غذا دادن به ۶۰ فقیر، چند نکته دارد؛ اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.

    بسم الله الرحمن الرحیم

روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، روز ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است که خدمت همه خوبان عرض تسلیت داریم و به همین مناسبت، کلامی از این امام همام بیان خواهیم کرد که ایشان نیز از نبی مکرم اسلام (ص) نقل کردند که حضرت در خطبه پایان ماه شعبان درباره معرفی رمضان فرمودند که این ماه، اوصاف و ویژگی هایی دارد که یکی از اوصاف این ماه عزیز این است که ما تلاش کنیم برای اصلاح ذات البین؛ یعنی آشتی میان دیگران که اگر بتوانیم افراد و دل ها را به هم نزدیک کنیم، ثواب آن بیشتر از عبادت یک سال مستحبی است.

همچنین سفارش دیگری که داشته اند، سفارش به همسایگان است که حضرت فرمودند: پیامبر (ص) آنقدر ما را به همسایگان سفارش کرده اند که ما فکر می کردیم همسایه از همسایه ارث می برد.

و اما احکام؛

در موضوع کفاره عرض کردیم که کفاره دو جور است که یک نوع، کفاره سبک به نامه فدیه (جبرانی) است که وزن آن بنابر فتوای مشهور فقها، ۷۵۰ گرم و بنابر فتوای برخی از فقها تقریبا یک کیلوست؛ اما نوع دوم، کفاره عمد و کفاره سنگین می باشد که به این معناست که انسان روزه خود را عمداً بخورد و روزه خوردن عمدی به این معناست که یا اصلا روزه نگرفته و یا بین روز عمدا روزه را خورده است که برای آن یک روز هم باید روزه خود را قضا کند و هم باید ۶۰ روز روزه به عنوان جریمه بگیرد و اگر نمی تواند، به جای آن ۶۰ فقیر را غذا دهد.

حال غذا دادن به این ۶۰ فقیر، چند نکته دارد.

اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.

حالا این ۶۰ فقیری را که قصد غذا دادن به آنها را داریم، می توان به دو صورت غذا داد. هم می توان غذای پخته دهد و هم می تواند مواد خام دهد؛ اما در کفاره ارزان قیمت (۷۵۰ گرم) حتما باید مواد خام بدهد و وزن ملاک است.

در کفاره سنگین می توان ۶۰ پرس غذا در ظرف یک بار مصرف قرار داد و به درب منزل ۶۰ فقیر برد و به آنها داد و مهم نیست که وزن این غذا چقدر است و در غذای پخته، مقدار و وزن ملاک نیست.

در غذای پخته معمولا ۱۰۰ گرم برنج را پخته و به همراه خورش می دهند که غذای یک نفر است؛ مهم این است که یک نفر را  سیر کند و اگر ۷۵۰ گرم هم نبود، مهم نیست.

شخصی که می خواهد کفاره بدهد، می تواند به همین نحوی که گفته شد، ۶۰ غذای پخته را اطعام کند و همچنین می تواند مواد غذایی خام را به فقیر بدهد که در این صورت باید وزن را که همان ۷۵۰ گرم است، رعایت نماید و ملاک در مواد خام، وزن است.

همچنین بسیاری از افراد سؤال می کنند که رقم یک روز کفاره عمدی چه مقدار می شود که تقریبا ۱۸۰ هزار تومان خواهد شد و با اینکه تقسیم آن میان فقرا، کار سختی است؛ اما معمولا دفاتر مراجع عظام تقلید این کار را قبول کرده و آن را انجام می دهند و می توان به دفاتر مراجع تقلید پرداخت کرد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خبرگزاری رسمی حوزه-حجه الاسلام وحید پور

  سلام علیکم با آرزوی بهره مندی از برکات و فیوضات ماه مبارک رمضان، بسته فرهنگی تربیتی- ویژه روز بیستم ماه مبارک رمضان به پیوست تقدیم می گردد

محتویات بسته:

قرائت ترتیل وتحدیر جزء 20  قرآن کریم
شرح نکات کلیدی تفسیری جزء 20
تصویر دعای روز 20
شرح دعای روز بیستم حضرت ایت الله مجتهدی تهرانی ره
حدیث روز؛ ارائه لوح حدیث باموضوع فضیلت ماه مبارک رمضان
مواعظ رمضانیه؛ مقام معظم رهبری مدظله العالی
درس اخلاق-آیت الله مظاهری دامت برکاته-جلسه بیستم- توسّل
آیات الولایه- آیه بیستم- سوره بقره آیه 274
ارائه نسخه pdf کتاب امام علی علیه السلام بزرگ مردی ناشناخته
زمزم احکام-حجه الاسلام وحیدپور
و…

 جهت مشاهده آرشیو بسته های فرهنگی تربیتی اینجا را کلیک نمایید

الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ

کسانی که اموال خود را در شب و روز ، پنهان و آشکار ، انفاق می کنند ، آنها را در نزد پروردگارشان پاداشی است درخور مقامشان ، و ( در آخرت ) نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهی خواهند داشت.

[تفسیر اثنی عشری]

الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ‌: آن کسانى که انفاق مى‌کنند مالهاى خود را در راه خدا به مستحقان، بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ: به شب و روز، سِرًّا وَ عَلانِیَةً: در نهانى و آشکارا. غرض استغراق اوقات است به اعطاى صدقات. فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌: براى ایشان است اجر و مزد صدقات ایشان نزد پروردگارشان که بهشت باقى و نعیم جاودانى است. به روایت صحیحه ثابت شده مراد قرب جوار الهى است که فى مقعد صدق عند ملیک مقتدر باشد. وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ‌: و ترسى نیست برایشان از فوت اجر و نقصان ثواب، وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‌: و نه ایشان محزون و اندوهگین شوند از هیچ قسمتى.

تبصره: به اتفاق علماى خاصه و اکثر علماى عامه این آیه شریفه در شأن حضرت على بن ابى طالب علیه السّلام نازل شده. اما خاصه مانند:

ادامه »

صحیح بودن نماز به این معناست که قضا، اعاده و مجازات نداشته و شخص، تکلیف خود را انجام داده است؛ اما قبولی نماز شرایط دیگری دارد که حضور قلب، خوردن مال حلال و نبود لقمه حرام در بدن و … از جمله آن شرایط است.

    «اللّهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ و سَهّلْ سَبیلی الی خَیراتِهِ و لاتَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الی الحَقّ المُبین/ خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش و آسان کن راه مرا به سوی خیرهایش و محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکی‌هایش، ای راهنمای به سوی حـق آشکار».

      انسان روزه دار در این روز مبارک از خداوند متعال سه درخواست دارد.

در بند اول از این دعا آمده است: «اللّهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ/ خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش».

ادامه »

أَمَّن یجُِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَكْشِفُ السُّوءَ (62- نمل)

[آیا آن شریكان انتخابى شما بهترند] یا آنكه وقتى درمانده‏اى او را بخواند اجابت مى‏كند و آسیب و گرفتاریش را دفع مى‏نماید؟

قید «اضطرار» براى این است كه در حال اضطرار، دعاى دعاکننده از حقیقت برخوردار است و دیگر گزاف و بیهوده نیست؛ زیرا تا آدمی درمانده و مضطر نشود، دعایش آن واقعیت و حقیقتی كه در حال اضطرار دارد را ندارد و این خیلى روشن است.

قید دیگرى که براى دعا آورده این است كه فرموده: « إِذَا دَعَاهُ ؛ وقتى او (خدا) را بخواند»، و این براى آن است كه بفهماند خداوند متعال وقتى دعا را مستجاب مى‏كند كه دعا کننده به راستى او را بخواند؛ نه اینكه در دعا رو به خدا كند و دل به اسباب ظاهرى داشته باشد و این وقتى صورت مى‏گیرد كه امید دعا کننده از همه اسباب ظاهرى قطع شده باشد؛ یعنى بداند كه دیگر هیچ كس و هیچ چیز نمى‏تواند گره از كارش بگشاید. آن وقت است كه حقیقتا متوجه خدا مى‏شود و در کمال صداقت تنها او را مى‏خواند.[1]

دو نکته ای که از آیه به دست می آید:

1. از شرایط استجابت دعا آن است که حال دعا کننده حال اضطرار باشد؛ یعنی تمام درهاى عالم اسباب به روى خود بسته ‏شده و كارد به استخوانش رسیده بیند و یقین داشته باشد تنها كسى كه مى‏تواند قفل مشكلات او را بگشاید و بن‏بستها را بر طرف سازد، تنها و تنها ذات پاك خداوند است و نه غیر او.[2]

تمام داشته های خود را نعمت و موهبت الهی بدانیم و در دل و با زبان بگوییم: «مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ؛ هر نعمتی که داریم از خداست »[8] و تلاش کنیم تا با مصرف آن نعمت در مسیری که رضای خدا در آن است شکر نعمتش را بجا آوریم که او وعده داده است: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ؛ اگر شکر نعمت را بجا آورید خدا افزونش می کند. »[9] و این همان نکته نابی است که فکر قارونی با آن بیگانه است و از نتایجش محروم
2. سه شرط «حالت اضطرار دعا کننده»؛ «توجه و خواندن اختصاصی خداوند متعال بدون توجه به غیر او» و نیز «سوء بودن وضعیت موجود»، سه شرطی هستند که بنابر همین آیه کریمه در صورت محقق شدن هر سه آنها با هم، دعا مستجاب خواهد شد.

ادامه »