آفتاب عالم تاب وجود شمس الشموس، سریر ارتضا حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در (یازده ذوالقعده۱۴۳هـ.)پرتوافکن گردید که در مهد عصمت و آغوش ولایت تربیت و نشو و نما یافت و از سرچشمه وحی و الهام، ادب و فضلیت آموخت تا به حد کمال رسید.

در وصف شخصیتی این امام رئوف(ع) آورده اند که آن حضرت شب ها( قائم اللیل) به عبادت مشغول بودند و روزها(صائم النهار) روزه می گرفتند. به اندازه ای مهربان و کریم بود که با غلامان و کنیزکان در یک سفره می نشست و احدی را به تندی صدا نمی زد و دائم دست گیری از فقرا و بینوایان را داشت و پنهانی صدقه می داد و کثیرالمعروف بود… .

پس از ساعت‌ها تلاش بی وقفه نیرو‌های امدادی برای یافتن بالگرد سقوط کرده حامل رئیس جمهور و همراهان ایشان در منطقه صعب العبور آذربایجان شرقی بالاخره امداد گران موفق به پیدا کردن لاشه بالگرد شدند.
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، پس از ساعت ها تلاش بی وقفه نیروهای امدادی برای یافتن بالگرد سقوط کرده حامل رئیس جمهور و همراهان ایشان در منطقه صعب العبور در منطقه ورزقان آذربایجان شرقی بالاخره امدادگران موفق به پیدا کردن لاشه بالگرد شدند.

پس از رسیدن نیروهای امدادی به محل سانحه و طی ساعاتی دیگر عملیات انتقال پیکرهای پاک شهیدان آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور، آیت الله سید محمدعلی آل هاشم نماینده ولی فقیه و امام جمعه تبریز و دکتر امیر عبداللهیان وزیر امورخارجه و استاندار آذربایجان شرقی و دیگر همراهان رئیس جمهور و خدمه پرواز از ارتفاعات و مناطق صعب العبور آغاز می شود.

علما، عالمان دینی، عالم به زمانه و اهل علم همیشه در دنیای پوشیده از حقیقت و واقعیت بیرق داران مقدس، مشعل داران هدایت، کمال جویان معرفت و حافظان به کماله دین و مذهب بوده اند.

حق نیز چنین است که با علم بایست راه تعالی را همیشه روشن نگه داشت، مسیرهای ترقی پر از خس و خاشاک را باید زدود و برهوت جهل را به ضرورت بشکافت تا روشنایی دانش و دانایی بدرخشد و عالِمی را به فراز و بلندای معرفت اللّهی بنشانند و در این تعالی جویی، بندگانی را به حق در شوق طریقه فطرت هدایتگر باشند… .

در این زمانه پر تنش برداشت ها و شبهات، بیرق های دانایی را باید افراشت تا همیشه و همه گاه افراشته ماند، راه را باید فراغ داد تا همگان در یک مسیر و یک هدف از پیش نوشته شده که ورق ورق تاریخ پر فراز و نشیب بشریت بدان پرداخته و انبیا و اولیای الهی بدان مأمور بوده اند و گیره به رسالت شان همی خورده که گاه به بیرق داران آن مفتخرند و گاه به مدعیان پلشت شان شرمنده که قرآن کتاب آسمانی و روایات معصومان(ع) مشحون از این نوع عبرت انسان ساز است… .

مسلمانان به ویژه شیعیان با داشتن امامان معصوم(ع)، عالمان ربانی و بزرگانی دانا و سترگ که در درازنای تاریخ پر شکوه خویش، توانستند همواره بر صراط حق بپویند و بر جاده خورشید هدایت بمانند و بدرخشند و چلچراغ شبستان دین را از چهره کریه شبهات، مجهولات و خرافات بزدایند و جانانه در مسیر روشنای سیر إلی الله، معرفت الله و اخلاق الله را پیشانه نوشت خویش قرار دهند و در کوران خمودی و غنودی به اقتدار بدرخشند و مستمراً خواهند درخشید… .

حوزه نیوز

اصطلاح «شمس الشموس» در فارسی، «خورشید خورشیدها» است. و به عبارتی، مراد آن است که اگر هزاران خورشید گرد هم آیند، فردی که این لقب برای او در نظر گرفته شده، مانند خورشیدِ برتری بر تمام این خورشیدها درخشیده و نور آنها را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.

با جست‌وجویی که در منابع روایی صورت گرفت، این لقب برای امام رضا(ع) در حدیث یا روایتی از معصوم نقل نشده است. بلکه تنها در خطبه‌ای که کتاب مصباح کفعمی در قرن دهم آن‌را از بعضی علما نقل کرده، این تعبیر و توصیف برای حضرتشان به کار رفته است. قسمتی از آن خطبه چنین است: «اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى الْإِمَامِ الْمَعْصُومِ وَ السَّیِّدِ الْمَظْلُومِ وَ الشَّهِیدِ الْمَسْمُومِ وَ الْبَدْرِ بَیْنَ النُّجُومِ شَمْسِ‏ الشَّمُوسِ‏ وَ أُنْسِ النُّفُوسِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ طُوسَ‏ الرِّضَا الْمُرْتَضَى وَ السَّیْفِ الْمُنْتَضَى الْعَادِلِ فِی الْقَضَاءِ الْإِمَامِ أَبِی الْحَسَنِ الثَّانِی عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا».[1]

آنچه امروزه مشهور است، آن است که این لقب را برای توصیف امام رضا(ع) به کار می‌برند، اما این لقب در بحار الانوار در «باب زیارة الإمام المستتر عن الأبصار الحاضر فی قلوب الأخیار المنتظر فی اللیل و النهار الحجة بن الحسن‏»، در زیارتی برای توصیف امام زمان(عج) نیز به کار رفته است: «… السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَمْسَ‏ الشُّمُوسِ‏ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَهْدِیَّ الْأَرْضِ وَ مُبِیِّنَ عَیْنِ الْفَرْضِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَان…».‏[2]

پی نوشت:

[1]. کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة و جنة الإیمان الباقیة)، ص 719، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، 1405ق.

[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏99، ص 85، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

برشی از کتاب: آشنایى با مقام رفیع کریمه اهل بیت (علیهم السلام)

ایرانى ها میزبان جمعى از سلاله هاى پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)  هستند که برکات دو شخصیت عزیز و گرانقدر از آنان، نمود بیشترى دارد؛ یکى آقا امام رضا (علیه السلام) و دیگرى حضرت معصومه (علیهاالسلام) . برکات وجودى حضرت معصومه (علیهاالسلام) ، امرى است که صاحبان بصیرت، بارها بدان اشاره کرده اند. تولیت محترم آستانه مقدسه حضرت معصومه (علیهاالسلام) نقل مى کنند: روزى، حضرت آیه اللّه  بهجت(مدظله) به من فرمودند: «مطلبى هست که فقط به تو مى گویم تا بدانى در چه موقعیتى قرار دارى. گاهى از اوقات حضرت رضا (علیه السلام)  برآورده شدن بعضى از حاجات را به حضرت معصومه (علیهاالسلام)  ارجاع مى دهند. همین روزها آقایى پیش من آمد و گفت: حاجتى داشتم و به زیارت حضرت رضا (علیه السلام) مشرف شدم و عرض حال کردم، به من گفته شد: باید بروى قم نزد حضرت معصومه. به قم آمدم و محضر آن حضرت عرض حاجت کردم، حاجتم برآورده شد. مواظب باش ببین کجا هستى، در حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) فرشتگانى هستند که ناظر اعمال و رفتار کسانى مى باشند که آنجا مى روند». [۲]
ممکن است کسى تصور کند مقام و عظمتى که امروزه بارگاه حضرت معصومه (علیهاالسلام)  دارد، به جهت موقعیت و عظمتى است که شهر قم دارد [۳] و ایشان به واسطه حضور در قم و دفن در این شهر، مورد توجه شیعیان و دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) قرار گرفته اند. اما آنچه از روایات و سخنان معصومان (علیهم السلام) پیرامون آن حضرت برمى آید، این است که ایشان، ذاتا والامقام و داراى موقعیتى متفاوت از سایر امامزادگان هستند و این علوّ مقام، ایشان را به مقام عظیم معصومان (علیهم السلام) نزدیک کرده است. یعنى علاوه بر اینکه اثرگذارى و تلاش ایشان در حفظ و تقویت اسلام، به آن بزرگوار عظمت داده؛ کمالات ذاتى و نفسانى ایشان نیز خصوصیت ویژه اى است که در کمتر کسى دیده مى شود. در اینجا، با توجه به گنجایش این کتاب به پاره اى از آنها اشاره مى کنیم