باز با فتنه ی ابلیس، وطن درگیر است

آه، برخیز وطن! چشم ببندی دیر است

فتنه جو مدعی داغ دل مردم شد

درد مردم وسط معرکه گیران گم شد

 مرهم درد مگر شعله به خرمن زدن است؟!

هیزم آتش و سرمایه ی دشمن شدن است؟!

فتنه با آتش و قداره و تیر آمده است

به میان من و تو معرکه گیر آمده است

به تن صخره این شهر، ترک می پاشد

به دل زخمی این قوم نمک می پاشد

دست هایی که پی غارت بیت المال اند

بی گمان دست برون آمده ی دجال اند

فتنه دنبال خراشیدن روی دین بود

گرچه این بار پر از بوی بد بنزین بود

فتنه پیوسته دم از منطق شیطان می زد

پیش چشم همگان شعله به قرآن می زد

 همنفس با نفس کفر پرستان؟ هیهات!

ما و همراهی این شعله به دستان؟ هیهات!

دل سپاریم به مکر شب و شیطان؟ هرگز!

ذبح ایمان عوض پاره ای از نان؟ هرگز!

مرگمان باد اگر پشت به قرآن بکنیم!

نفسی پیروی از منطق شیطان بکنیم!

ذوالفقاریم، نشان از یل خیبر داریم

ما به دل مهر جگرگوشه ی حیدر داریم

کربلا آینه ی زیستن ماست هنوز

آنچه دیدیم در این آینه زیباست هنوز

به دفاع از وطن امروز پر از احساسیم

وطن ما حرم است و همگی عباسیم

سید علی حسینی ایمنی

می خواهم با زندگانی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) و مقامات ایشان آشنا شوم.
عمه سادات بگو كیستى     فاطمه یا زینب ثانیستى[1]

ایرانى ها میزبان جمعى از سلاله هاى پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله)  هستند كه بركات دو شخصیت عزیز و گرانقدر از آنان، نمود بیشترى دارد؛ یكى آقا امام رضا (علیه السلام) و دیگرى حضرت معصومه (علیهاالسلام) . بركات وجودى حضرت معصومه (علیهاالسلام) ، امرى است كه صاحبان بصیرت، بارها بدان اشاره كرده اند. تولیت محترم آستانه مقدسه حضرت معصومه (علیهاالسلام) نقل مى كنند: روزى، حضرت آیة الله  بهجت (رحمه‌الله) به من فرمودند: «مطلبى هست كه فقط به تو مى گویم تا بدانى در چه موقعیتى قرار دارى. گاهى از اوقات حضرت رضا (علیه السلام)  برآورده شدن بعضى از حاجات را به حضرت معصومه (علیهاالسلام)  ارجاع مى دهند. همین روزها آقایى پیش من آمد و گفت: حاجتى داشتم و به زیارت حضرت رضا (علیه السلام) مشرف شدم و عرض حال كردم، به من گفته شد: باید بروى قم نزد حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها). به قم آمدم و محضر آن حضرت عرض حاجت كردم، حاجتم برآورده شد. مواظب باش ببین كجا هستى، در حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) فرشتگانى هستند كه ناظر اعمال و رفتار كسانى مى باشند كه آنجا مى روند».[2]

ادامه »

شهر مقدّس مکه زادگاه پیامبر اسلام(ص) و بسیاری از مسلمانان مهاجر بود و فتح آن به نوعی آزادی این زادگاه از چنگ دشمنان محسوب می‌شد. پیامبر(ص) به شهر مکه علاقه داشت و براى حضرتش جاى بسى خشنودى بود که بتواند آن‌را فتح کند. این هدف مهم، در رمضان سال هشتم هجری،[1] - به دنبال نقض پیمان صلح حدیبیه از سوی مشرکان،[2]- زمانى عملى شد که اقتدار آن‌حضرت(ص) در مدینه و اطراف آن تثبیت گردید.

با توجه به منابع تاریخی و حدیثی می‌توان آثاری را برای فتح مکه برشمرد که به مواردی از آنها اشاره می‌شود:
1. پایان قدرت سیاسى مشرکان قریش در حجاز
کفار قریش بزرگ‌ترین دشمنان اسلام بودند؛ از این‌رو، خارج ساختن مکه از سلطه آنان یکى از هدف‌هاى مهم رسول خدا(ص) بود. بر اساس روایتی از ابن عباس؛ پیامبر(ص) بعد از فتح این شهر به کنار کعبه رفت و دستگیره در آن‌را گرفت، هنگامی که دشمنان با نگرانی به کعبه پناه برده و در انتظار تصمیم پیامبر اسلام در باره آینده خود بودند. در این‌جا پیامبر(ص) فرمود: شکر خداى را که وعده‌اش تحقق یافت و بنده‏اش را پیروز کرد و احزاب و گروه‏هاى دشمن را نابود ساخت». سپس رو به مردم کرد و فرمود: ای جمعیت قریش! گمان می‌برید که چه تصمیمی در مورد شما خواهم گرفت؟»، آنها در پاسخ گفتند: ما از تو جز خیر و نیکى انتظار نداریم، تو برادر بزرگوار و بخشنده‏ و فرزند برادر بزرگوار ما هستى، و الآن قدرت در دست تو است، پیامبر فرمود: «و من درباره شما همان می‏گویم که برادرم یوسف درباره برادرانش به هنگام پیروزى گفت: “لا تَثْرِیبَ عَلَیکمُ الْیوْمَ"؛[3] (امروز روز سرزنش و ملامت و توبیخ نیست).[4]

ادامه »

قرآن کریم:
وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِيعاً و لاتَفَرَّقُوا
همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراكنده نشويد
آل عمران ، آيه ۱۰۳ .

پيامبرصلي الله عليه وآله :
الجَماعَةُ رَحمَةٌ و الفُرقَةُ عَذابٌ
وحدت مايه رحمت ، و تفرقه موجب عذاب است
كنزالعمّال ، ح ۲۰۲۴۲ .

امام علي‏ عليه السلام :
عَلَيكُم بِالتَّواصُلِ وَالتَّباذُلِ و إيّاكُم و التَّدابُرَ والتَّقاطُعَ
بر شما باد به ارتباط و بخشش به يكديگر و دوري گزيدن از جدايي و پشت كردن به يكديگر
نهج البلاغه ، نامه ۴۷

13 آبان نماد طمع ورزی آمریكا، وابستگی رژیم طاغوت، ایستادگی ایمان متكی به بصیرت، پیشقراولی نسل جوان در صحنه، و شجاعت و جسارت نسل جوان انقلابی است

- امروز ملت ایران، مصمم تر و قوی تر از هر زمان در حال حركت به سمت اهداف بلند و قله های سعادت است و در صف مقدم این حركت عظیم، جوانان قرار دارند.

- فریاد امام خمینی(ره) در سال 1343، پاكیزه ترین فریادها و برخاسته از احساس دینی و عرق مسلمانی ، و متكی بر حمایت عمومی مردم بود كه نتیجه آن چهارده سال بعد در پیروزی انقلاب اسلامی آشكار شد.

 - با توجه به این واقعه ، 13 آبان نماد حضور نسل جوان در میدان و پیشگامی آن در صحنه است. امروز نیز دانش آموزان از پیشقدم ترین قشرها هستند (12 آبان 89 )

سیزده آبان روز فریاد بود و روز شهادت، روز مشت های گره کرده امت، روز فتح بود، روز خروشیدن روح های پاک، روز جرقه و روز آتش بود، روز فریاد و اعتراض و روز اعتصاب و تحصن بود، روز واشکفتن گل امید و روز گریه خورشید بود.
آن روز روز «دانش آموز» بود.

اقتباس از سایت تبیان