يزيد بن معاويه سه سال و اندي خلافت كرد. در سال اول نواده‏ي عزيز رسول اللَّه و سلاله‏ي پاك زهرا(س) و علي(ع)، حضرت امام حسين(ع) را به شهادت رساند و مرتكب جناياتي شنيع گرديد. در سال دوم جنبشي را كه در مدينه آغاز شده بود به قتل عام تبديل كرد و مدينه‏ي معظمه را به خاك و خون كشيد و در اواخر خلافت نكبت بار خود براي سركوبي عبداللَّه بن زبير، يكي از فرماندهانِ سپاه خود به نام حَصين‏بن نُمير را به مكّه‏ي منوّره فرستاد. در اين حمله، حرم امن الهي را محاصره كرده و بيت اللَّه الحرام را به منجنيق بست. اين محاصره تا زماني كه خبر مرگ آن پليد به گوش حصين رسيد، ادامه داشت.

این رو نمیگم که سرکوفت بزنم و ملامت کنم؛ میگم که یاد بگیرم و یاد بگیریم..

سال ۹۸ اولین سالی بود که روزها این جور گرم میشد، روز اول پیاده‌روی از نجف که راه افتادیم میانه‌های راه گرما زده شدم و حالم خیلی بد شد.  بعد متوجه شدم باید چفیه رو خیس کنم و روی سرم بندازم. خیلی خیلی موثر بود.  اما یه چیز جالب این بود که صاحبان مواکب وقتی فهمیدند زوار ابوعلی گرم‌شونه دست به کار شدند. یه عده که وسع مالی داشتند رفتند کارواش خریدند و از روز دوم آب پاشی روی زوار حسابی زیاد شده بود. اونهایی هم که وسع مالی نداشتند شلنگ آب رو گرفته بودند روی سر زائران اباعبدالله الحسین علیه السلام.

  جالبی قضیه برای من این بود که صاحب موکب هیچ وقت احساس نمی‌کنه من ناهار درست کردم یا جای خواب فراهم کردم دیگه کاری به عهده‌ام نیست، همه‌اش احساس می‌کنه کم گذاشته! فکر نمی‌کنه ما حق مطلب رو ادا کردیم. طلب‌کار نیست، نه از امام حسین علیه السلام نه از زائرش.

  ناراحت نشیدها ولی یادم اومد که بعضی‌ها -هر چند اندک- یه ایستگاه صلواتی میزنن و یه شربت میدن دیگه نمیشه باهاشون حرف زد!! 

  ماها نوعا اضافه‌ی پول‌مون رو خرج اهلبیت علیهم السلام می‌کنیم ولی اهالی عراق خرجی اهل بیت علیهم السلام رو جزء مخارج زندگی‌ خودشون می‌دونند.

ای کاش همه ما مثل جناب سعید بن عبدالله که افتخار داشت روز عاشورا جلوی امام علیه السلام بایستد و سپری برای تیرها باشد نگران باشیم که آیا وفا کردیم؟

بعضی‌ها مثل عصا هستند که مدام زمین می‌خورند تا صاحب‌شان زمین نخورد!

نوشته حجت الاسلام موسوی فرد

 مرحوم حضرت آیت الله بهجت در یکی از سخنرانی های خود در سال ۱۳۷۷ به مفهوم جمله «عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَین علیه‌السلام» اشاره کردند.

[منظور از عبارت] عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَین علیه‌السلام [در روایات] معلوم است.[۱]

این زمین به این وسیعی کجایش عند قبر الحسین است؟ همین‌که شخص شروع کرد به قرب قبر حسین علیه‌السلام، عند قبر حسین صادق است.

یادم می‌آید در اربعین، کربلا به‌اندازه‌ای شلوغ می‌شد و به‌اندازه‌ای اجتماع می‌شد که از همان جایی که آدم از اتومبیل پیاده می‌شد، مثلاً همان گاراژی که مطابق [و روبه‌رو] با در قبلۀ صحن حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام است، از آنجا ابداً دیگر کسی نمی‌توانست حرکت بکند و بیاید، مگر در غایت صبر و طمأنینه که آیا بگذارند یک قدم جلو برود یا نه؟! مثل همان که می‌گویند اگر سوزن بیندازید به زمین نمی‌رسد.

از آنجا تا به صحن چقدر مسافت است؟ از صحن تا خود حرم چقدر مسافت است؟ حالا اگر یک‌ وقتی چنین شد و انسان قادر نبود راه برود ـ‌ همین الآن هم اگر راه را باز بگذارند[٢]، شاید جمعیت برسد به اینجا که خدا می‌داند از چند فرسخی این‌طور ازدحامی می‌شود که آدم نمی‌تواند قدم از قدم برداردـ بر همۀ این‌ها عند قبر الحسین علیه‌السلام صادق است، خصوصاً در مواقع ضرورت که آدم می‌فهمد عند قبر الحسین علیه‌السلام است.

آن جای به آن دوری عند قبر الحسین علیه‌السلام است نسبت‌به ده‌فرسخی و بیست‌فرسخی‌ای که مثلاً خارج از چهار فرسخ است [که در روایت آمده است].

پی نوشت ها:

۱. از آنجاکه نزد قبر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، ویژگی‌های مهمی دارد، تعبیر «عند قبر الحسین» در روایات متعددی به‌کار رفته و مطالبی دربارۀ آن مکان شریف بیان شده است. ازجمله از امام‌ صادق علیه‌السلام روایت شده است: «چهارهزار فرشته در اطراف قبر حسین علیه‌السلام هستند که جملگی ژولیده و غبارآلودند و تا روز قیامت بر آن جناب می‌گریند. رئیس ایشان فرشته‌ای است که به او منصور گفته می‌شود. هیچ زائری به زیارت آن حضرت نمی‌رود، مگر آنکه این فرشتگان به استقبالش می‌روند و هیچ وداع‌کننده‌ای [با آن حضرت وداع نمی‌کند] مگر آنکه این فرشتگان مشایعتش می‌کنند و مریض نمی‌شود مگر آنکه عیادتش می‌کنند و نمی‌میرد مگر آنکه ایشان بر او [و بر جنازه‌اش] نماز می‌خوانند و پس از مرگش از خدا برای او طلب آمرزش می‌کنند».(رحمت واسعه، ص٢۴١)

٢. حضرت آیت‌الله بهجت این بیانات را در اسفند ماه سال ١٣٧٧ بیان فرموده‌اند که در آن زمان حزب بعث، راهپیمایی اربعین را ممنوع کرده بود.

حضرت آیت الله جوادی آملی پاسخ می دهد:
گفتمان ناب | آیا جامانده اربعین می تواند امام را از نزدیک زیارت کند؟

حوزه/ اگر زیارت پیامبر و اهل بیت (ع) در تِلو زیارت ذات اقدس الهی است و زیارت خدای سبحان، قُرب و بُعدی ندارد، زیارت این خاندان و امام حسین (ع)هم به برکت توحید، قُرب و بُعدی ندارد؛ ما از نزدیک می توانیم بگوییم: «السلام علیک»، از دور هم می توانیم بگوییم: «السلام علیک».

یکی از برجسته ترین وظایف ما شیعیان، زیارت «اربعین» است

وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) فرمود: «قَد قَامَتِ الصَّلاةُ» یعنی «حَانَ وَقتُ الزِّیارَة»؛ زیارتنامه خدا نماز است؛ بنده اگر بخواهد به حضور پروردگار برسد و خدا را زیارت کند، زیارت خدا نماز است! پس زیارت از زیارت الله شروع می شود که انسان با او گفتگو می کند و حرف خودش را در قنوت و غیر قنوت می تواند با خدا در میان بگذارد، این زیارت خداست.

زیارت انبیای الهی و ائمه معصومین (علیهم السلام) در تِلو همین زیارت الهی معنا پیدا می کند؛ انسان به حضور آنها مشرّف می شود. اینکه از نظر معنا زیارت از قُرب و بُعد یکسان است _ گرچه درجات آن فرق می کند _ برای همین است.

اگر کسی توانست در زیارت اربعین به کربلا مشرّف شود، فوز و فیض بیشتری دارد و اگر آن توفیق نصیب او نشد، زیارتِ از دور، معقول و ممکن است، زیرا آنها در دور و نزدیک حضور دارند.

اگر زیارت پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) در تِلو زیارت ذات اقدس الهی است و زیارت خدای سبحان، قُرب و بُعدی ندارد، زیارت این خاندان هم به برکت توحید، قُرب و بُعدی ندارد؛ ما از نزدیک می توانیم بگوییم: «السلام علیک»، از دور هم می توانیم بگوییم: «السلام علیک».

این «کاف»، «کاف»ی نیست که ما گرفتار ادبیات عرب باشیم؛ آنها می گفتند اگر کسی را می بینی بگو «السلام علیک» و اگر نمی بینی و غایب است بگو «السلام علیه».

فرمودند لازم نیست تو او را ببینی، همین که او تو را می بیند حاضر است! اگر حضور دارد و حضور به حضور مزور است نه اینکه لازم باشد که زائر حاضر باشد، این «کافِ خطاب» معنای خاص خودش را دارد: «السلام علیک».
ما غایب هستیم و نه او؛ ما دور هستیم و نه آن حضرت!
بنابراین این زیارت اربعین و سایر زیارت ها، در هر زمان و زمینی جا دارد، برای اینکه آنها در هر زمان و زمینی به اذن خدای سبحان حاضرند.«جلسه درس اخلاق، ۱۳۹۳/۰۹/۲۰»

مجموعه بیانات آیت الله استاد محمـد شجـاعی (ره) پیرامون فضائل حضرت سیــدالشهداء صلوات الله علیه و اصحاب و یاران آن حضرت

🚩 کتاب چراغ هدایت دارای هفت فصل بوده و در انتشارات سروش به چاپ رسیده است.

مقدمه ناشر
فصل اول : حسیـــــــن بنــــده بـــی مانند خـــدا

فصل دوم : ثــــواب گــــــریه بــرای امـــام حسیــن علیه السلام

فصل سوم : ثــواب زیــارت امــــام حسیــن علیه السلام

فصل چهارم: مکــــــارم اخلاقــــی و فضــائل وجـودی امـام حسین علیه السلام

فصل پنجم : خــون سید الشــــهداء (ع) و اشتـداد غضب الـــهی

فصل ششم : هـل من نــاصر ینصـرنی

فصل هفتم : قیـــــام مختــار ثقـفی

تذکـــراتـی در باره مــاه محــــرّم

آیا رضایت خانم برای زیارت اربعین همسرش لازم است؟
 گاهی اوقات شرایط ایجاب نمی‌کند که زن و شوهر با همدیگر به سفر اربعین بروند؛ ممکن است که آقا تنها به سفر برود و همسر او به علل مختلف نتواند او را همراهی کند که در این صورت رضایت همسر باید مورد بررسی قرار گیرد.

پرونده شبهات اربعین، برنامه ویژه رسانه رسمی حوزه برای ایام اربعین می باشد که دو تن از کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با حضور در حوزه‌نیوز به برخی شبهات اربعین پاسخ گفتند که در این شماره به انتشار پاسخ شبهه‌ای با موضوع «آیا رضایت خانم برای زیارت اربعین همسرش لازم است؟» از سوی حجت الاسلام رضا پارچه‌باف خواهیم پرداخت.

ادامه »