سنگینی مصیبت امام حسین(ع) و لزوم پاسداری از نهضت عاشورا و رساندن پیام آن به آیندگان اقتضا می کرد که بازماندگان و وابستگان این حادثه، آن را با هر روش ممکنی زنده نگاه دارند. یکی از این راه ها، برپایی مراسم سوگواری و عزای عمومی بود.

ام البنین(س)یکی از کسانی بود که این وظیفه مهّم را برعهده گرفت و آن را به انجام رسانید. از ویژگی های بسیار مهم ایشان ام البنین، توجه به زمان و مسائل مربوط به آن است. وی پس از واقعه عاشورا، از مرثیه خوانی و نوحه سرایی استفاده کرده تا ندای مظلومیت کربلاییان را به گوش نسل های آینده برساند. بی شک، این موضوع افزون بر بار سیاسی، بارِ عاطفی نیز داشته است. همانگونه که اشاره شد، ام البنین(س) سخنوری توانا و شاعری خوش بیان بود. (کحّاله، 1404ق: ج4، 40؛ امین، 1403ق: ج8، 389). وی به همراه فرزند عباس  عبیدالله  در بقیع حاضر می شد و بر شهیدان کربلا نوحه سرایی می کرد. (اصفهانی، 1372ق: 90).

نویسنده کتاب ابصارالعین، شعر زیر را از شرح الکامل ابوالحسن اخفش نقل می کند و آن را از سروده های ام البنین(س)در ماتم فرزندش (عباس) می داند:

یا مَن رَأی العباس کَ     رَّ علی جماهیر النَّقَد

وَ وَراهُ مِن ابناء حی     دَر کلٌّ لَیثَ ذی لُبَد

اُنبِئتُ انَّ ابنیِ اُصیبَ    بِرَأسِهِ مقطوعُ یَد

وَیلی علی شِبلی اَما      لَ برَأسِهِ ضربُ العمد

لَو کانَ سَیفُهُ فی یَدَیهِ     لما دَنَا مِنهُ اَحَد

(سماوی، 1341ق: 64؛ امین، 1403 ق: ج8، 389؛ شبّر، 1409ق: ج1، 71؛ ربعی (نقوی)، 1411ق: 26؛ امین، 1398 ق: 114؛ محلّاتی، 1368ق: ج3، 294).

ای کسانی که حمله جانانه عباس(ع) را بر گله های گوسفند دیدید و نیز در پی او، فرزندان حیدر را که هر کدام شیری هستند که دست از یاری اش برنمی دارند. آه! به من خبر داده اند که بر سر فرزندم عباس، عمود آهنین زدند، درحالی که دست در بدن نداشته است. وای بر من! که بر سر فرزندم عمود فرود آمد. اگر فرزندم عباس(ع)، دست در تن و شمشیر در کف داشت، چه کسی را یارای آن بود که به او نزدیک شود؟

بدین سان ام البنین(س) برای حسین(ع) و فرزندانش عزاداری می کرد و حتی فرزند خردسال عباس (ع) را نیز به همراه می برد. او چنان سوگمندانه نوحه سر می داد که همگان را به گریه وا می داشت. درباره درست بودن اسناد این اشعار به ام البنین(علیها السلام)، باید گفت: به یقین بنابر آنچه گفته شد ام البنین(س) در هنگامه عاشورا زنده بود و به بقیع نیز آمده است. البته درباره اینکه اشعار یاد شده را او سروده باشد، سند محکمی در دست نیست.

گفتنی است ابیات دیگری را نیز به ام البنین(س) نسبت داده اند، مانند این موارد

لا تدعُوَنِّی وَ یَک ام البنین      تُذکِّرینی بلیوث العرین

کانت بنونَ لی اُدعَی بهِم     و الیومَ اَصبَحتُ و لا من بَنین

اَربعۀٌ مِثلَ نسُورُ الرّبی      قد وَاصلُوا الموتَ بقَطعِ الوَتینِ

تنازَعُ الحِرصانَ اَشلائَهُم     فَکُلّهُم اَمسُوا صَریعاً طَعین

یا لَیتَ شِعربی اَکَما اَخبَروا    بِاَنَّ عبّاساً مَقطُوعَ الیَدَین

(سماوی، 1341ق: 64؛ امین، 1398 ق: 114؛ امین، 1403ق: ج8، 389؛ شبّر، 1409ق: ج1، 71؛ الحائری، بی تا: 432). ای زنان مدینه! دیگر مرا ام البنین(س) مخوانید و مادر شیران شکاری ندانید.

من فرزندانی داشتم که به سبب آنها مرا ام البنین(س) می گفتند، ولی اکنون دیگر برای من فرزندی نمانده و همه را از دست داده ام. ام البنین (س) با این حرکت پرشور خود به بیان حماسه عاشورا و دلیری و شجاعت فرزندان خود، نمایاندن مظلومیت حق وحقیقت، بازگو کردن تاریخ کربلا واعتراض به حکومت جابرانه وظالمانه یزید و امویان دست زد.

عشق و محبت به ولایت با جان او آمیخته بود. او علی (ع) را نه تنها به عنوان همسر، بلکه به عنوان برادر رسول خدا و حجت خدا در میان مردم می دید و همسان به فرزندان معصوم او می نگریست. صفا و صمیمیت در محبت ایشان به مقام ولایت، موج می زد. هرگاه حسنین را بیمار می دید، دست مهربانی بر سرشان می کشید و همچون مادر از آنان پرستاری می کرد. با سخنان مهربانه اش، دل هایشان را آرامش می داد و در برابر آنان فروتنی می کرد. هرگاه با آنان روبه رو می شد، به ایشان لبخند می زد. (سویج، 1377ق: 50).

هنگام وداع با پسرانش وقتی که همراه اباعبدالله به سوی مکّه و کربلا حرکت می کردند، با روی باز از آنان استقبال کرد. پاسداری از وجود حسین را به آنان سفارش فرمود و فداکاری در راه حسین را به آنان گوشزد کرد. (عبدالامیر انصاری، 1375: 24). به راستی، برای او آسان بود که داغ جانسوز چهار فرزندش را ببیند، ولی حسین به سلامت باشد؛ پسرانش در راه حسین قطعه قطعه گردند، وی حسین بماند. از این رو، وقتی بشیر خبر شهادت شهیدان کربلا را آورد، ایشان نخست نه از فرزندانش، بلکه از حسین پرسید و سراغ حسین را گرفت و گفت: «فرزندانم فدای حسین باد». (عبدالامیر انصاری، 1375: 26).

وفا صفتی ارزنده و ستودنی است و در هر کسی باشد، او را گرامی و عزیز می گرداند. وفاداری و پای بندی به عهد و پیمان، فضیلتی بزرگ است که حتی در میان صفت های دیگر، خودنمایی می کند و منزلتی والا دارد؛ زیرا آراسته شدن به وفاداری و ملکه شدن آن در روح و روان آدمی، مستلزم پاکی و مراقبت همیشگی و پیروزی بر همه زشتی ها و وسوسه های شیطانی است.

اگر آنچه وفا به آن مربوط می شود، اسلام، امامان معصوم(ع) و خاندان وحی باشند، صفت وفا ارزشی آسمانی به خود می گیرد. ام البنین(علیها السلام) در خاندانی پرورش یافت که وفاداری به ارزش های انسانی در آن فضیلتی سترگ شمرده می شد. از این رو، این خوی خدایی با وجود او درآمیخت و ملکه وجودش گشت. ایشان نیز این صفت را در محضر مولاعلی پروراند و در وجود فرزندانش جاری ساخت. ام البنین (س) همچنان که در زندگانی علی (ع) و فرزندانش، کمال وفا را در حقّ آنان نگاه داشت، پس از شهادت امیرالمؤمنین نیز بر این وفاداری باقی ماند. بدین جهت، پس از شهادت جانسوز علی با هیچ مرد دیگری ازدواج نکرد. (ابن شهرآشوب، بی تا: ج3، 305). همین حس ایمان و وفاداری در وجود ابالفضل تجسم یافت؛ هنگامی که آب گوارا در کف داشت، به یاد لب تشنه بردار، آب را فرو ریخت. (مدرسی، 1382، 15؛ سالکی، ۱۳۸۲: 56).

همزمان با ایام شهادت مظلومانه حضرت زهرا سلام الله علیها مراسم سخنرانی همراه باذکر توسل برگزار می گردد:

از همان موقع دریده شدن گریبان عدم توسط دستان خلقت، نبرد حق و باطل هم شروع شد؛
نبردی به وسعت تاریخ و به ژرفای خلقت.اکنون پر واضح تر از هر روز دیگر، صدمات وارده از سوی باطل،
پیکره بشری را رنجور و رنجورتر کرده است.
در سرزمین خویش هم این لطمات از قبیل تزریق بی هویتی و بی دینی چون ویروس بر جان جوانان رخنه کرده است
و تیلیغات علیه حق روز به روز بیشتر میشود
و اگر حضور پررنگ بانوان این مرز و بوم و مخصوصا بانوان خانواده طلاب را در این عرصه ی تبلیغ شاهد باشیم،
این لطمه ها کم رنگ و کم رنگ تر میشود و این بانوان با واکسن بصیرت دهی و هدایتگری خویش،
این ویروس سهمگین را مغلوب سازند تا پادتن هویت دینی همچنان بر وجودمان باقی بماند.

ادامه »

حضرت آیت الله مصباح یزدی ره: ارزش یک تار چادر پراز وصله صدیقه طاهره سلام الله علیها، از تمام کهکشان های عالم بیشتر است

سعی کنیم توسل خودمان را به اهل بیت علیهم السلام بیشتر کنیم

ادامه »

مقام معظم رهبری مدظله العالی:
شهدا تا هستند، با تن خودشان دفاع میکنند، وقتی میروند، با جان خودشان: «وَ یَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا‌ هُم یَحزَنون». تا هستند، جانشان و تنشان و حرکت مادّی‌شان در خدمت اسلام و در خدمت جامعه‌ی اسلامی است، وقتی میروند، معنویّتشان، صدایشان تازه بعد از رفتن بلند میشود.
چه آنهایی که در دفاع مقدّس به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از مرز به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از امنیّت به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از حرم و از حریم اهل‌بیت به شهادت رسیدند.
نطق شهدا بعد از شهید شدن باز میشود، با مردم حرف میزنند، با ماها دارند میگویند؛ ما گوشمان سنگین است. این پیامها را درست نمی‌شنویم؛ اگر به ما بشنوانند این پیامها را، دیگر این گرایش به شرق و به غرب و به دشمن و به کفر و الحاد و مانند اینها، از بین ما رخت بر خواهد بست. این ضعفهایی که شما مشاهده میکنید در ما، به خاطر این است که این پیام را نمی‌شنویم؛ اگر این پیام را بشنویم، روحیه‌ها قوی خواهد شد، حرکت، حرکت جدّی‌ای خواهد شد.
پیام شهیدان، پیام نفی ترس و اندوه است. امروز هم پیام شهیدان اگر به گوش ما برسد، از ما خوف را و حزن را برطرف خواهد کرد. آنهایی که دچار خوفند، آنهایی که دچار حزنند، این پیام را نمیگیرند، نمی‌شنوند، وَالّا اگر صدای شهیدان را بشنویم، خوف و حزن ما هم محو خواهد شد به برکت صدای شهیدان؛ این حزن و خوفِ ما را از بین خواهد برد و بهجت و شجاعت و اِقدام را برای ما به ارمغان خواهد آورد.
 

🔷 بهترین تعقیبات: تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها از دیگر تعقیبات افضل است.
🔷 بلافاصله بعد از نماز: تسبیحات باید بعد از نماز خوانده شود و عرفا زیاد فاصله نشود.
طول روز: گفتن تسبیحات در طی روز به قصد ذکر، ثواب دارد.
🔷 ترتیب و تعداد: ابتدا 34مرتبه الله اکبر بعد 33مرتبه الحمد الله بعد 33 مرتبه سبحان الله.
🔷 عمدا کمتر یا بیشتر گفتن تسبیحات صحیح نیست ولی اگر سهوا تعداد تسبیحات را بیشتر بگوید اشکالی ندارد و لازم نیست دوباره از اول شروع کند.
🔷 شک در عدد: اگر در تعداد شک کند که کم گفته، آن را بگوید و اگر وارد ذکر بعدی شد اعتنا نکند.
🔷 صلوات بین تسبیحات: اگر در هنگام تسبیحات ان الله و ملائکه یصلون … را بخوانند، صلوات بفرستد و بعد از صلوات بقیه تسبیحات را بگوید.
🔷 به نیابت از اموات: خواندن تسبیحات به نیابت دیگران (احیا و اموات ) ‌اشکال ندارد.
——————
✅ العروه الوثقی مندوبات الصلاه فی التعقیبات، تحریر الوسیله ج 1 ص 184 م 2

▪️ جمعیت در کوچه‌های اطراف خانه #امیرالمومنین علیه‌السلام موج می‌زد و منتظر بود تا پیکر #فاطمه علیهاالسلام را تشییع کند. ولی وصیت #فاطمه علیهاالسلام چیز دیگری بود. ابوذر از طرف امام بیرون آمد و گفت:

👈 به خانه های خود بازگردید، امروز تشییع دختر #پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله انجام نمی شود

⚫️ چون شب به نیمه رسید، #امیرالمومنین علیه‌السلام پیکر همسر یگانه خود را همان‌گونه که فرموده بود با حنوطی که جبرئیل از بهشت برای #پیغمبر آورده بود، غسل داد و کفن نمود و در تابوتی که سفارش شده بود، قرار داد.

▪️زمان فراق فرا رسیده بود. بغض گلوها را می‌فشرد. فرزندان #فاطمه علیهاالسلام برای دیدار آخرین، خود را روی پیکر مادر انداختند، دیدن این صحنه گریه ساکنان آسمان را نیز بلند کرد!

▫️آنگاه امام علیه‌السلام همراه با گروه اندک و انگشت شمار بر بدن #فاطمه علیهاالسلام نماز گزارد.

👌 تابوت بر دوش‌ها قرار گرفت و مخفیانه و مظلومانه به سوی مکان نامعلومی تشییع شد. #امیرالمومنین علیه‌السلام به دست خود #فاطمه علیهاالسلام را به خاک سپرد.

📚 بحارالأنوار، ج۴۳، ص۱۹۲

خفاشان با زهر حقد و کینه آیت‌الله دستغیب را به شهادت رساندند

 بیستم آذرماه سالروز شهادت آیت الله دستغیب، سومین شهید محراب به دست منافقین در سال ۱۳۶۰ است که به این مناسبت، به بازنشر پیام تسلیت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خواهیم پرداخت.

بسم الله الرّحمن الرّحیم‌

یا أیتها النفس المطمئنّة ارجعی الی ربّک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی و ادخلی جنّتی

مردم دلیر و مقاوم فارس! برادران و خواهران انقلابی شجاع! آیت‌الله حاج سیدعبدالحسین دستغیب این روحانی مبارز و پرهیزکار به دست جنایتکاران و دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب شهید شد و شما بیش از هر کس می‌دانید که او شخصیت مغتنم و ارزشمند برای عالم اسلام بود.

آنان که از سوابق زندگانی این شهید بزرگوار آگاهند، می‌دانند که او از نخستین کسانی بود که پرچم تبلیغ انقلاب اسلامی را در سخت‌ترین شرایط در استان فارس برافراشت و بر معابر و مجامع، نام امام امت را بر زبان جاری ساخت، با دستگاه ظلم و جور به مبارزه برخاست. این چهره پارسا و پرهیزکار در بهترین بخش از عمر پربرکتش بی‌اعتنا به زخارف دنیوی همت و نیروی خود را در راه استقرار حاکمیت الله صرف کرد و به یاد خدا دلخوش بود که «الا بذکر الله تطمئن القلوب».

چهره معظّم و دوست داشتنی این مرد خدا محبوب‌ترین چهره در میان مردم فارس و مورد احترام عمیق مردم در سراسر ایران بود. روح بی‌کینه و صفای باطن و لحن روحانی او گرمی بخش دل مردم بود و مردمی که او را صمیمانه دوست داشتند به شخصیت والای این روحانی مبارز و متقی احترام می‌گذاشتند. هفتاد سال زندگی همراه با طهارت و تقوا و سال‌ها صرف عمر در راه اسلام و انقلاب از این مرد بزرگوار چهره‌ای مورد علاقه و احترام مردم ساخته بود.

چنین مردی از سلاله پاک پیامبر و از خدمتگزاران صادق و فداکار اسلام و از یاران باوفا و مهربان امام و امت امروز در شیراز همراه تنی چند از یاران و شاگردان خویش در راه اسلام و قرآن به شرف شهادت نائل آمد.

شهادت این عالم ربانی و سید بزرگوار سند دیگری است بر پلیدی و ناپاکی روح و ماهیت رسوایانی که بقای خود را در فنای مردان خدا می‌جویند، اما هرچه بیش‌تر در این راه گام بر می‌دارند رسواتر می‌شوند و صفوف مردم را در جهت حفظ دست‌آوردهای انقلاب و ادامه راه شهیدان مستحکم‌تر می‌کنند. خفاشانی که چشم دیدن پیروزی‌های امت شهیدپرور ایران را ندارند زهر حقد و کینه خود را با کشتن چهره‌های محبوب و مردمی به کام انقلابیون می‌ریزند تا کام دشمنان خلق خدا را شیرین کنند امّا جز خسران دنیا و آخرت نصیبی نخواهند برد.

اطمینان دارم که شهادت این مرد خدا همچون زندگی پرافتخارش برای اسلام و انقلاب اسلامی ایران خیر و برکت به همراه خواهد داشت؛ چرا که همه ما را در ادامه راهی که برگزیده‌ایم مصمّم‌تر می‌کند. تا راه اسلام در پیش روی ماست دشمن حقیرتر از آن است که بتواند ما را از این سیر الهی منحرف سازد.

شهادت این مرد میدان تقوا و مبارزه را به مردم شهیدپرور ایران خصوصاً به اهالی غیور فارس و فرزندان و بازماندگان و شاگردان آن شهید تسلیت و تبریک میگویم. سلام بر همه شهیدان اسلام!

سیّدعلی خامنه‌ای
۲۰ آذر ۱۳۶۰