سخنان عاشورایی
حضور رهبرمعظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی در همایش بزرگ و در جمع صد هزار نفری بسیجیان و یاران و سربازان اسلام، ایران و مردم و سخنان عاشورایی ایشان در این جمع بزرگ بی‌مانند که نمی‌توان نمونه آن را در دنیا یافت، قدرت و اقتدار ایران را در روزهایی به رخ دشمن کشیدند که همه ابزارهای لازم در دست خصم زبون به کار گرفته شده تا شاید بتواند ایران را به زانو در آورد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سخنانی عاشورایی و کربلایی را در میان جوانان ایران اسلامی مطرح کردند، سخنانی که قاطع و صریح با اتکا به وعده الهی و مردمی است که امت محمدی و علوی بودن خود را به اثبات رسانده‌اند، امتی که سال‌هاست، پای آرمان‌های انقلاب اسلامی خود ایستاده است و با وجود همه کمبودها و ضعف‌ها دست از مبارزه برنداشته و برنخواهد داشت.
هستند در میان افراد جامعه در جمع خواص و افرادی که از این خواص هم پیروی می‌کنند و راه‌حل را تنها سر سپردن به خواسته دشمن می‌دانند، اما نفرات آنها در مقایسه با پا رکاب‌های انقلاب اسلامی و رهبری اندک است و ضعیف، ولی امر مسلمین تکیه‌گاه خود را نصرت الهی و مردم و جوانان این کشور قرار داده‌اند، وعده‌ای که به سرانجامش نزدیک است. آنهایی که یا از ترس و وحشت دشمن، خواهان تن دادن به ذلت هستند یا از سر خیانت، اکنون باید به این درک رسیده باشند که حتی در میان جماعت انقلابی کوچکترین ارزش و جایگاهی ندارند و تنها راه برای چنین جریانی یا همراه شدن با خط حزب‌الله و انقلاب است یا گریختن به دامن دشمن است.
تشخیص جریان حق از باطل در دوران کنونی سخت است یا دشوار، کار ساده‌ای است، مردمی که از عاشورا، کربلا و امام حسین(علیه السلام) الهام می‌گیرند و برخی خواص نیز در این راه گام بر می‌دارند، خوب می‌دانند و باید بدانند «آنان که رفتند، کاری حسینی کردند، آنان که ماندند باید کار زینبی کنند وگرنه یزیدی‌اند.»
قیام حسین(علیه السلام) علیه یزیدیان پایان نیافته است، راه ادامه دارد و ایران اسلامی ادامه‌دهنده راهی است که حسین بنعلی(علیه السلام) آن را با نور خود روشن کرده است.
نمی‌توان و نباید این راه، نیمه باقی بماند، شناخت یزید زمان و همراهان او با وجود نور حسین(علیه السلام) کار ساده‌ای است، این مسئولیت شیعه بودن ما است، مسئولیتی که سرانجامی را در آینده نه چندان دور رقم خواهد زد که زمانه به آن غبطه خواهد خورد.
آنجا که رهبری و فرمانده کل قوا در میان صد هزار نفر از یاران و دلاورمردان اسلام و رهروان حسین بنعلی(علیه السلام) از ایستادگی سخن می‌گویند، نشان این است که مقاومت، عاشورایی و حسینی است.
رهبر معظم انقلاب در این جمع پرشور و شعور می‌فرمایند؛ «دشمن می خواهد ملت ایران را به این جمع‌بندی برساند که در کشور بن‌بست است و هیچ راهی جز زانو زدن و تسلیم شدن در مقابل امریکا وجود ندارد. من صریحاً اعلام می‌کنم، کسانی که در داخل، این فکرِ مطلوب و محبوب دشمن را ترویج می‌کنند، در حال انجام دادن بزرگترین خیانت در حق کشور و ملت هستند. البته این اتفاق نخواهد افتاد و به حول قوه الهی و با همراهی مردم و جوانان، تا جان و توان دارم نخواهم گذاشت چنین اتفاقی در کشور بیفتد.»
آنها که در واقعه کربلا به اباعبدالله‌الحسین خیانت کردند، کم نبودند، پشت به امام زمان خود کردند و راه را به بیراهه رفتند و سرنوشت و سرانجامی جز ذلت و خفت برای خود نخریدند اما آنان که به امام خود وفادار ماندند، یاد و نامشان به بزرگی در بلندای تاریخ مانده است.
تلنگری که رهبر معظم انقلاب اسلامی به خیانتکاران زدند، شاید آنها را به خود بیاورد و دست از ترویج ذلت‌پذیری در برابر امریکا بردارند و اگر هم خود در مقابل شیطان بزرگ زانو زده‌اند و تسلیم شده‌اند، این خفت را در ایران اسلامی ترویج نکنند و بگذارند امت اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه وآله) به راه عاشورایی خود ادامه دهد. این راه با تبعیت از مراد و رهبری ادامه می‌یابد که از مولای خود رسم عاشقی را به ارث برده است، خائنان و سرسپردگان داخلی به امریکا دست از رفتارهای ذلت‌پذیر و خفت‌آور بردارند و از دسته‌گل‌های بزک کرده‌ای همچون برجام، اف‌ای‌تی‌اف و هر آنچه که رنگ و بوی دروغین و فریبنده رستگاری می‌دهد، دست بردارند و اگر هم نمی‌توانند از زر و سیم یزید زمان دل برکنند، سایه شوم خیانت خود را از سر این سرزمین مقدس و حسینی بردارند که اگر چنین نکنند، عاشوراییان ایران، چنین خواهند کرد.
سرمقاله روزنامه سیاست روز 97/07/14
همخوانی گروه محمد رسول الله صلی الله علیه وآله
جستجو گر حدیثی میزان
جهت استفاده از این جستجو گر حدیثی میزان را کلیک نمایید
دعای سفره امام سجاد (سلام الله علیه)
عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) أَنَّهُ كَانَ إِذَا طَعِمَ قَالَ :
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَ سَقَانَا وَ كَفَانَا وَ أَيَّدَنَا وَ آوَانَا وَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا وَ أَفْضَلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ».
از امام زین العابدین(ع) روایت شده که هنگام غذا خوردن عرض می کرد:
«سپاس خدایی را که به ما غذا داد و سیراب نمود و به ما کمک کرد و پناه داد و نعمت ارزانی کرد و برترین حمدها از آن خدایی که [دیگران را] غذا می دهد و خود از غذا بی نیاز است».
من لا یحضره الفقیه، ج3، ص358
