قالَ الامامُ أبو الحسن، علىّ الهادى صلوات اللّه و سلامه علیه:

* لا تَطْلُبِ الصَّفا مِمَّنْ کَدِرْتَ عَلَیْهِ،

از کسى که نسبت به او کدورت و کینه دارى و مکدر و آزرده خاطرش ساخته‏‌اى یا بر او خشم گرفته‌اى، صفا، یک رنگی، صمیمیت و محبت مجوى.
جامعه‌ی سالم، جامعه‌ای است که بین افراد آن جامعه محبت، یک رنگی، صفا و صمیمیت حکم فرما باشد و آحاد آن جامعه هم‌چون اعضای یک خانواده نسبت به هم با صفا معاشرت کنند؛ خشم و غضب بی‌جا، قلب‌های مملو از کینه و کدورت‌های حاصل از اختلاف‌ها، این آرامش اجتماعی را مورد تهدید قرار خواهند داد. کسی که در رفتار خود با دیگران این اصل را رعایت نکرده است، طبیعتاً نباید انتظار صفا و صمیمیت از طرف دیگران داشته باشد.

ادامه »

کاروان بزرگ غدیر به همراهی وجود مقدس پنج نور پاک، پیامبراکرم، امیرالمومنین، حضرت زهرا، امام حسن و امام حسین علیهم السلام که این کاروان را برافلاکیان شرف بخشیده اند، پس از گذشتن از”عسفان” به منطقه ” قدید ” رسیده و اینک تا “حجفه” که ” غدیر خم” کنار آن واقع است، راهی نمانده است.

آنچه در غدیر برای مردم بیان شد، بزرگترین پیام اسلام، یعنی ولایت اهل بیت علیهم السلام بود. همانند بسیاری از موارد که برای اتمام حجت معجزه ای از سوی پیامبر صورت می گرفت تا موجب اطمینان قلوب آن مردم و نسل های آینده تاریخ باشد، درغدیر، خداوند در حضور پیامبر خود مستقیماً معجزه نشان داد و امضای الهی را بر خط پایان غدیر ثبت کرد.

ادامه »

ادامه »

مدح میلاد امام هادی علیه السلام دوباره مطلع اشعار من “علی جان” است چکیده ی من و طومار من “علی جان” است به دانه دانه ی تسبیح کربلا سوگند که بهترین گلِ اذکار من “علی جان” است

 رضا قاسمی

دوباره مطلع اشعار من “علی جان” است
چکیده ی من و طومار من “علی جان” است

به دانه دانه ی تسبیح کربلا سوگند
که بهترین گلِ اذکار من “علی جان” است

چهار مرتبه مِی می زنم ز جام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

دوباره این کره ی خاک , با صفا شده است
شبیه عرش خدا شهر سامرا شده است

به قلب ما عجمی ها پر است از شادی
ولادت نوه ی حضرت رضا شده است

و باز مرغ دلم پر زده به بام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

سلام حضرت خورشیدِ سامرایی ها
سلام معنی امّید سامرایی ها

تو آمدی و بپا شد بساط جشن و سرور
ولادت تو شده عیدِ سامرایی ها

من اهل شهر توام بنده ی مرام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

تو از تبار خودت , یک کم از عشیره بگو
برای من که نشستم به خاک تیره بگو

چه خوب مدح خودت را برایمان گفتی
بیا و باز هم از جامعه کبیره بگو

من از شراب تو مستم ز مدح نام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

قسم به عشق که عشقت نهایت عشق است
که نورِ محضِ تو کارش هدایت عشق است

قسم به پنجره های ضریح شش گوشه ت
که زائر تو مرادش زیارت عشق است

تو سفره داری و من بارِ بارِ عام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

شرابِ کهنه ی ذی الحجه در سبوی من و …
زیارت خودِ ساقی شد آرزوی من و …

به نیمه اش که رسیدم تمامِ من شد مست
چه روزهای قشنگی ست , پیش روی من و …

به سامرا و نجف دل دهم به دام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

شما مخاطب نعم الامیرهای منی
و روشنایی کلّ مسیرهای منی

ولادت تو پر از برکت است زیرا که
“علیّ” مطلعِ عید غدیرهای منی

به احترام تو شادم به احترام علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

اگر چه شادی من بی نهایت است امشب
تمام حاجت من یک عنایت است امشب

دَمِ مُحرّم و قلبم پر است از حسرت
و خواهشم ز تو اذن زیارت است امشب

مرا ببر به حرم با گلِ سلامِ علی
“علی امام من است و منم غلام علی”

مدح میلاد امام هادی علیه السلام

ادامه »

روزی یك مسیحی را كه با زن مسلمانی زنا كرده بود نزد متوكل آوردند. متوكل خواست در مورد او حد شرعی اجرا شود، در این هنگام مسیحی مسلمان شد، یحیی بن اكثم كه قاضی القضات بود گفت: اسلام آوردن او باعث از بین رفتن كفر و عملش می شود و از این رو نباید حد در مورد او اجرا شود. برخی از فقها گفتند: باید سه بار در مورد او حد جاری شود، برخی دیگر به گونه ای دیگر فتوا دادند. با این اختلاف آراء نمی شد كاری از پیش برد.

متوكل به ناچار مجبور شد به سراغ او برود و از او بخواهد نظرش را بگوید، او فرمود: باید آن قدر تازیانه بخورد تا بمیرد!
سخن او با مخالفت شدید یحیی بن اكثم و سایر فقها رو به رو شد، آنها گفتند: این فتوا در هیچ آیه و روایتی وجود ندارد، از این رو از متوكل خواستند از او مدرك این فتوا را جویا شود. متوكل موضوع را به او نوشت.

او در پاسخ پس از بسم الله این آیه را نوشت: هنگامی كه قهر و قدرت ما را دیدند، گفتند به خدای یگانه ایمان آوردیم و به بتها و عناصری كه آنها را شریك خدا قرار داده بودیم كافر شدیم ولی ایمانشان به هنگام دیدن قهر و قدرت ما سودی ندارد این سنت و حكم الهی است كه در میان بندگان وی جاری است و پیروان باطل در چنین شرایطی زیانكار شدند«1»

متوكل، پاسخ مستدل و محكم امام هادی «علیه السلام» را پذیرفت و دستور داد حد زناكار طبق فتوای امام، اجرا شود«2»
امام با ذكر این آیه شریفه به آنان فهماند: همان طور كه ایمان مشركان، عذاب خدا را از آنها باز نداشت ، اسلام آوردن این مسیحی نیز، حد را ساقط نمی كند.«3»

حسن ختام این بحث، فرمایشی است از آن امام همام كه خطاب به شیعیانشان فرمودند:
ای گروه شیعه، در زندگی، با اندیشه و منش شایسته، برای ما مایه زینت و عزت باشید، نه مایه سرشكستگی، با مردم زیبا سخن بگویید و زبانتان را كنترل كنید و از طرح مطالب بی ارزش و گفتار زشت خودداری نمایید.«4»

منابع:
1. سوره غافر آیات 84-85
2. وسائل الشیعة ج18 ص408
3. به نقل از سیره پیشوایان ص599
4. بحار الانوار ج8 ص

بلاغ

در کتاب شريف تمام نهج البلاغه سخنان نوراني آن حضرت در پنج بخش خلاصه شد: بخش اول مربوط به خطبههاست دوم مربوط به نامهها است سوم مربوط به کلامها است و چهارم مربوط به توصيهها است و پنجم که آخرين بخش است مربوط به دعاهاست و سيد رضي(رضوان الله تعالي عليه) تمام اين بخشهاي پنجگانه را تقطيع کرده تبعيض کرده بعضي از سخنان آن حضرت را چه در خطبه چه در نامه چه در کلام چه در توصيه و چه در ادعيه نقل کرده است. همه آن فرمايشات را نقل نکرد.

اين جمله نوراني صد وهشت  که در نهج البلاغه جزء کلمات حکيمانه و قصار است جزء يک سخن مبسوطي است که ضرار در دربار اموي درباره حضرت امير(سلام الله عليه) نقل کرده است. وقتي ضرار بعد از رحلت حضرت امير(سلام الله عليه) وارد دربار اموي شد، معاويه از ضرار سؤال کرد که درباره علي بن ابيطالب سخن بگو. بحثهاي مفصلي دارد که مصيبت او توانفرسا بود و تحملش بسيار سخت است و کلمات نوراني که در زمان آن حضرت از آن حضرت شنيده بود، آنها را نقل کرد تا  اينکه معاويه از او خواست که اين سخن را ادامه بدهد

ادامه »

 قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله:قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله :

أشْبَهُكُم بِي أحْسَنُكُم خُلقا

رافع الويه كمال ، جامع محامدِ خصال ، متخلّق به اخلاق حضرت اِله ، متأدّب به آداب مقرّبان درگاه ـ عليه الصّلاة والسّلام ـ مى فرمايد كه: «شبيه ترين شما به من ، خوش خوترين شماست »

امام سجادعلیه السلام در چهل و هفتمین دعاى صحیفه سجادیه بعد از شكر و سپاس و ثنا به پیشگاه حضرت بارى تعالى و بعد از تنزیه و تقدیس خداوند متعال، بر پیامبر و آل آن حضرت درود فرستاده و بر ضرورت وجود نبى و امام براى هدایت افراد بشر و اجراى قوانین الهى تاكید مى كند. آنگاه در مورد عظمت روز مقدس عرفه مى فرماید: اَللَّهُمَّ هذا یوْمُ عَرَفَةَ یوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَكَرَّمْتَهُ وَعَظَّمْتَهُ، نَشَرْتَ فیهِ رَحْمَتَكَ، وَمَنَنْتَ فیهِ بِعَفْوِكَ، وَاَجْزَلْتَ فیهِ عَطِیتَكَ وَتَفَضَّلْتَ بِهِ عَلى عِبادِكَ؟ پروردگارا! امروز، روز عرفه است؛ روزى كه به آن شرافت، كرامت و عظمت بخشیده اى، و در آن رحمت خودت را [بر اهل عالم] منتشر ساخته اى و با عفو و گذشت خود در این روز [بر بندگان ] منت نهادى و عطیه و بخشش خود را در این روز نیكو گردانیدى و به واسطه این روز بر بندگانت تفضل فرمودى.

ادامه »