روزی که در آن می توانید به خوشبختی برسید
ماه شعبان از جمله ماههای پر برکت سال شمرده میشود. این ماه از آن جهت حائز اهمیت است که فرصتی روحی و معنوی جهت آمادگی برای ورود به با ارزشترین ماه سال یعنی ماه مبارک رمضان فراهم میکند. از این رو روایات متعددی در فضیلت این ماه از سوی پیامبر(صلي الله عليه وآله) و ائمه معصومین(عليهم السلام) صادر شده است. به عنوان نمونه پیامبر گرامی اسلام(صلي الله عليه وآله) در روایتی فرمود: ماه، «شعبان» نامیده شد، زیرا روزى هاى مؤمنان در این ماه قسمت مىشود؛ إنَّما سُمِّیَ شَعبانُ لأِنَّهُ یَتَشَعَّبُ فیهِ أرزاقُ المُؤمِنینَ» و یا در روایتی دیگر فرمودند: «شعبان، ماه من و رمضان ماه خداوند است؛ هر که ماه مرا روزه بدارد، در روز قیامت شفیع او خواهم بود؛ شَعبانُ شَهری و رَمَضانُ شَهرُ اللّه ِ فَمَن صامَ شَهری کُنتُ لَهُ شَفیعا یَومَ القِیامَةِ».
در اهمیت این ماه شریف امام حسن عسکری روایتی جالب توجهی را از امیر مؤمنان(ع) و ایشان از رسول گرامی اسلام(ص) نقل میفرماید. این روایت را محدث نوری در صفحه 543 از جلد هفتم «مستدرک وسایل الشیعة» به نقل از کتاب «تفسیر امام حسن عسکری(ع)» آورده است.
در بخشی از این روایت آمده است:
پیامبر اکرم(ص) فرمود: به درستی که خداوند عزوجل چون روز اول ماه شعبان میشود امر میکند به درهای بهشت پس باز میشود و امر میکند درخت طوبی را، پس شاخههای خود را براین دنیا نزدیک میکند آنگاه منادی پروردگار عزوجل صدا میزند: ای بندگان خدا این شاخههای درخت طوبی است پس به او در آویزید که شما را به سوی بهشت بلند کند و این شاخههای درخت زقوم است، بترسید از او که شما را به سوی جهنم هدایت نکند. إِذَا کَانَ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ أَمَرَ بِأَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتُفَتَّحُ، وَ یَأْمُرُ شَجَرَةَ طُوبَى فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ الدُّنْیَا، [ثُمَّ یَأْمُرُ بِأَبْوَابِ النَّارِ فَتُفَتَّحُ، وَ یَأْمُرُ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ الدُّنْیَا] ثُمَّ یُنَادِی مُنَادِی رَبِّنَا عَزَّ وَ جَلَّ: یَا عِبَادَ اللَّهِ هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ طُوبَى، فَتَمَسَّکُوا بِهَا، تَرْفَعْکُمْ إِلَى الْجَنَّةِ وَ هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ الزَّقُّومِ، فَإِیَّاکُمْ وَ إِیَّاهَا، لَا تُؤَدِّیکُمْ إِلَى الْجَحِیمِ.
ماه شعبان فرصت اطاعت و بندگی
حضرت امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ در روز اوّل شعبانی به جماعتی گذشت که در مسجدی نشسته بودند و در امر قدر و امثال آن گفتگو می کردند و بلند شده بود صداهای ایشان و سخت شده بود لجاجت و جدال ایشان پس حضرت ایستاد و بر ایشان سلام کرد، آنها جواب سلام دادند و برای آن جناب برخاستند و خواهش کردند که نزد ایشان بنشیند،آن حضرت به ایشان اعتنایی نکرد و فرمود: ای گروهی که سخن می گوئید در چیزی که به شما نفع نمی رساند، آیا ندانستید که خدای تعالی را بندگانی است که ساکت کرده ایشان را خوف، بدون آنکه عاجز باشند از گفتن یا لال باشند بلکه ایشان هرگاه به خاطر آرند عظمت خداوند را شکسته می شود زبان هایشان و کنده می شود دل هایشان و می رود عقل هایشان و مبهوت می شوند.
تجلیل از ماه شعبان
به جهت اعزاز و اجلال و اعظام خداوند، پس هرگاه بخود آمدند از این حالت رو می آورند به سوی خدا به کردارهای پاکیزه، می شمرند نفس های خود را با ستمکاران و خطاکاران و حال آنکه ایشان منزّه اند از تقصیر و تفریط، ایشان راضی نمی شوند برای خدا به کردار اندک و بسیار نمی شمرند برای او عمل زیاد را و پیوسته مشغولند به اعمال، پس ایشان چنانند که هر وقت نظرکنی به ایشان ایستادگانند به عبادت ترسان و هراسان در بیم و اضطرابند، پس کجائید شما از ایشان ای گروه تازه کارها، آیا ندانستید که داناترین مردم، به قدر ساکت ترین ایشانند از آن، و این که جاهلترین مردم، به قدر سخن گوترین ایشانند در او.
لطفا وای فای را خاموش کنید!
با وجود دید و بازدیدهای نوروز، برخی از این عید دیدنیها جای خود را صرفا به دور هم نشینی صرف و گذراندن وقت خود با وسایلی دیگر کرده اند که مهمان ناخوانده است!
سنت زیبای صله ارحام، یکی از رسوم کهن جامعه ایرانی است که توانسته آن را در ایام عید نوروز حفظ کند. دید و بازدید ایرانی ها در ایام شروع فصل بهار، نشان دهنده اهمیت آنها به بحث خانواده و فامیل و پررنگ کردن زندگی اجتماعی است.
حتی اگر برخی خانوادهها بر هر دلیلی از دیدن هم در طول سال محروم بودند در این ایام آن را جبران کرده و حتی با ضرب المثلی هم آن را یادآوری می کنند که سالی به دوازده ماه یک بار همدیگر را می بینند!
این را باید گفت که نوروز مختص ایرانیان نبوده است؛ ولی ایرانیان آن را زنده نگه داشته و سنت صله رحم را در کاسه پررونق عید سال جدید ریخته اند. حتی در سال های اخیر این دید و بازدیدها و به اصطلاح خودمانی، عید دیدنیها به اعیاد دیگر از جمله اعیاد دینی و ملی هم سرایت کرده که این پسندیده است.
با وجود دید و بازدیدهای نوروز، برخی از این عید دیدنیها جای خود را صرفا به دور هم نشینی صرف و گذراندن وقت خود با وسایلی دیگر کرده اند که مهمان ناخوانده است!
با مطالعه این مطلب ترغیب می شویم به رجبیون بپیوندیم
یکی از ماه هایی که سفارش بسیاری بر توجه به آن شده است، ماه مبارک رجب المرجب است که ان شاءالله در شماره های مختلف، مطالبی را پیرامون اعمال، ادعیه و شرافت، فضیلت و … این ماه تقدیم شما عزیزان خواهیم کرد.
* ماه عجب (فضیلت ماه رجب)
در حکایتی دل نشین از پیامبر گرامی اسلام از زبان شخصی به نام ثوبان این چنین آمده است که: با رسول خدا(ص) در قبرستان بودیم. حضرت ایستاد و گذشت و دوباره ایستاد. عرض کردم: یا رسول الله، چرا این گونه رفتار می کنید؟ پس آن حضرت گریه شدیدی کرد، ما هم گریه کردیم. آن گاه فرمود: ای ثوبان، صدای ناله اهل عذاب را شنیدم. بر آنها رحم کردم، دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد. سپس فرمود: ای ثوبان! اگر کسانی از اهل این قبرستان، که در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام می کردند و به عبادت می پرداختند، در قبرها معذب نمی شدند.
گاه شیئی گران بها، یا انسانی ارزشمند و یا یک زمان مهم و ویژه، مورد بی توجهی انسان ها قرار می گیرد، تنها بدان سبب که شناختی از آنها ندارند و در نتیجه، بهره خویش را از آنها نمی ستانند و استفاده لازم را نمی برند. ماه رجب از زمان ها و اوقات بسیار مهم و ویژه است که برای آنکه ـ بدون استفاده این فرصت ـ از کفمان نرود.
روایات فراوانی پیرامون فضیلت این ماه و شناساندن قدر و منزلت آن از طریق اهل بیت(ع) به دست ما رسیده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد:
1. پیامبر اکرم(ص) فرمود:
آگاه باشید که رجب ماه خداست و آن ماه بسیار بزرگی است. این ماه «اصم» نامیده شد؛ بدان سبب که هیچ ماهی در فضیلت و حرمت در نزد خدا با او برابری نمی کند.1
از «فضیلت» تا «اعمال» همراه با ماه رجب المرجب
حوزه/ کسی یک روز در رجب روزه بگیرد موجبات رضایت خدا را فراهم کرده از خشم و غضب او دور می شود. و دری از درهای جهنم به رویش بسته می شود.
یکی از ماه هایی که سفارش بسیاری بر توجه به آن شده است، ماه مبارک رجب المرجب است که ان شاءالله در شماره های مختلف، مطالبی را پیرامون اعمال، ادعیه و شرافت، فضیلت و … این ماه تقدیم شما عزیزان خواهیم کرد.
* فضیلت ماه رجب
ماه رجب، شعبان و رمضان از ماه های متوالی می باشند که دارای شرف و فضیلت بسیاری هستند. روز اول ماه رجب ولادت امام باقر (ع) در سال 57 ه.ق می باشد.
- فضیلت ماه رجب در روایات:
1- رسول خدا (ص) فرمود: اِنَّ رجب شهراللَّه العظیم لا یقاربه شهرٌ مِن الشهور حُرْمَةً وَ فَضْلاً وَ القتالُ مَعَ الکفار فیه حرام… ماه رجب شهراللَّه اعظم است. هیچ ماهی به منزلت و فضیلت او نمی رسد حتی جنگ با کفّار در این ماه حرام است. آگاه باشید رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امتم است. کسی یک روز در رجب روزه بگیرد موجبات رضایت خدا را فراهم کرده از خشم و غضب او دور می شود. و دری از درهای جهنم به رویش بسته می شود.
2- موسی بن جعفر (ع) فرمود: رجب نهری در بهشت است، که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است. کسی یک روز از ماه رجب روزه بگیرد. خداوند او را از این نهر می نوشاند.
3- امام صادق (ع) از پیامبر (ص) نقل کرد: رجب ماه استغفار برای امت من است. پس بسیار طلب مغفرت و آمرزش کنید و خداوند رحیم و غفور است.
زمان لیله الرغائب در سال ۹۷
شب نخستین جمعه از ماه مبارک رجب، لیلۀ الرغائب است چه پنج شنبۀ آن جزء ماه مبارک رجب باشد و چه نباشد و آن روزه و نماز، مربوط به نخستین پنج شنبۀ ماه مبارک رجب است.
به مناسبت فرارسیدن شب لیلة الرغائب اعمال و احکام این شب با عظمت را به همه دلدادگان کوی دوست و مشتاقان و شیفتگان وادی حق تقدیم میکند.
زمان لیله الرغائب در سال 97:
بنا به نظر مراجع تقلید زمان لیله الرغائب در سال 97 ، 23 اسفندماه می باشد، اما بنا بر احتیاط بهتر است 16 اسفند ماه نیز اعمال لیله الرغائب را انجام داد.لیلۀ الرغائب شبی است گرامی برای همه اهل اسلام در اقصی نقاط عالم که با مناسک، آداب و اعمالی با شکوه، زیبا و معنوی همراه است.
واژه «رغائب» جمع «رغیبه» و به معنای چیزی است که مورد رغبت و میل باشد و نیز به معنای عطا و بخشش فراوان است.
* وجه نامگذاری لیلۀ الرغائب
«لیلۀ الرغائب» به این دلیل بدین نام موصوف گشته که آن شبی است که میل، خواسته، نیاز و راز با عبادت و بندگی خدای متعال عجین شده و در این وقت عزیز، بندگان حق تعالی، گرد شمع وجود او در محفل دلشان گرد می آیند و به مناسکی معنوی و اعمالی ربانی دست می یازند تا عروج گیرند و به آسمان بپیوندند.
اما معنای دوم «لیلۀ الرغائب» همان شبی است که بخشش خدا در آن موعود، باریدن می گیرد و بر بسیاری از بندگان نازل می گردد.
و این همه، نشانه و چراغی است برای رهایی از بند تن و آویختن با حبل المتین عشق الهی که در اعمالش به ظهور و بروز می شود.