حضرت آیت الله جوادی آملی دامت بركاته در جلسه درس فقه، با اشاره به سالروز آغاز حکومت و ولايت وجود مبارك وليّ عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اظهار داشتند: امروز اولين روز حکومت و ولايت وجود مبارک ولي عصر(ارواحنا فداه) است که به پيشگاه آن حضرت تهنيت عرض مي‌کنيم و اميدوار خداي سبحان ظهورش را تعجيل بفرمايد تا قرآن و عترت را به بهترين وجه به جامعه معرفي کند.

ایشان بیان داشتند: هم شیعه ها و هم اهل سنت مأمور به وحدت و اتحاد هستند، يک بيان نوراني حضرت امير دارد که در نهج البلاغه در آن خطبه رسمي ايشان آمده، فرمود اين حرفي که من مي‌زنم مربوط به تاريخ نيست که از تاريخ گذشته باخبر باشم؛ از عصر آدم تا الآن و از الآن «الي الابد» اين حرفي که من مي‌زنم مال همه هست که خدا هيچ ملتي را با اختلاف، خير نداد: «إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَيْراً مِمَّنْ مَضَي وَ لاَ مِمَّنْ بَقِيَ»؛ اين را روي تاريخ و علم تاريخ و اينها نمي‌گويد، اين را از روي سنت الهي مي‌گويد. مي‌گويد تا آينده هم همين طور است، هيچ ملتي با اختلاف خير نمي‌بيند.

معظم له ادامه دادند: حضرت در آن نامه نوشت: بدان! در بين امت اسلامي از من کسي بيشتر يا مثل من، کسي نيست که مردم را به وحدت دعوت کند. فرمود: «لَيْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ [النَّاسِ‏] عَلَي جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّي الله عَلَيه و آلِهِ و سَلَّم وَ أُلْفَتِهَا مِنِّي‏»، از من کسی بيشتر، چون از مهم‌ترين حق خودم گذشت کردم، از مهم‌ترين حق خودم صرف نظر کردم، «مَخَافَةَ أَنْ يَرْتَدَّ النَّاس‏»؛ من از حق مسلّم خودم که حکومت «علي المسلمين» است صرف نظر کردم و اين را سنت خدا مي‌دانم و به شما از سنت خدا خبر مي‌دهم که در آينده هم همين طور است که هيچ امتي از اختلاف خير نمي‌بيند. اين را از روي تاريخ نمي‌گويم.

حضرت آیت الله جوادی آملی دامت بركاته بیان داشتند: فرمايش صاحب جواهر اين است که ائمه(عليهم السلام) شیعه را خوب رهبري کردند، اين مکتب را حفظ کردند. جمعيت مال آنها، قدرت مال آنها، پول مال آنها و ما را حفظ کردند. مگر ما چند نفر هستيم؟ در اين چند نفر هم ارباً اربا شدند؛ شيعه چهار امامي داريم، پنج امامي داريم، شش امامي داريم، هفت امامي داريم. اينها بالاخره همه مخالف با اهل بيت هستند. هم ازدواج اينها با يکديگر جائز است، هم ازدواج ما با آنها و آنها با ما جائز است. مگر امامت تبعيض‌بردار است؟ فرمايش مرحوم صاحب جواهر اين است که آن رهبري سياسي را ائمه(عليهم السلام) با فتوايشان حفظ کردند که ما شيعه‌ها را حفظ بکنند. حساب قيامت و بگير و ببند سر جايش محفوظ است. آنکه از بين نرفته است. شما مي‌خواهيد احکام قيامت را اينجا جاري بکني؟ اين به عهده خود ذات اقدس الهي است. اما ما در دنيا بايد با هم زندگي کنيم.

خبرگزاري رسمي حوزه-۱۳۹۶/۹/۷

زندگی مشترک پیامبر(صلی الله علیه واله) و خدیجه(سلام الله علیها) درس‌آموز تمام مردان و زنانی است که جویای سعادت در زندگی خود هستند.

بررسی زندگی مشترک رسول خدا (صلی الله علیه واله) و خدیجه (سلام الله علیها) نشان می‌دهد که این دو شخصیت بزرگ که الگوی همه انسانهای باکمال می‌باشند، برای یکدیگر ارزش خاصی قائل بودند. وی نه تنها مال و ثروت خود را به رخ شوهر که دستش از مال دنیا تهی بود نمی‌کشید، بلکه با افتخار ثروت کلان خود را در اختیار همسر خویش قرار داد. وقتی پیشنهاد ازدواج را به حضرتش داد، حضرت در مقابل این پیشنهاد فرمود: «یا عم ابنة أنت امرأة ذات مال و أنا فقیر لاأملک الاّ ما تجودین به علیّ و لیس مثلک من یرغب فی مثلی و أنا أطلب امرأة یکون حالها کحالی و مالها کمالی».
شما بانویی هستید دارای ثروت و من فردی فقیرم که چیزی در اختیار ندارم، کسی دارای موقعیت تو رغبت به کسی مثل من پیدا نمی‌کند، من جویای همسری‌ام که حالش مانند حال خودم و از نظر مالی همتای خود من باشد.
بانوی باکمال قریش که شرافت و کمال با ذاتش عجین بود، در پاسخ گفت: « واللّه‌ یا محمد ان کان مالک قلیلاً فمالی کثیر، و من یسمح لک بنفسه کیف لا یسمح لک بماله، و أنا و مالی و جواری و جمیع ما املک بین یدیک و فی حکمک لا امنعک منه شیئا».
به خدا سوگند ای محمد اگر تو مالی نداری، من ثروت زیادی دارم، و کسی که خود را در اختیار تو قرار داده است، چگونه مالش در خدمت شما نباشد، من و سرمایه‌ام، و کنیزانم و آنچه که در اختیار دارم از آن شماست، و تحت امر شماست و هیچ منعی از طرف من نیست.
آنگاه اشک در چشمانش حلقه زد و گفت:
واللّه‌ ما هب نسیم الشمال
الاّ تذکرت لیالی الوصالی
ولا أضامن نحوکم بارق
الاّ توهمت لطیف الخیال
جور اللیالی خصّنی بالجفا
منکم و من یأمن جور اللیالی
رقوا و جودوا و اعطفو و ارحموا
لا بّد لی منکم علی کل حال(1)
به خدا سوگند هر وزش نسیم، مرا به یاد شبهای وصال می‌اندازد
و چون از سوی (خانه) شما فروغی درخشیدن می‌گیرد، می‌پندارم که آن نور شبح و سایه شما است
درد و جور شبانه‌ای از (فراق) شما کشیده‌ام، و چه کسی (دلداده‌ای ) است که از جور و رنج شبانه در امان باشد
ترحم و دلسوزی کنید، و عطوفت به کار گیرید، که در هر حال مرا گریزی از (دلبستگی) به شما نیست.
ممکن است کسی گمان کند، این ادب و احترام خدیجه آن هم نسبت به شوهری چون رسول خدا(صلی الله علیه واله) یک امر عادی و طبیعی است، در حالی که با اندک توجهی می‌شود دریافت که ادب خدیجه نسبت به شوهر عزیزش، فراتر از ادب یک زن در برابر شوهر است.
وی از آن جهت که شخصیت رسول خدا را شناخته، و رفعت مکان وی را درک کرده است، این گونه محترمانه برخورد می‌کند.
این ادب و احترام، حتی قبل از ازدواج نیز از این بانو نسبت به عزیز قریش دیده می‌شود. خدیجه هنگامی که از امین قریش برای سرپرستی کاروان تجارتی استفاده می‌کند، به دو غلام خود، میسره و ناصح می‌گوید: «اعلما قد ارسلت الیکما امینا علی اموالی و انه امیر قریش و سیّدها، فلا یدٌ علی یده، فان باع لایمنع، و ان ترک لا یؤمر، فلیکن کلامکما بلطف و أدب و لا یعلوا کلامکما علی کلامه».
من امینی بر اموال خود گماشتم، همو که امیر بزرگ قریش است، دستی بالای دست او نیست. اگر تصمیم بر فروش متاعی بگیرد، نباید کسی مانع شود. اگر تصمیم گرفت چیزی نفروشد، کسی حق ندارد دستوری به او بدهد. شما موظفید با لطف و ادب با وی سخن بگویید، و بالای حرف او حرفی نزنید.
قدردانی رسول خدا(صلی الله علیه واله) از خدیجه(سلام الله علیها)
اگر خدیجه نسبت به همسر گرامی خود این گونه رعایت ادب و احترام می‌کند، رسول خدا(صلی الله علیه واله) نیز از خدیجه به نحو شایسته‌ای قدردانی می‌نماید، و برای خدیجه احترام خاصی قائل می‌شود، که در اینجا به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود.
رسول خدا(صلی الله علیه واله) در زندگی، خود با رأی و نظر خدیجه مخالفت نمی‌نمود. مثلاً وقتی ابوالعاص، پسر خواهر خدیجه، زینب، دختر رسول خدا را خواستگاری نمود، «فسألت خدیجة رسول‌اللّه‌(صلی الله علیه واله) ان یزوّجه و کان رسول‌اللّه‌ لا یخالفها»، خدیجه از رسول خدا(صلی الله علیه واله) خواست که زینب را به وی تزویج کند، و رسول خدا (صلی الله علیه واله) پیشنهاد وی را پذیرفت چون رویّه حضرت بر این بود که مخالفت خدیجه نمی‌نمود.(2)
رسول خدا (صلی الله علیه واله) آن چنان به خدیجه محبت داشت و قدردان بود که قبل از خدیجه همسری اختیار ننموده و تا خدیجه زنده بود نیز همسری اختیار نکرد.(3)
این قدردانی رسول خدا (صلی الله علیه واله) نسبت به خدیجه تنها به زمان حیات او خلاصه نمی‌شد، بلکه پس از مرگ وی نیز همواره او را یاد می‌کرد و از وی تجلیل به عمل می‌آورد. با آنکه همسران دیگری داشت هر وقت به یاد خدیجه می‌افتاد از وی به خوبی یاد می‌کرد و گریه می‌نمود.
روزی عایشه گفت: ای رسول خدا، چقدر از خدیجه یاد می‌کنید! خدیجه پیرزنی بود از دست شما رفت، خدا بهتر از خدیجه را به شما عنایت کرده است!!
رسول خدا (صلی الله علیه واله) برآشفته گشت و فرمود: «صدّقتنی اذ کذبتم و آمنت بی اذ کفرتم و ولدت لی اذ عقمتم»(4). او زمانی نبوت مرا تصدیق کرد که شما مرا تکذیب می‌نمودید. به من ایمان آورد، شما کافر بودید. وی مادر فرزندان من است، در حالی که شما چنین نیستید.
عایشه می‌گوید: من بعد از این با ذکر خیر خدیجه خود را نزد پیامبر(صلی الله علیه واله) عزیز می‌کردم!

1ـ بحار، ج16، ص55.
2ـ سیره ابن‌هشام، ج2، ص306.
3ـ سیر اعلام النبلاء، ج2، ص110.
20ـ بحار، ج16، ص8. سیر اعلام النبلاء، ج2، ص112، 117.

وفات آیة‌الله العظمی شیخ محمدعلی اراکی

خواستند وانمود کنند ملّت ایران از روحانیّت زده شده است و علاقه‌ای به روحانیّت ندارد. خواستند بگویند: در گذشته‌ها - در اوایل انقلاب و قبل از انقلاب - روحانی برای مردم بسیار عزیز بود، ولی امروز دیگر ملت ایران اعتنایی به روحانیون ندارد! این مطلب را هم می‌خواستند جا بیندازند. این سه مطلب. البتّه حرفهای دیگری هم می‌زدند که به مواردی از آن اشاره خواهم کرد. روز وفات آن بزرگوار [آیة‌الله العظمی شیخ محمدعلی اراکی]، تهران منقلب شد؛ ایران منقلب شد. ما خبرها را داشتیم. با این‌که جنازه در تهران بود، به هر شهر و دیاری که می‌رفتید، می‌دیدید مردم در مساجد و در مراکز عمده و در بقاع متبّرکه اجتماع کرده‌اند. آن روز تهران حقیقتاً یک روز استثنایی را گذراند. تهرانیها که بودند و دیدند؛ دیگران هم از تلویزیون مشاهده کردند. البّته من به شما عرض کنم که دوربین نمی‌تواند آن واقعیت را نشان دهد. واقعیت، بسیار عظیم بود. من جوانانی را دیدم که سنّشان یک پنجم یا یک چهارم سنّ آن بزرگوار بود و مثل ابر بهار اشک می‌ریختند. شما جوانان برای چه گریه می‌کردید؟ چرا؟ چه علّتی داشت؟ شما که آن پیرمرد صدوسه ساله را یک‌بار هم در عمرش ندیده بودید. اصلاً تا سه، چهار سال پیش که او را نمی‌شناختید. علما و بزرگان و حوزه‌ها می‌شناختند؛ شما که او را نمی‌شناختید. سه، چهار سال بود که آن بزرگوار را شناخته بودید. چرا آن‌طور گریه می‌کردید؟ چرا ایران آن‌طور منقلب بود؟ چرا زنان آن‌طور به سینه می‌کوبیدند و گریه می‌کردند؟ چرا مردهای بزرگ اشک می‌ریختند و در آن اجتماع عظیم می‌خواستند خود را به جنازه برسانند و موکبش را لمس کنند؟ چرا؟ علّت چه بود و چیست؟ علّت آن بود و این است که مردم ایران همچنان مقام والا و عظیمی را برای مرجعیّت معتقدند. مردم ایران روحانیّت را از ته دل دوست دارند. البتّه نه هر روحانی‌نمایی؛ روحانی واقعی و عالم دین را. نه آن روحانی‌نمایی را که دشمن می‌خواهد به‌جای روحانی در میان مردم جا بزند. مردم از او متنفّرند. امّا مردم، روحانی واقعی را دوست دارند. مردم معتقدند که با اسلام می‌شود به دنیا و آخرت آباد رسید. از اسلام نیکی دیده‌اند. اسلام به آنها آزادی و عزّت داده است. اسلام به این ملّت، رهایی از دست ستمگران و دستگاههای فاسد را داده است.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۳۷۳/۰۹/۲۳

اعجازِ حاصل از تشکیل بسیج مستضعفین در پنجم آذرماه سال 58 شاید در آن زمان در مخیله و باور کمتر کسی می گنجید و قابل پیش بینی بود اما به یاری و خواست الهی هر چه از عمر انقلاب اسلامی گذشت، معجزه هایی که در مدرسه عشق بسیج ظهور و بروز پیدا کرد بیش از پیش همگان را- چه در داخل و چه خارج از مرزهای کشور- به تحسین بابت اقدام ماندگار امام عظیم الشان(ره) در تاسیس این شجره طیبه واداشت.

در خصوص بسیج و نقش و تاثیرگذاری فوق العاده آن در عرصه های مختلف فرهنگی ، اجتماعی، نظامی و … در این سال ها بسیار سخن گفته شده ، هر چند که اهمیت و گستردگی بسیج چنان است که همچنان جا دارد در این باره ، دایره صحبت را توسعه داد.

بی گمان یکی از مهم ترین ویژگی های بسیج و بسیجی ، علاوه بر رویکرد مومنانه و کار مخلصانه برای خدا، توجه به اصل خودباوری است و این که در سایه اعتقاد انقلابی و حرکت جهادی می توان ، کارهای به ظاهر ناشدنی را به سرانجامِ مطلوب رساند.

خودباوری به معنای باور به توانایى نیروی های مومن و انقلابی در دنبال کردن فعالیت ها و ثابت قدم بودن، یعنی باور به توانایى های جبهه خودی و علاقه مندان به نظام اسلامی در عبور از موانع و مشکلات و تحقق وعده ها آن هم در اوج مظلومیت و فشار و تهمت.

به تعبیر مقام معظم رهبری، بسیج یعنی گردآوردن و به خط کردن ظرفیت ها و امکانات برای رسیدن به مقصود و چه زیبا ایشان در دیدار روز گذشته آحاد بسیجیان با ایشان فرمودند: “انقلاب اسلامی اگر همه آن چه را که امروز داریم ، داشت ولی بسیج مردمی را نداشت قطعاً لنگی در کارهایش به وجود می آمد”

بر اساس کلام امیرالمومنین (ع) یکی از راز و رمزهای خودباوری ، خودشناسی و به تعبیر حضرت، معرفت به شناخت خود است و بسیجیان که در مکتب ولایت رشد و نمو داشته و در مسیر ولایت مداری بالیده و افتخار آفریده اند، بیش از دیگر اقشار جامعه، معتقد و باورمند به این اصل کلیدی بوده و هستند، چه آن که بسیج در قاموس نظام اسلامی و در فرهنگ انقلاب اسلامی یعنی خواستن و توانستن.

در این میان جای بسی تاسف است که به تعبیر رهبر معظم انقلاب ، عده ای در داخل همچنان آیه یأس خوانده و می گویند که ما نمی توانیم در برابر قدرت های مستکبر عالم بایستیم و حال آن که شکست داعش پس از 6 سال فتنه گری و جنایت ، یکی از آن اقدامات ارزشمند به برکت تحکیم و توسعه تفکر و روحیه بسیجی در منطقه غرب آسیا می باشد.

صدالبته اعتماد به حضرت باری تعالی، اعتماد به نفس و خودباورى را بسی مضاعف مى کند، چه آن که به بیان نورانی امام علی (ع) “روحیه انسان با ایمان، از سنگ خارا شکست ناپذیرتر است”

از سویی یکی دیگر از ویژگی ها و شاخصه های کلیدیِ بسیج و بسیجی ، اُمیدوار بودن به آینده ای روشن است چه آن که اساساً انسان خودباور، به آینده امیدوار است و مى داند که سرانجام نتیجه تلاش خود را خواهد گرفت؛ شکست بزرگ داعش با وجود حمایت پیدا و پنهان حدود 60 کشور و در راس آن ها آمریکای جنایتکار و اسراییل غاصب نشان داد که در صورت مجاهدت در مسیر خواست خدای متعال، پیروزی و نصرت شامل حال مومنین و مجاهدین خواهد بود و این وعده تخلف ناپذیر حضرت احدیت است.