در نگاهی اجمالی به بیانات رهبر معظم انقلاب درباره دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران نیز، دستاوردهای انقلاب دسته بندی شده است که عبارت اند از: “معرفت های سه گانه” شامل معرفت دینی،‌ معرفت سیاسی و معرفت اخلاقی، “مسائل اصولی سه گانه نظام و انقلاب” شامل استقلال،‌ پیشرفت و عدالت محوری و “مولفه های هفت گانه قدرت” شامل پیشرفت علمی،‌ پیشرفت در نظامیگری،‌ پیشرفت در سازندگی،‌ داشتن عزّت بین‌المللی و زیرسلطه نبودن،‌ وجود استقلال و آزادی،‌ اعتماد به ‌نفس ملّی با نیروی ایمان،‌ سپاه و بسیج و جهاد و حرکت های عمومی.

درباره شاخص دستاوردهای داخلی انقلاب، رهبر معظم انقلاب به محور “حاکمیت اسلام و ارزش های دینی و معنوی با پیروزی انقلاب” اشاره و تاکید می کنند، حاکم شدن نظام دین مدار و نظام مبتنی بر تعالیم و هدایت اسلامی، توجه به کرامت انسان، اهتزاز پرچم اسلام در کشور، ایجاد جو قرآنی در کشور و زایل شدن افسانه جدایی دین از سیاست از جمله دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران است. مردم سالاری دینی و حکومت متکی به مردم، احساس مسئولیت مردم و خروج از وضع بی توجهی به آینده، نهادینه شدن استقلال و آزادی اسلامی در کشور، عزت ملی و رفع تحقیرشدگی تاریخی، اعتماد به نفس ملی و از بین رفتن خودکم بینی، افزایش آگاهی سیاسی مردم، گسترش کمی و کیفی خدمات به ملت، شکل گیری حرکت های پرجوش و خودجوش دینی و علمی، ایجاد انقلاب علمی و رشد و توسعه علم و فناوری در کشور، ارتقای کمی و کیفی حوزه ها و دانشگاه ها، خودباوری علمی، گسترش روحیه تحقیق و شکوفایی استعدادهای انسانی، ظهور سرداران بزرگ و رشید دفاع مقدس، رونق گرفتن رسوم و سنت های دینی، شکل گیری هویت ایرانی – اسلامی، آوردن هنر و معارف میان مردم، حکومت انتخابی به جای موروثی، فضای انتقاد و تذکر و اصلاح به جای فضای امنیتی، عدالت محوری، گسترش امید و نشاط، یکپارچگی ملت و وحدت مسئولان و باز شدن راه اندیشه از جمله دیگر دستاوردهای داخلی است که با بررسی مجموعه بیانات رهبر معظم انقلاب درباره دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران به دست آمده است.

ادامه »

پیام تسلیت معاونت فرهنگی تربیتی مرکز آموزشهای غیرحضوری

به مناسبت درگذشت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای ابطحی رحمه الله علیه

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ

 درگذشت فاضل ارجمند و روحانی مجاهدمرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج آقای ابطحی حشره الله مع اجداده الطاهرین موجب تأسف و تأثر گردید

إن شاالله خدمات ارزشمند و تلاش های خستگی ناپذیر ایشان در ترویج معارف دین و دفاع از انقلاب اسلامی همچنین خدمت صادقانه و شایسته در مدیریت حوزه علمیه خواهران استان اصفهان و تربیت طلاب خواهر، صدقه جاریه وعمل صالحی است که فیض و برکات مستمرش،موجب تعالی روح و ترفیع درجات آن عالم وارسته خواهد بود

معاونت فرهنگی تربیتی مرکز آموزشهای غیرحضوری حوزه های علمیه خواهران ضمن تسلیت به مردم قدرشناس اصفهان،حوزه های علمیه به ویژه حوزه های علمیه خواهران استان اصفهان و خانواده معزز مصیبت دیده، از پیشگاه خداوند متعال برای آن فقید سعید ترفیع درجات و حشر با اولیای الهی را مسالت می نماید

یک سرگرمی بسیار جالب و درس آموز برای دانش آموزان و فرزندان

رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در نهج الفصاحة می فرماید: «إذا دخل‌ الضّيف‌ على القوم دخل برزقه و إذا خرج خرج بمغفرة ذنوبهم».[1]

این حدیث، حدیث معروفی است و آن اینکه هنگامی که مهمان وارد بر جمعیتی می شود روزی خود را همراه خود می آورد (بنابر این نباید برای روزیِ مهمان غصه خورد) و وقتی خارج می شود گناهان آنها را با آمرزش همراه خود می برد.

فرهنگ اجتماعی اسلام به راستی عجیب است و با فرهنگ غرب مغایرت بسیار دارد. روایات متعددی در مورد مهمان وارد شده است و حتی در آنها به نکات ریز هم اشاره شده از جمله اینکه وقتی مهمان وارد می شود به او کمک کنید اثاث خود را وارد منزل نماید و وقتی خارج می شود او را کمک نکنید و بگذارید اثاثش را خودش ببرد. این برای آن است که نشان دهد شما مشتاق ماندن او هستید و نمی خواهید از منزل شما بیرون برود.

همچنین در روایات مربوط به پدر و مادر و فرزندان که همه مربوط به مسائل اجتماعی است توصیه های بسیاری وجود دارد. این در حالی است که در فرهنگ غرب چنین نیست. در اسلام، جامعه به صورت واحد است ولی در غرب، جامعه به شکل پراکنده است و هر کس جامعۀ مستقلی برای خودش دارد و با هم اتحاد ندارند. در آنجا کمک به فقیر، امر به معروف و نهی از منکر و مانند آن وجود ندارد.

واقعا عجیب است که در جامعۀ جاهلی قبل از اسلام در میان عرب، پیامبری آمد که تا این حد آنها را با موازین اخلاقی آشنا کرده است.

بیانات آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته

1399/09/10

[1] نهج الفصاحة، ابوالقاسم پاینده، ج1، ص193، حدیث 204.

خداوند در آیه‌ای از قرآن خصلتی از ابراهیم نبی علیه‌السلام را مطرح می‌کند که شاه‌کلیدی برای رشد انسان‌ها نیز محسوب می‌شود.داستان‌هایی که خداوند در قرآن از انبیاء و رسولان نقل می‌کند، منبعی بسیار عالی برای اصلاح و ارتقای سبک زندگی فردی و اجتماعی است؛ در این داستان‌ها، خداوند خصلت‌ها و ویژگی‌هایی از پیامبران خویش را نمایان می‌کند که در اصل، قلق رشد انسان‌ برای رسیدن به رستگاری و فرجام نیک محسوب می‌شوند؛ از جمله پیامبرانی که خداوند بارها از زندگی و روش سلوک او و نیز لزوم الگوگیری انسان‌ها از او سخن گفته، ابراهیم نبی علیه‌السلام به عنوان یکی از رسولان اولوا العزم است؛ پیامبر بزرگواری که زندگی خود را در بین بت‌پرستان سرزمین بابل و در زمان حکومت نمرود بن کنعان آغاز کرد و به مرحله‌ای از رشد رسید که الگوی موحدان عالم شناخته شد.

خداوند در آیات 120 و 121 سوره‌ی نحل درباره ایشان می‌فرماید «إِنَّ إِبْراهیمَ کانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنیفاً وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکینَ» به راستى ابراهیم، یک امت بود که نسبت به خداوند سر تسلیم داشت در حالی که حنیفانه رفتار می‌کرد و از مشرکان نبود. «شاکِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ» [و] نعمت‌هاى او را شکرگزار بود. [خدا] او را برگزید و به صراط مستقیم هدایتش کرد. طبق این آیات، حضرت ابراهیم علیه‌السلام زندگی حنیفانه یعنی زیستی کاملاً مبتنی بر فطرت الهی داشت. در این بین، خداوند خصلتی را از این رسول بزرگوار مطرح می‌کند که شاه‌کلیدی برای رشد انسان‌ها نیز محسوب می‌شود؛ این شاه‌کلید، «شکر نعمت» است. در این باره می‌فرماید او ««شاکِراً لِأَنْعُمِهِ» بود و به این دلیل «اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»؛ خداوند او را گزینش کرد و به‌سوی صراط مستقیم هدایت کرد؛ سپس «وَ آتَیْناهُ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحینَ»؛ یعنی به او در دنیا حسنه اتا کردیم و او در آخرت (نشئه بعد) از صالحان قرار گرفت.

ویژگی بارز ابراهیم نبی (ع) در اصلاح سبک زندگی
خداوند این چهار ثمره بزرگ برای ابراهیم نبی علیه‌السلام یعنی مجتبی شدن، هدایت به صراط مستقیم،‌ اتای حسنه در دنیا و بعد صالحیت را مرهون ویژگی‌ِ شکر نعمت ایشان معرفی می‌کند که این مسئله حکایت از ارزش بالای «شکر نعمت» دارد؛ ضمن آنکه شکر نعمت برای هر فردی ثمره‌ی خاص خود را دارد؛ برای پیامبری همچون ابراهیم نبی که عمر خویش را در مسیر عبودیت خداوند قرار داد، ثمره شکر نعمت، رشد در درجات فضل تا رسیدن به مقام صالحیت است و برای عموم انسان‌ها به تناسب رشد و سعی‌شان در حریم خداوند،‌ ثمره‌ای دیگر را در پی دارد؛ در هر صورت شکر نعمت در هر مقام و رتبه‌ای باشد،‌ یک ثمره کلی دارد که همان ازدیاد نعمت است، همچنان که در آیه‌7 سوره ابراهیم می‌فرماید «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُم‏»؛ یعنی اگر شکر کنید، خداوند قطعاً بر (نعمت) شما می‌افزاید؛ شعر «شکر نعمت،‌ نعمتت افزون کند» از این آیه اقتباس شده است

نسیم

آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته:

رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در حدیثی در نهج الفصاحة در ضمن نُه جمله، آفات صفات اخلاقی را بیان کرده است و می توان نام این حدیث را «حدیث الآفات» گذاشت.

آفة الشّجاعة البغى و آفة الحسب الافتخار و آفة السّماحة المنّ و آفة الجمال الخيلاء و آفة الحديث الكذب و آفة العلم النّسيان و آفة الحلم السّفه و آفة الجود السّرف و آفة الدّين الهوى.[1]

1. آفت شجاعت این است که انسان به دیگری ظلم کند.

2.  کسی که شخصیت خانوادگی دارد و دارای حسب و نسب خوبی است آفتش به این است که به این حسب افتخار کند.

3.  آفت بخشش، منت گذارن است. منت گذاشتن بخشش را کالعدم می کند.

4. دیگر اینکه کسی دارای جمال و زیبایی است ولی مبتلا به خودپسندی می شود.

5. همچنین آفت حدیث، کذب است. اگر انسان در حدیثی دروغ اضافه کند او دیگر محدث خوبی نخواهد بود.

6. آفت علم هم به نسیان و فراموشی است. یعنی انسان باید کاری کند که اگر عالم به چیزی شد آن فراموش نکند به این گونه که یا آن را یادداشت کند و یا تکرار نماید و به هر حال آن را از دست ندهد.

7. آفت حلم و بردباری به این است که کارهای سفیهانه ای را انجام دهد.

8. آفت جود و بخشش به اسراف است. کسی که اسراف کند جود و بخشش خود را از بین می برد.

9. آفت دین نیز پیروی از هوای نفس است.

شرح این حدیث قطعا به اندازه ی یک کتاب بالغ می شود زیرا هم صفات اخلاقی را بیان می کند و هم صفات رذیله ای که آن ها را از بین می برند.

1399/09/03

[1] نهج الفصاحة، ابوالقاسم پاینده، ج1، ص155، حدیث 1