود تا بتواند سرنوشت تاریخ را عوض کند. این حرکت نیاز به طراحی و نقشه دارد تا بتواند در سطح جهان جریان سازی و تمدن سازی کند.

عزاداری زمینه ساز همین اجتماعات می شود. برای همین اهل بیت (علیهم السلام) همیشه توصیه به عزاداری داشتند.امام باقر (علیه السلام) به یکی از اصحابش پول دادند و فرمودند: «برای من و جدم ده سال عزاداری کنید».

این اجتماعات باعث زنده ماندن شیعه شده و امروز هم باید ادامه یابد تا رفته رفته بتواند تکثیر شود و قدرت پیدا کند.

اجتماعات تمدن سازند. همان طور که در طول تاریخ دیده شده، مسافت های اماکن زیارتی، از مبدأ تا مقصد، همراه با آبادانی بوده است. این آبادانی ها شامل ساختن دانشگاه و حوزه برای تربیت دانشمند و عالم، توسعه دین و مفاهیم اسلامی، آبادانی اقتصادی و ارتقاء آگاهی های سیاسی بوده است. بستر ساز ایجاد نهضت ها و جریان های سیاسی علیه طاغوت ها نیز، همین اجتماعات دینی بوده که مبنای آن هم اماکن زیارتی بوده است.

بسیاری از نهضت ها در همین اماکن زیارتی شکل گرفته است. این جریان سازی باید به گونه ای باشد که بتواند انرژی لازم برای انقلاب اسلامی جهانی که مژده آن قبلا داده شده را ایجاد کند. ائمه (علیهم السلام) نیز طوری طراحی کرده اند که اجتماعات منجر به ساخته شدن نسل ها و افرادی شود که توانایی ایجاد انقلاب اسلامی در دنیای کفر را داشته باشند.

جمعیت چند ده میلیونی اربعین به برکت همان «تجمع های» کوچکتری است که مردم بخاطر دین، سیدالشهداء و سایر معصومین در محل زندگی خود داشته اند. پرواضح است که این تجمع ها و شکل گیری افکار مردم تحت رهبری مراجع عظام بوده که  منجر به پیروزی انقلاب اسلامی ایران شده است.

از فاصله انقلاب ما تا ظهور حضرت، این ماجرا ادامه خواهد داشت. بنابراین، برای دستیابی به آوردن حضرت برای سرپرستی مردم جهان، اول باید به تراز و اندازه امام زمان شیعه تربیت شود و آماده سازی ایجاد شود. یکی از این وظایف عمومی همان نامه ی امام زمان عج به شیخ مفید است که طی آن، دو شرط ظهور را چنین بیان فرموده اند:«وفاداری» و «همدلی».

پیاده روی اربعین، قدرتمندترین وسیله برای تشکیل لشکر امام زمان علیه السلام است

جمعیت چند ده میلیونی در پیاده روی اربعین باید روز به روز قوی تر و بیشتر شود. در زمان صدام چنین اجازه ای برای برپایی پیاده روی اربعین داده نمی شد. اما اکنون که این آزادی هاوجوددارد، این جمعیت در طول سال، باید حفظ شود و تبدیل به یک قدرت بی نظیر شود.

در ایام اربعین، یکی از بزرگ ترین و مهمترین خبرهای دنیا پیاده روی اربعین است. اما رسانه های استعمارگر به خوبی آن را نشان نمی دهند. پس این وظیفه ماست که این عظمت را به دنیا نشان دهیم.

راهپیمایی اربعین یک مقدمه ی مهم و ضروری است برای تمدن بزرگ اسلامی و برای رسیدن به آن، قدرت لازم است و بزرگ ترین قدرتی که می تواند زمینه تمدن اسلامی باشد، اربعین و پیاده روی اربعین حسینی است.

افراد باید بصیرت داشته باشند. در این راهپیمایی یک جریانی شکل می گیرد و توجهاتی می شود. یک قدرت و حس ها و ایمان ها و سازندگی های بسیار مبارکی بوجود می آید.

مردم در این راهپیمایی آماده می شوند برای تمرین فداکاری برای نهضت جهانی ظهور. چون مردم در این راهپیمایی توجه به انسان کامل می کنند. در اربعین مردم نشان می دهند که از حزب و حکومت های ضعیف و فرهنگ های غلط بیزار و خسته شده اند. این مردم یک فرهنگ و یک امام معصوم را می خواهند . آنها همان طور که عاشق امام حسین (علیه السلام) هستند، عاشق حسین زمان خود نیز هستند.

البته حسین زمان ما نزدیک به  1180 سال است که آماده قیام هستند. حال چه کسانی آماده قیام نیستند؟ شیعیانی که آماده قیام نبودند. پس باید این آمادگی ایجاد شود.

امام زمان علیه السلام در نامه خود به شیخ مفید یادآور می شود که هر وقت شما بخواهید من می آیم. اما دو شرط دارد: وفاداری و همدل بودن.

یعنی حذف منیت ها، فردیت ها و در مقابل ایجاد روحیه ی فدا شدن برای دیگران و زحمت کشیدن برای دیگران، تا تبدیل به یک لشکر بزرگ حول محور امام معصوم شویم.

راهپیمایی اربعین قدرتمندترین وسیله برای به وجود آمدن آن لشکر و شبیه شدن به امام است که دو شرط دارد یکی این که وفادار باشند و دیگری همدل شدن است.یک راهکار این امر آن است:

کسانی که به زیارت امام حسین علیه السلام می روند باید تک تک زائرین امام را بعنوان لشکر امام زمان علیه السلام دوست داشته باشند و آنان را بهتر از خود بداند؛ چون برای پدر و خانواده آسمانی اش آمده اند.

قدرت اربعین در هیچ جای دنیا وجود ندارد. کشورهای اروپایی برای نپذیرفتن پناهنده، مرزهای خودشان را می بندند. اما در عراق هر سال چند ده میلیون زائر وارد می شوند. این لطف خداست که چنین سیل جمعیتی موج می زند و همه چیز و امکانات هم فراهم است.

پس آن اتفاق مهمی که در اربعین می افتد، این است که روح مومنین به روح حقیقی خودشان، یعنی روحی که از خدا در آنها دمیده شده گرایش پیدا می کنند. مثل بچه ای که به پدر و مادر خودش گرایش دارد. 

آن چیزی که به عنوان یک وظیفه بر عهده ما لازم است این است که به معارف دینی دقت کنیم و ساده از واقعه ی اربعین رد نشویم. ممکن است حجاب عادت، ما را کور کند. چون در داخل این  مجموعه قرار داریم. ولی کسانی که از دور مسئله اربعین را پیگیری می کنند، می بینند که چه اتفاق عظیمی در حال رخ دادن است. پس مراقب باشیم حجاب عادت ما را کور نکند و تلاش کنیم این مسئله را به سایر مردم منتقل کنیم.

ندای «لبیک یا مهدی» یعنی ظهور

این را از خود بپرسیم که وقتی به عشق امام حسین (علیه السلام) تجمع می کنیم، آیا حاضر هستیم برای حسین زمانه خود جمع شویم و کاری بکنیم!

اگر می گوئیم «لبیک یا حسین» «لبیک یا ابوالفضل» آیا می توانیم «لبیک یا مهدی» هم بگوئیم.

اگر حاضر شویم و سرمایه گذاری کنیم، تمام موانع ظهور حضر برداشته می شود.

لذا حادثه اربعین از این جهت مبارک است که آهسته آهسته پرده ی غربت را از چهره غیبت امام زمان بر می دارد. اما هنوز راه زیادی مانده است تا حضرت از تنهائی، غربت، طرد شدگی و آوارگی در بیاید.

باید تمام لبیک های ما تبدیل به «لبیک یا مهدی» شود. اگر چنین اتفاقی در اربعین بیفتد، آن وقت است که می توان گفت موانع ظهور رفع شده است.

اکنون روشن شد که رمز ظهور اربعین است. پس بیائید برای هر چه زودتر برطرف شدن موانع ظهور، قدمی بر داریم و ایشان را از غربت و تنهائی در بیاوریم.

مراقب باشیم سینه زنی و عزاداری برای حسین سال 61 هجری، ما را از حسین زمان خودمان غافل نکند.

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا محمد وآله الطاهرین

شایسته است مؤمنانی که خداوند توفیق شرکت در این زیارت شریف را به ایشان عنایت فرموده، توجه نمایند که خدای تبارک و تعالی از میان بندگان خویش، پیامبران و اوصیایی را برگزیده تا پیشوا و حجّت مردمان باشند و مردم از رهگذر تعالیم ایشان هدایت یابند و از اعمالشان تبعیت کنند. خداوند مؤمنان را از آن رو به زیارت مشاهد متبرکه ایشان تشویق نموده است که یادشان جادوانه بماند و جایگاهشان اعتلا یابد، و چون آن بزرگواران نمونه اعلای بندگی خدای سبحان و جهاد در راه او و فداکاری برای دین استوارش بوده‌اند، این امر سبب به یاد آوردن خدای متعال و آموزه‌ها و احکام او برای مردم باشد.
بنابراین، از لوازم این زیارت آن است که زائر علاوه بر یادآوری جان‌ فشانی‌‌های امام حسین (علیه‌‌ السلام) در راه خداوند متعال، تعالیم دین حنیف از جمله نماز، حجاب، اصلاح، گذشت، بردباری و ادب و قوانین آمدوشد و دیگر مفاهیم پسندیده را رعایت نماید تا زیارتش گامی در مسیر تربیت نفس برای پذیرش این امور و تثبیت آثار آن تا زیارت‌های بعدی باشد. چنین است که شرکت در این مراسم به منزله حضور در مجالس تعلیم و تربیت امام (علیه ‌السلام‌) خواهد شد.
گو این که ما محضر اهل ‌بیت (علیهم‌ السلام) را درک نکرده ایم تا آموزه‌های ایشان را از حضور خودشان فرا بگیریم و به دست آن بزرگواران تربیت شویم، ولی خداوند متعال تعالیم و رفتار آن‌ها را برایمان حفظ کرده و ما را به زیارت آستان ایشان ترغیب فرموده، تا آنان نمونه‌هایی ممتاز برای ما شوند، و همان گونه که معاصران ایشان را که با آن بزرگواران زیسته‌اند، به محک امتحان کشیده، خواسته است تا میزان صداقت ما را در آرزوی زیستن در کنار آنان و پاسخگویی به آموزه‌ها و اندرزهایشان بیازماید. پس باید مراقب باشیم که مبادا آرزوی ما در زمینه درک محضر آن بزرگان صادقانه نباشد، و باید بدانیم که اگر مطابق خواسته ایشان رفتار کنیم، امید می‌رود که با یارانشان محشور شویم. زیرا از امیر مؤمنان (علیه ‌‌السلام) روایت است که در جنگ جمل فرمود: «امروز کسانی با ما همراه شده‌اند که هنوز در صلب پدران ورحِم‌های مادرانشان هستند». بنابراین، بر هر یک از ما که آرزویی صادقانه داشته باشد، عمل به تعالیم و تبعیت از ایشان، و پرورش با روش تربیتی و بهره‌مندی از آداب آنان دشوار نیست.

خدا را خدا را در نماز!
که نماز، آن گونه که در حدیث شریف آمده، ستون دین ومعراج مؤمنان است و اگر پذیرفته شود سایر اعمال پذیرفته است و اگر مقبول نیفتد دیگر اعمال مردود خواهد شد. سزاوار است که مؤمن به ادای نماز در اول وقت پایبند باشد؛ چرا که محبوب ‌ترین بندگان در نزد خدا کسی است که به فراخوان نماز پاسخی سریع‌تر دهد، و شایسته نیست که مؤمن در اول وقت نماز، به عبادت دیگری بپردازد. زیرا نماز برترین طاعت‌ها است. از اهل بیت (علیهم‌ السلام) روایت است که: «شفاعت ما به کسی که نماز را سبک شمارد، نخواهد رسید» و پیرامون توجه خاص امام حسین (علیه‌‌ السلام) به نماز در روز عاشوا نقل شده است که آن حضرت به کسی که زمان فرا رسیدن اول وقت نماز را یاد آور شد، فرمود: «نماز را به یاد آوردی، خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد» و پس از این سخن، زیر بارانی از تیر، به نماز ایستاد.
خدا را خدا را در اخلاص!
که ارزش وبرکت عمل انسان به میزان اخلاص او برای خداوند متعال است؛ زیرا خداوند جز آن عملی را که خالص برای او و پاک از نیّت غیر باشد، نمی‌‌پذیرد. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) روایت است که هنگام مهاجرت مسلمانان از مکه به مدینه فرمود: «هر که برای خدا ورسولش هجرت کند، هجرتش به سوی او خواهد بود، و هر که برای بهره‌مندی از دنیا هجرت نماید، سوی دنیا مهاجرت کرده است. خداوند به میزان اخلاص در عمل، پاداش آن را چندان فزونی دهد که تا هفتصد برابر شود و خدا برای هر کس که بخواهد، ﭘاداش مضاعف منظور فرماید».
پس بر زائران است که در مسیر خویش، ذکر خدای متعال را بسیار بگویند و در هر گام و هر عمل خود اخلاص را در نظر داشته باشند و بدانند که خداوند متعال نعمتی همتای اخلاصِ در عقیده و گفتار و رفتار را به کسی عنایت نفرموده است وعمل تهی از اخلاص با پایان زندگی دنیوی تمام می ‌شود، در حالی که عمل مخلصانه، هم در این دنیا و هم پس از آن، جاودان و مبارک خواهد ماند.
خدا را خدا را در رعایت پوشش وحجاب!
که از مهم ‌ترین چیزهایی است که اهل ‌بیت (علیهم ‌السلام) حتی در سخت‌ ترین شرایط کربلا به آن توجه داشته و خود والاترین الگوی آن بوده‌اند. ایشان به اندازه آزاری که از هتک حرمت خود دیدند، از هیچ رفتار دشمن آزرده نشدند. لذا بر همه زائران و به ‌ویژه بر بانوان زائر فرض است که شرایط عفاف را در رفتار و نوع پوشش وظاهر خود حفظ نموده و از هر چه این امر را خدشه‌ دار می‌کند (مانند پوشیدن لباس‌های تنگ واختلاط‌‌ های زشت و استفاده از زیور آلات ناروا) بپرهیزند، بلکه سزاوار است که به منظور منزّه نگه داشتن این مراسم مقدّس از شائبه‌های ناپسند، تا حد امکان، بالاترین مراتب عفاف را رعایت نمایند.
از درگاه خداوند متعال مسألت داریم که در دنیا و آخرت، مقام پیامبر مصطفی (صلی الله علیه وآله) و اهل ‌بیت مطهرش (علیهم‌‌ السلام) را به برکت فداکاری‌هایی که در راه او به عمل آوردند و برای هدایت خلقش کوشیدند، فزونی بخشد و همان گونه که بر برگزیدگان پیشین، به‌خصوص بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستاده است، درود خود بر ایشان را بیفزاید.
از خداوند متعال هم‌‌چنین مسألت داریم که به زیارت زائران حضرت اباعبد الله الحسین (علیه‌‌ السلام) برکت دهد و آن را به بهترین نحوی که عمل بندگان صالح خویش را می‌ پذیرد، قبول فرماید، تا در مسیر و سیره خود در این زیارت و در باقی ایام زندگانی الگویی برای دیگران شوند و آنان را به سبب ولایت اهل‌ بیت پیامبر (علیهم ‌السلام) و پیروی از سیره و تبلیغ رسالت ایشان پاداش خیر عطا کند.
باشد که در روز قیامت که هر یک از مردم با امام خویش خوانده می‌شود، ایشان با اهل ‌‌بیت (علیهم ‌السلام) خوانده شوند، و کسانی که در این راه به شهادت می‌رسند، به دلیل جانبازی‌هایی که به عمل آورده و ستم و آزاری که به خاطر محبت ایشان به جان خریده‌اند، با حسین (علیه ‌‌السلام) و یارانش محشور شوند؛ انه سمیع مجیب.

منبع: سایت رسمی دفتر مرجع عالیقدرآقای سید علی حسینی سیستانی دامت برکاته

حضرت آیت‌الله‌ مکارم شیرازی دامت برکاته صبح امروز در درس خارج فقه که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با قرائت  پیامی به زائران اربعین  با اشاره به وظایف دولت ایران و عراق در پیاده‌روی حماسی اربعین حسینی(علیه السلام) تأکید کردند: حماسه اربعین سرمایه عظیمی است که باید از آن به بهترین صورت بهره‌برداری کرد و از دولت عراق نیز به خاطر تلاش‌ها و خدمات برای زائران خارجی تشکر کرد.

ایشان با انتقاد از نگاه اقتصادی دولت به پیاده‌روی اربعین تأکید کردند: باید تلاش‌ها در جهت تشویق و تسریع این راهپیمایی بزرگ باشد اما دولت به این مراسم به‌عنوان منبع درآمد نظر دارد، افزایش کرایه‌ها، گرفتن هزینه‌های بیمه، هلال‌احمر و پارکینگ هیچ توجیهی ندارد.

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی دامت برکاته عنوان کردند: اخذ گذرنامه و روادید برای عبور از مرز ضروری و لازم است و هیچ‌کس نباید به خود چنین اجازه‌ای بدهد که بدون روادید و دیگر تشریفات قانونی از مرز عبور کند چراکه امر زیارت مستحب است و عبور قانونی از مرز ضروری است.

ایشان بابیان اهمیت احترام به حس میزبانی و مهمان‌نوازی ملت عراق گفتند: نباید به حس میزبانی و مهمان‌نوازی ملت عراق در ایران نادیده گرفته شود، چرا آن‌ها برای حفظ امنیت و رفاه زوار تمام تلاش خود را انجام می‌دهند که از همین‌جا هم باید از آن‌ها تشکر کرد.

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی دامت برکاته با توصیه به زوار اربعین خاطرنشان کردند: این راهپیمایی حماسی را سیاسی و جناحی نکنید و از شعارها و عکس‌های تفرقه‌افکن بپرهیزید و به تبلیغ اشخاص در این مراسم مبادرت نورزید و از طرف ایرانی هم می‌خواهیم به شایستگی میزبانی زائرانی را کنند که به سمت مرزهای عراق روانه هستند

این مرجع تقلید در بخشی از بیانات خود، با بیان حدیث شریفی از پیامبر گرامی اسلام تصریح کردند: رسول مکرم اسلام(صلی الله علیه وآله) در باب علم‌آموزی سه درخواست مهم و کاربردی از خداوند متعال دارند نخست آنکه علم و آموخته‌های انسان روزافزون شود، دوم آنکه به سراغ تعلیم علومی برویم که  نافع باشد و سوم به علومی که آموخته‌ایم عمل کنیم.

 ایشان با انتقاد از آموزش و تدریس برخی علوم غیر نافع در مراکز علمی کشور تأکید کردند: بعضاً در دانشگاه‌ها علومی تدریس می‌شود که سودی برای جامعه ندارد که لازم در تدوین دروس دانشگاهی پایش های صورت گرفته شود تا از حالت تشریفاتی بودن خارج شود.

 استاد خارج فقه حوزه علمیه قم بابیان برخی سرفصل‌های غیرضروری حوزه‌های علمیه نیز عنوان کردند: در حوزه‌های علمیه نیز دروسی تدریس می‌شود که مطول است و درنهایت به درد حوزویان نمی‌خورد درحالی‌که هدف آن است که با تحصیل علوم حوزوی به احکام، فقه و اصول برسیم، بنابراین لازم است تا در حوزه نیز بخش‌های  غیرمفید حذف شود.

ایشان با بیان اهمیت تولید علم و فراگیری علم در حد ضرورت بیان کردند: علوم را باید در حد ضرورت فراگرفت و به دنبال آن رفت اما ترجمه آثار دیگران صرفاً تا حدی خوب بوده و نباید کار را صرفاً منحصر در ترجمه علوم دیگران کرد.

 منبع:خبرگزاری رسا-چهارشنبه ۱۰ آیان ۱۳۹۶
 

صبح یکشنبه 2 صفر المظفّر 1439، مسئولان و اعضای موکب حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها که قرار است امسال نیز همگام با خادمان حسینی، در مراسم اربعین، پذیرای خیل عظیم عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام باشند، در بیت مرجع ولایی حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله العالی حضور یافتند.

معظّم له نیز با تقدیر فراوان از همه کسانی که این برنامه الهی خدمت می کنند، فرمودند:

« برنامه اربعین و عزاداری سیّد و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، برنامه‌ای خدایی است که ما از توصيف و تصوّر عظمت آن قاصریم؛ و انسان واقعاً از عظمت آن متحیّر می‌ماند ».

 ایشان در بخشی از بیانات خود، با اشاره به عظمت بیش ازپیش برنامه عزاداری اربعین، افزودند:

« شما ببینید نسبت به اشخاص بزرگ، مطالب و توجّه به آنها تدریجاً کمرنگ می‌شود، ولی امر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، روز به روز، عظمتش بيشتر می‌شود. شما ‌ببینید که برنامه سال گذشته بسیار با عظمت تر از قبل بوده، و ان‌شاء الله برنامه امسال از سال گذشته عظیم تر خواهد بود. اینها امر و سرّی دارد که ما از درک آن عاجزیم ».

مرجع عالیقدر در بخش دیگری از توصیه‌های خود بیان کردند:

کوچک‌ترین قدم و کمترین کار در این راه، بسیار بزرگ و با عظمت است. حرکت، حرکتی الهی است که در معرض دید همه جهانیان می‌باشد. قدر خودتان را بدانید، به خود ببالید و سعی کنید به احسن وجه در خدمت عزاداران حضرت سید الشهدا علیه الصلاة و السلام باشید.

 آیت الله العظمی صافی دامت برکاته در پایان دیدار، با مسألت توفیق بیشتر جهت برگزاری باشکوه تر این برنامه فرمودند:

هر چه بیشتر و بهتر، این برنامه تعظيم و تکریم شود، اسباب رضايت و خشنودی خاطر مبارک امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه الشريف بیشتر فراهم می‌شود.

« يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ » حقیرِ کمترین خاک پای زائرین اربعین امام حسین علیه‌السلام هستم، و به آن افتخار می کنم، و همین که شما خادمان محترم این برنامه بزرگ را دوست می‌دارم، اسباب سعادت خودم می دانم.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی صافی گلپایگانی دامت برکاته-

9 روز مانده تا ………

اگر بخواهیم نام یکی از وفادارترین یاران پیامبر اسلام (صلی الله و علیه وآله) را بر زبان جاری کنیم، بی شک نام عمارِ یاسر در صدر است که مانند ستاره ای پر فروغ در شبی ظلمانی می درخشد. عمار بن یاسر العنسی یکی از اصحاب بزرگ رسول الله و از یاران برگزیده امیر المومنین است. از جمله افرادی بود که به حبشه مهاجرت کرد و به دو قبله نماز گزارد و در جنگ بدر، صفین و… شرکت نمود و از کسانی بود که پیامبر شهادتش را پیشگویی کرده بود و سرانجام در زمان علی (علیه السلام) بعد از شهادت در جنگ صفین خود حضرت بر او نماز گزارد؛ و به دست مبارك خویش او را دفن نمود.
صحابی که امیر المؤمنین علیه السلام بر جنازه اش نماز می خواند
پیشگامِ در ایمان
عمار و خانواده اش از کسانی بودند که از همان آغاز دعوت پیامبر به او ایمان آوردند و در راه حمایت از دین رسول الله (صلی الله و علیه وآله) متحمل عذاب‌ها و شکنجه های سخت و طاقت فرسا از ناحیه مشرکین مکه گردیدند. از آن جمله‌ آزار و اذیت های ابوجهل بود که دستور داد آتش و تازیانه آماده کنند و آنگاه سمیه و یاسر و عمار را کشان کشان به آنجا بردند و با نیش خنجر و آتش برافروخته و نواختن تازیانه آنان را زجر می داد… و این پیامبر رحمت و مهربانی بود که ایشان را تسلی می داد و امر به شکیبایی می نمود و می فرمود: « ای خانواده یاسر صبر کنید که وعده گاه شما بهشت است»[1] و باز می گفت: خدایا بیامرز آل یاسر را و آمرزیده ای.‌‌ او کسی است که رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) در حق او فرموده: « عمار با حق است و حق با عمار..»[2].
عمّار، شأن نزول آیه قرآن
زمانی عمار برای حفظ جان خود مجبور شد که در ظاهر، از اسلام برگردد، ولی فوراً پشیمان شد و با دیدگان گریان به محضر رسول خدا شتافت و با ناراحتی جریان را تعریف کرد. پیامبر (صلی الله و علیه وآله) فرمودند: آیا تزلزلی در ایمان باطنی تو رخ داد است؟ عرض کرد: قلبم لبریز از ایمان است. حضرت فرمود: کوچکترین ترس به خود راه مده و برای رهایی از شرّ آن، ایمان خود را پنهان کن که آیه ی 106 سوره نحل نازل شد که می فرماید: «مگر آن کس که مورد اکراه قرار گیرد و قلب او از ایمان سرشار است».
از نبوت تا ولایت ثابت قدم ماند
عمّار علاوه بر این که حاضر به جان دادن برای پیامبر اسلام (صلی الله و علیه وآله) بود، از افراد گروه (شُرطة الخمیس) در زمان امیرالمومنین (علیه السلام) هم بود؛ یعنى از کسانی که براى فداکارى در راه دین و حمایت از رهبرى امام و اطاعت از همه فرمان هاى او, شرط و پیمان جان با آن حضرت بسته بودند. پیامبر(صلی الله و علیه وآله) و على(علیه السلام) هم به آنان وعده بهشت داده بودند. لذا هنگامی که عمار به شهادت رسید و امام از شهادتش با خبر شد، بر بالین عمار آمد و سر او را به زانوی مبارک گرفت و فرمود: «انا الله و انا الیه راجعون» آنگاه فرمود: هر که از وفات عمار دلتنگ نشود او را از مسلمانی نصیب نباشد.
سرباز بصیر ولایت
عظمت عمار به این است كه در هيچ شرايطى دچار اشتباه نشد و جبهه حق و باطل را به خوبی تشخیص داد. هرگاه براى مؤمنين، نكته اى مشتبه می شد، با بصيرت و روشنگری، شبهات را از ذهن آنها برطرف مى كرد و آتش فتنه را می خواباند و با سخنرانی های متعدد، از نفاقی که در آن زمان بر فضای جامعه آن روز حاکم بود، پرده برمی داشت. یکی از حرفهای او در این روشنگری ها این بود؛ می گفت: گول پرچم هایی که در مقابل شما برافراشته شده است را نخورید این پرچمی که شما در جبهه‌ی مقابل می‌بینید، این پرچم را من در روز احد و بدر در مقابل رسول خدا دیدم (پرچم بنی امیه) همان کسانی زیر این پرچم ایستاده بودند، که الان ایستاده اند؛ معاویه و عمرو عاص. در جنگ احد، هم معاویه، هم عمرو عاص و دیگر سران بنی امیه در مقابل پیغمبر قرار داشتند؛ پرچم هم پرچم بنی امیه بود. گفت: این‌هائی که شما می‌بینید در زیر این پرچم، آن طرف ایستاده‌اند، همین‌ها زیر همین پرچم در مقابل پیغمبر ایستاده بودند و من این را به چشم خودم دیدم. این طرفی که امیر المؤمنین هست، همین پرچمی که امروز امیر المؤمنین دارد- یعنی پرچم بنی هاشم- آن روز هم در جنگ بدر و احد بود و همین کسانی که امروز زیرش ایستاده‌اند، یعنی علی بن ابی طالب و یارانش، آن روز هم زیر همین پرچم ایستاده بودند. فرقش این است که آن روز آن‌ها ادعا می‌کردند که کافرند، و امروز همان ها زیر آن پرچم ادعا می‌کنند که مسلمانند این بهترین علامت بود برای شناساندن افراد.
عمار الگویی برای امروز ما
عمار مقبولیت اجتماعی بسیار بالایی در دل مردم داشت تا جايي که موضع‌گیری‌های وی نسبت به مسائل سیاسی زمانه برای مردم حکم حجتی بود و معیاری برای تشخیص میان سپاه اسلام و لشکر کفر در جنگ صفین شد. او خود را موظف کرده بود که در مقابل جنگ روانی که دشمن در مقابل امیرالمومنین به راه انداخته بایستد، لذا در جنگ صفین با اسب از این طرف جبهه، به آن طرف جبهه و به داخل صفوف خودی می رفت و به هر کدام که می رسید، در مقابل آنها می‌ایستاد و برای آنها صحبت می کرد؛ حقائقی را برای آنها روشن می کرد و تأثیر می گذاشت. هر کجا می‌دید اختلاف پیدا شده، و عده‌ای دچار تردید شدند، خودش را به سرعت آنجا می رساند و برایشان حرف می زد، تبیین می کرد و گره‌ها را می گشود.
امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی و ولایت فقیه که ادامه ولایت رسول الله و امیرالمومنین علیه‌السلام است نیازمند عمارهایی است که گوش به فرمان ولایت باشند و سر و جان فدای ولایت کنند. امروز کار خواص در این فضای غبار آلودِ شبهه افکنی، همچون عمار، تبین حقائق بدون هرگونه تعصبی است؛ بدون حاکمیت جناحی و گروهی. یاوران انقلاب رفیق نیمه راه نگردند و ولایت را در بین را تنها نگذارند و عمارگونه تا آخر بمانند. با تیزبینی و زیرکی راه حق و باطل را از هم جدا کنند و راهنمای جاماندگان از راه حق باشند. آنچنان گوش به فرمان باشند که با شنیدن ندای اَینَ عمّار؟ بپا خیزند و جان و مال خود را در طَبَق اخلاص گذاشته و از حریم دین و ولایت دفاع کنند.
کلام آخر
تاریخ تکرار پذیر است، گروهی همچون عمار در صف ولایتند و تا آخر ایستاده اند و جان می دهند و گروهی تا نیمه‌ی راه می آیند و بر سر دوراهی ها راه خود را جدا می کنند و هر چه می روند فاصله شان بیشتر می شود. تصمیم با ماست که کدامیک را برگزینیم. پی نوشت ها:
[1]. « صبراً یا آل یاسر فان موعدکم الجنه».
[2]. «عمار مع الحق و الحق مع عمار حیث کان عمار جلده بین عینی و انفی تقتله الفئه الباغیه»