🎙آیت الله مصباح یزدی(ره):

تصمیم بگیریم که دعاى عهد را هر روز #صادقانه بخوانیم.
هر روز تجدید میثاق كنیم كه ما براى #شهادت آماده‌‌ایم و حتی آرزو مى‌‌كنیم که
إن حَالَ بَینِی وَ بَینَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْماً مَقْضِیاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً كَفَنِی شَاهِراً سَیفِی مُجَرِّداً قَنَاتِی مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحَاضِرِ وَ الْبَادِی‏.

ما باید آن‌قدر پابرجا باشیم كه بگوییم اگر در زمان حیات هم توفیق نداشتیم که به شهادت برسیم، آرزو داریم که بعد از ظهور شما در رجعت برگردیم؛

فأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی؛ خدایا! من را دوباره زنده كن و از قبر دربیاور درحالی‌که كفنم را به‌صورت لُنگ برای ستر عورت بسته باشم و شمشیرم را كشیده باشم؛

مُؤْتَزِرا کَفَنِی شَاهِرا سَیْفِی.

اگر نوكر امام زمان‌عجل‌‌الله‌‌فرجه‌‌الشریف هستی باید این‌طوری باشى؛
شاهِرا سَیْفِی مُجَرِّدا قَنَاتِی؛ سلاحم را كاملاً آماده و برهنه كرده باشم و از غلاف درآورده باشم.

اگر به زبان امروزی بخواهم بگویم، دستم روى ماشه باشد؛ طورى از قبر دربیایم كه دستم روى ماشه باشد؛ مُجَرِّدا قَنَاتِی.

نوكر امام زمان‌عجل‌‌الله‌‌فرجه‌‌الشریف آرزویش این است كه این‌گونه باشد.

هر روز عهد مى‌‌بندد كه خدایا! من مى‌‌خواهم این‌گونه باشم.

آن‌وقت كسى كه این‌گونه است حاضر است كه به خاطر یك توهین یا یك #سیلى خوردن، دست از وظیفه‌‌اش بكشد و از نوكرى امام زمان‌عجل‌‌الله‌‌فرجه‌‌الشریف استعفا بدهد؟!

منبع: ندای تهذیب

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

یکی از امور مهم، بلکه از اهمّ امور این است که بدانیم چه کار کنیم تا مثل کسانی از علما و [یا افراد] متشرعه و صُلَحای تابع علما باشیم که فرج شخصی و ارتباط خاص با حضرت ولی‌عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف داشته‏ اند!

کتاب حضرت حجت(عج)، ص۳۱۳
مجموعه فرمایشات آیت‌اللّٰه بهجت پیرامون حضرت حجت ، امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف
 

بزرگانی که معارف روایات را به جد فهمیدند و باور کردند، گفته اند: ما دو تا درس داریم؛ یک درس عمومی داریم که با این طلبه ها می رویم در مسجد و حسینیّه، درس می خوانیم؛ یک درس خصوصی هم داریم. هم بحث های ما و هم شاگردی های ما دیگر اینها نیستند! بلکه یک تکه آهن است، یک تکه چوب است، یک تکه سنگ، ما چهارمی آنها هستیم. یک سنگ است و یک چوب است و یک آهن و من زید، چهارمی آنها. چوب چیست؟ آن سنگ چیست؟ آن آهن چیست که شما چهارمی آنها هستی؟! اگر داوودی بود و آهن سردی بود و آن آهن به دست داوود نرم شد، نه قلب ما از آهن سخت تر است، نه وجود مبارک ولیّ عصر از داوود کمتر است. پس چرا این دل را به او ندهیم و نرمش نکنیم؟! ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا!! آن چوب کیست؟ آن چوب همین استن حنّانه است. این حکایت را هم شیعه نقل کرده است، هم سنّی! وجود مبارک پیغمبر(ص) به حالت ایستاده، به ستون چوبی « مسجد مدینه» تکیه می داد و سخنرانی می کرد. به حضرت عرض کردند: شما اگر ایستاده، سخنرانی کنید، سختتان است. خسته می شوید؛ اجازه بدهید منبر تهیه کنیم. اجازه فرمودند، منبر سه پله ای تهیه شد. مستمعان هم حاضر بودند. وجود مبارک پیغمبر از این ستون به طرف این منبر حرکت کرد. دیدند این ستون جزع می کند از مفارقت حضرت! این را همه دیدند. وجود مبارک حضرت برگشت، این ستون را بغل کرد. مثل یک دوست، این ستون آرام شد.
بنواخت نور مصطفی آن استن حنّانه را
کمتر ز چوبی نیستی، حنّانه شو، حنّانه شو(1)
این رفیق دوم ما!
مرحوم شیخ طوسی و نیز جناب زمخشری در «کشّاف» نقل کرده؛ یعنی هم سنی ها نقل کردند، هم شیعه ها که وجود مبارک پیغمبر (ص) فرمود:
« یک سنگی بود در جاهلیت، قبل از اینکه من پیغمبر بشوم، هر وقت من را می دید، سلام می کرد(2)».
الآن هم من آن سنگ را می شناسم. این رفیق سوم ما.
آنهایی که به جایی رسیدند، بعد به خدمت حضرت ولی عصر(ع) می رسیدند، شدند بحرالعلوم. آنها یک درس خصوصی هم داشتند. از این درس های عمومی اگر کسی به مقصد می رسید، ما هم از مستان این می بودیم؛ ولی این طور نیست! حداکثر این است که آدم جهنم نرود، بهشت برود، « جنات من تجری من تحتها الانهار» نصیبش بشود، همین! اما اینکه « عند ملیک مقتدر»(3) باشد، اینها نصیبش نمی شود!! وجود مبارک حضرت چون قائم است، اینها را می پروراند و چون قائم است، سعی می کند که قعود ما به قیام ما تبدیل بشود که آن حضرت ظهور بکند و این گونه شاگردان خاص را می پروراند.آنها کسانی اند که وقتی حضرت ظهور کرد، به دیوار کعبه تکیه داد و قرائت فرمود: انا بقیه الله(4)، بقیه الله خیر لکم ان کنتم تعلمون(5)، همه می شنوند، در کوتاه ترین مدت خود را به پیشگاه آن حضرت می رسانند. حالا اگر آن ظهور عمومی پیدا نشود؛ ظهور خصوصی و شاگردی خصوصی که ممکن است.

ظاهر بودن حضرت ولیّ عصر(عج)
وجود مبارک حضرت فرمود: آفتاب بالاخره هست، این ابر جلوی چشم شما را گرفته، شما غایبید، نه ما! اینکه در جواب آن سؤال که در زمان غیبت از شما چگونه استفاده می کنند، فرمود: مثل آفتاب پشت ابر است؛ یعنی شما غایبید، نه ما! آفتاب محجوب است یا ما محجوب؟ این ابر، جلوی آفتاب را گرفته یا جلوی ما را گرفته؟ درِ جریان ظلّ گرفتن و کسوف و خسوف چطور است؟! آن را ظلّ گرفته یا ما را ظلّ گرفته؟! ما را ظلّ گرفته. یعنی وقتی زمین بین ما و شمس فاصله شد، آنجا که رو به آفتاب است که کاملاً نور دارد. سایه ماه می افتد روی زمین، زمین را ظلّ می گیرد، زمین تاریک می شود، ما را ظلّ گرفته، نه شمس را! ما چون آن شمس را نمی بینیم، می گوییم: آفتاب را ظلّ گرفته، وگرنه او همچنان روشن است. چون هم آن سمت کره ماه روشن است و هم سایر نظام کیهانی روشن است. آن را ظلّ نگرفته، ما را ظلّ گرفته، این سحاب هم جلوی آن را نگرفته؛ بلکه مانع ما شده؛ ولی بالاخره از او برمی آید که مشکل ما را حل کند. بنابراین هدف خلقت این است که ما فقط عبادت کنیم، یعنی اطاعت. چون بخش پایانی سوره « ذاریات» یک قضیه نیست که بشر برای عبادت خلق شد، دو تا قضیه است، یکی موجبه، دیگری سالبه. نفرمود:« خلقت الجنّ والانس لیعبدون»، فرمود:« و ما خلقت الجنّ و الانس الا لیعبدون»؛ یعنی برای غیر عبادت خلق نشد. بنابراین اگر کسی کارهای عادّی انجام بدهد که حرام نیست؛ ولی اثر دینی ندارد. لهو و لعب است، معصیت نیست، او در این 10 ساعت یا 20 ساعت در راستای خلقت حرکت نکرده است. او، هم باید قضیه موجبه را حفظ بکند، هم قضیه سالبه را تا جمیع شئونش بشود انّ صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین.
چنین انسانی، خلیفه کامل است و در عصر کنونی وجود مبارک ولیّ عصر(عج)، یعنی مهدی شخصی موجود موعود از یک سو، قائم غایب(‌علیه آلاف التحیه و الثناء) از سوی دیگر است که جمعیت را می برد به سمتی که به مصداق: و ما خلقت الجنّ و الانس الا لیعبدون عمل می کنند و همه کارها می شود عبادی. تولید می شود عبادی، مصرف می شود عبادی، هنر می شود عبادی، ادبیات می شود عبادی…؛ هم حسن فعلی دارد، هم حسن فاعلی. هم کار خوب می کند، هم برای رضای خدا می کند.
اگر کسی آدم خوبی باشد؛ ولی کارش بازی باشد، معصیت نکرده، مؤمن هست؛ اما چون یک رکن را از دست داده، به هدف نمی رسد یا کارش کار خوبی است، به نفع جامعه است؛ ولی او موحّد نیست؛ چون فاقد حسن فاعلی است، یک گوشه را از دست داده است. ما به سمتی در سایه آن حضرت حرکت می کنیم که هم حسن فاعلی داشته باشیم، هم حسن فعلی بشود جمیع شئون ما لله، آن وقت بشر به این وضع می رسد، آنگاه می شود، لیظهرهُ علی الدین کلّه و لو کره المُشرکون(6).

 منبع: نشریه موعود، شماره 139 و 140.گفتاری از آیت الله جوادی آملی دامت برکاته

🔰 امام خمینی (قدس سره):

🔹 من خوف دارم چه کاری بکنیم که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پیش خدا شرمنده بشود.

🔸 اینها شیعه تو هستند این کار را می‌کنند. نکند یک وقت خدای ناخواسته یک کاری از ماها صادر بشود که وقتی نوشته برود، نوشته‌هایی که ملائک الله مراقب ما هستند، رقیب هستند، هر انسانی رقیب دارد و مراقبت می شود، ذره‌هایی که برقلب‌های شما می‌گذرد رقیب دارد، چشم ما رقیب دارد، گوش ما رقیب دارد، زبان ما رقیب دارد، قلب ما رقیب دارد، کسانی که مراقبت می‌کنند اینها را. نکند که خدای ناخواسته از من و شما و سایر دوستان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف یک وقت چیزی صادر بشود که موجب افسردگی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد. مراقبت کنید از خودتان، پاسداری کنید از خودتان.

📗 صحیفه نور، ج۷، ص۲۶۷

کم بودن شناخت ما موجب دوری ما از او شده است

📖 إنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ[یس ۲۹-۳۰]

📖 تنها يك فرياد بود و بس و بناگاه [همه‌] آنها هلاک شدند. افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می‌کردند!

▫️ از امام صادق(ع) روایت است، امیرالمومنین علی(ع) فرمود:
بدانید که زمین از وجود حجّت خدا خالی نمی‌ماند، و به‌زودی خداوند بندگان گناهکارش را به کیفر ظلم و ستم و زیاده‌روی‌های خود می‌رساند. اگر یک لحظه زمین از حجّت خدا خالی بماند، ساکنان خود را فرو می‌برد حجّت خدا در روی زمین هست، او همه را می‌شناسد ولی کسی او را نمی‌شناسد چنان‌که یوسف، مردم را می‌شناخت ولی کسی او را نمی‌شناخت. آنگاه این آیه‌ی شریفه را تلاوت فرمود: یا حَسْرَةً عَلَی الْعِبادِ ما یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ.
[تفسیر اهل بیت ج۱۲ ص۵۲۰]

🔹شماره ۲۸
🏷 تهیه شده در بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه

?️مطابق برخی از روایات، اصحاب حضرت عجل‌الله فرجه از صفات و ویژگی‏‌هایی برخوردارند از قبیل:

?️۱ - اخلاص
در روایتی حضرت امام جواد علیه‌السلام به عبدالعظیم حسنی فرمود: «…و هنگامی كه برای او این تعداد (۳۱۳ نفر) از اهل اخلاص جمع شد خداوند امر او را ظاهر خواهد كرد.» [کمال‌الدین ج ۲ ص ۳۷۷]

?️۲ - یقین و استقامت
از حضرت امام صادق علیه‌السلام حدیثی نقل شده كه فرمود: «…گویا قلب‏های آنها به مانند تكّه‌های آهن است، شكی در قلوب آنها راجع به خدا وجود ندارد. محكم‌‏تر از سنگ است.» [بحارالانوار ج ۵۲ ص ۳۰۷]

?️۳ - خداشناس واقعی
از حضرت امام علی علیه‌السلام در ضمن حدیثی نقل است كه فرمود: «…و لكن در طالقان مردمانی مؤمن خواهند آمد كه به خداوند معرفت واقعی دارند و آنان انصار مهدی در آخرالزمان می‏باشند» [بحار الانوار ج ۵۱ ص ۸۷]

?️۴ - شیران روز و زاهدان شب
از حضرت امام صادق علیه‌السلام در حدیثی راجع به اصحاب قائم عجل‌الله فرجه نقل است كه فرمود: «گویا من نظر می‌‏كنم به قائم و اصحاب او در نجف كوفه، سجده‏‌ها به پیشانی‏‌های آنها اثر گذارده است، شیران در روز و راهبان در شب‌اند.» [بحار الانوار ج ۵۲ ص ۳۸۶]

?️۵ - برخورداری از تأیید الهی
طبرسی در روایتی از حضرت امام علی علیه‌السلام نقل كرده كه فرمود: «تا اینكه خداوند مردی را در آخرالزمان برمی‏‌انگیزاند… او را به ملائكه‌‏اش تأیید كرده و انصارش را حفظ خواهد نمود.» [بحار الانوار ج ۵۲ ص ۲۸۰]

? کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات؛ علی اصغر رضوانی

? امام باقر علیه السلام فرمودند:

? «نخستین سخن حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور این آیه است که می گوید: بقیه اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید. آن گاه می فرماید: «منم بقیه اللّه و حجّت و خلیفه او در میان شما». در آن زمان هر کس بر آن حضرت سلام کند، می گوید:
«السَّلامُ عَلَیکَ یا بَقیهَ اللّهِ فِی اَرْضِهِ»

? کمال الدین ج ۱ ص ۳۳۰ ح ۱۶

امام مهدی علیه السلام:

إنَّ اللّه َ مَعَنا ، فَلا فاقَةَ بِنا إلی غَیرِهِ و الحَقُّ مَعَنا فَلَن یُوحِشَنا مَن قَعَدَ عَنّا .

خدا با ماست و نیازمند دیگری نیستیم. حق با ماست و باکی نیست که کسی از ما روی بگرداند.

      الغیبة، طوسی، ص ۲۸۵ش

توبه،ضرورت امروز

بشر باید توبه ای کند به عمق تاریخ… و شیعیان در این میان، باید توبه ای کنند عمیق تر؛چرا که نقشه ی سعادت بشریت در دست آنهاست. در یک سخن، کلید قفل غیبت به دستان شیعه است.

در روایات مرتبط با «ظهور امام عصر» ارواحنافداه آمده است:
(آن هنگامی که برای امام، (یارانی) به تعداد اهل بدر (۳۱۳ تن) گرد هم آیند بر آن حضرت قیام و تغییر واجب می شود.)
آیا در حال حاضر، در میان جمعیت بیش از هفت میلیارد نفری کره ی زمین، سیصد و سیزده واجد شرایط فوق یافت نمی شوند؟

به راستی، آیا در طول این هزار و یک صد و هفتاد و نه سالی که از شروع غیبت می گذرد، نبایستی حداقل در یک مقطع از تاریخ شیعه، گروهی از شیعیان به فکر چاره می افتادند و با عزم راسخ و ایجاد معیارهای مورد نظر این روایت در خود، ظهور مبارک امام عصر را زمینه سازی می کردند تا این که عمر دوران غیبت به این درازا نمی کشید و دوازده قرن غربت آن امام عزیزتر از جان به پایان می رسید و روزگار مردم دنیا و به ویژه شیعیان این نمی بود که اکنون شاهد آنیم؟

البته مخاطب این سؤال، نسل کنونی جامعه ی شیعه نیز هست و شایسته است هر یک از ما به تفکر و تأمل راجع به این حقیقت تلخ پرداخته از خویشتن بپرسیم:
نقش من در طولانی شدن غیبت امام زمان یا به عکس، در نزدیک شدن ظهور آن بزرگوار چیست؟
مولای من چه انتظاراتی از من دارد؟ چگونه می توانم امام زمان خویش را در این عصر و زمانه یاری کنم؟

در شرمساری ما همین بس که امام زمانمان همواره به یاد ماست و ما از آن وجود مقدس غافلیم. ما چشم به راه ظهور آن راهبر آسمانی ایم و آن بزرگوار نیز چشم انتظار بیداری ما از خواب غفلت.

آیا وقت آن نرسیده است که باور کنیم پیشوای نجات بخش ما زنده است؟
آیا هنگام آن نیست که خود باور کنیم و این باور را به دیگران عرضه بداریم که چاره ای جز پناه بردن به آستان مبارک محبوب نداریم؟

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما می رود ارادت اوست

آری، باور کنیم همه و همه در آن محضریم و آن پیشوای مهربان از ما به ما نزدیک تر است.

دوست نزدیک تر از من به من است
وین عجب بین که من از وی دورم!

یقین داشته باشیم که امام عصر علیه السلام ما را از خود ما بهتر می شناسد. هر عملی که از ما سر می زند در معرض نگاه اوست. هر سخنی که بر زبان جاری می کنیم - پیش از آن که خود بشنویم- به سمع مبارک حضرت او می رسد. مگر پدران بزرگوارش نفرمودند که:
(اگر لبانتان را در خانه هاتان تکان دهید، منظورتان را می فهمیم.)؟

چگونه است که معتقدیم صحیفه ی اعمالمان هر هفته به آن عزیز عرضه می شود و ما را می بیند؛ اما این باور ما را از ارتکاب لغزشها باز نمی دارد؟!

شما را به خدا سوگند! اگر کودکی شاهد اعمال ما باشد، آیا در نوع رفتار و کردارمان پروا نمی کنیم و حتی تغییر نمی دهیم؟ این چه جسارتی است که در محضر شاهد و ناظر الهی از خود نشان میدهیم؟!

ما او را نمی بینیم و اگر ببینیم، نمی شناسیم؛ اما او که ما را می بیند و می شناسد وبر اعمال و احوال ما اشراف دارد. راستی، اگر به حضور امام زمان علیه السلام در این دنیا یقین کنیم و در همه ی لحظات، خود را در حضور او ببینیم و وی را آگاه بر اعمالمان بدانیم، آیا باز هم قصور و کوتاهی و لغزش خواهیم داشت؟

باور کنیم هر فضیلت و كمال و نعمتی در عالم هست، به میمنت ولی الله الاعظم ارواحنافداه است؛ چه او واسطه ى فيض است در عالم وجود.

باری، شیطان در کمین شیعیان آخرالزمان نشسته است تا آنها را نیز، چون آدم و حوا از بهشت براند. مبادا به کِید ابلیس، ما را از بهشت امامت برانند! … مؤمن که از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود!

امام صادق علیه السلام به کسی که در مجلس آن حضرت آرزوی بهشت کرد فرمود: شما (اکنون) در بهشتید، پس از خدا بخواهید که شما را از بهشت بیرون نکند.» گفتند: جان های ما به فدای شما، ما در دنیاییم (هنوز به بهشت وارد نشده ایم)! فرمودند: «آیا شما به امامت معترف نیستید؟» گفتند: چرا. فرمودند «بهشت همین امامت است که هر کس به آن اقرار آورد در بهشت است. پس از خداوند بخواهید تا این را از شما نگیرد.» (بحار الأنوار ۶۸: ۱۰۲)

کانال چشم به راه

برای ما مسلمان‌ها آفتابِ آن روزهای خوب تنها با ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، طلوع می‌کند و بیشترمان بارها سعی کردیم جزئیات آن روزگار و نقشی که خودمان برای ایجادش خواهیم داشت را روی بوم ذهنمان نقاشی کنیم. اما همیشه چندین علامت سؤال درباره دنیای بعد از ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف) و حتی درباره خود ایشان در فکرمان چرخ می‌زنند. شهید محمدباقر صدر با این سؤال‌های ما همراه شدند و در کتاب «پژوهشی درباره امام مهدی علیه‌السلام» به هفت پرسش مهم پاسخ دادند: 
1- چگونه این عمر بلند برای حضرت مهدی (سلام الله عليه) فراهم شده است؟
2- چرا به‌جای فردی با عمر طولانی، فردی که در زمانه‌ ظهور به دنیا می‌آید برای امامت انتخاب نمی‌شود؟
3- حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف) چطور برای انجام این رسالت بزرگ آماده شدند؟
4- چگونه باور کنیم که حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)وجود دارند؟
5- چرا با وجود این‌همه بی‌عدالتی و ظلم در طول سال‌های غیبت، ایشان ظهور نکردند؟
6- آیا یک نفر می‌تواند این‌همه تغییر ایجاد کند؟
7- دنیایی که بسیار به‌هم‌ریخته است چطور قرار است در روز موعود تغییر کند؟
این کتاب یک تفاوت ویژه با بقیه کتاب‌هایی که درباره حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)و ظهور نوشته شده دارد، شهید صدر به‌خوبی از سؤال‌هایی که ذهن مردم عادی را مشغول کرده است، اطلاع دارد. او همان زمان متوجه شد که گسترش دانش‌های تجربی و پیشرفت فنّاوری و علم انسان، باعث شده‌اند که مردم برای پذیرش مسائل به چیزی بیشتر از احادیث و روایت‌ها نیاز داشته باشند. به همین دلیل در کتاب پژوهشی درباره امام مهدی، دلایلی منطقی را در پاسخ به آن هفت سؤال مطرح می‌‌کنند که درک آن‌ها با قواعد علمی کاملاً ممکن است.
همه‌ این جواب‌ها در 96 صفحه، منتظر سؤال‌های تو هستند، حتماً سراغش برو!