جهت استفاده از این جستجو گر حدیثی میزان را کلیک نمایید

عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) أَنَّهُ كَانَ إِذَا طَعِمَ قَالَ :

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَ سَقَانَا وَ كَفَانَا وَ أَيَّدَنَا وَ آوَانَا وَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا وَ أَفْضَلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ».

از امام زین العابدین(ع) روایت شده که هنگام غذا خوردن عرض می کرد:

«سپاس خدایی را که به ما غذا داد و سیراب نمود و به ما کمک کرد و پناه داد و نعمت ارزانی کرد و برترین حمدها از آن خدایی که [دیگران را] غذا می دهد و خود از غذا بی نیاز است».

من لا یحضره الفقیه، ج3، ص358
 

 * چگونه به پرسش‌هاي کودکان پاسخ بدهيم؟

معمولاً از سن 3 سالگي، سؤال‌هاي بچه‌ها از والدينشان شروع مي‌شود كه گاهي خسته‌كننده است و والدين نمي‌دانند چطور به آن پاسخ دهند.

بيشتر سؤال‌هايي كه بچه‌ها در سنين پايين مي‌پرسند، مفهوم سؤال و نياز به پاسخ ندارد، بلكه آن‌ها مي‌خواهند با والدينشان ارتباط برقرار كنند، اما والدين متوجه اين موضوع نيستند. نكته مهمي كه والدين بايد به آن توجه داشته باشند، اين است كه قرار نيست به تمام سؤال‌هاي بچه‌ها پاسخ داد و دوم آنكه نبايد فرض كنيم بايد در مورد همه علوم اطلاعات داشته باشيم. در چنين شرايطي مي‌توانيم به فرزندمان بگوييم: «من نمي‌دانم»، «چه جالب! اين سؤال چطور به ذهنت رسيد؟»، «مي‌تواني از معلم مهد كودكت بپرسي»، «بزرگ‌تر شدي، خودت جوابش را مي‌فهمي» و … .

 اشتباهي كه والدين معمولاً مرتكب مي‌شوند، اين است كه تصور مي‌كنند بايد «كامل» باشند! درحالي كه پدر و مادر بايد «كافي» باشند. «پدر و مادر كامل» هميشه در دسترس بچه‌ها هستند و همه نيازهايشان را بدون چون و چرا برآورده مي‌كنند و اين اصلاً درست نيست؛ چون بچه‌ها را وابسته بار مي‌آورند و اعتماد به‌ نفس آن‌ها كم مي‌شود. «والدين كافي»، حمايت و علاقه‌مندي‌شان را به بچه‌ها اعلام و در مواردي كه ضروري است، به آن‌ها كمك مي‌كنند، در اين صورت بچه‌ها هم خيلي راحت مي‌پذيرند كه ممكن است مادرشان در مورد موضوعي اطلاعات نداشته باشد و «نمي‌دانم» گفتن او برايشان قابل هضم است و مي‌فهمند قرار نيست تمام خواسته‌هايشان برآورده شود.

ادامه »

ادامه »

ادامه »

ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸــﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﻣﺎﺳﺖ، ﻳﻚ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ! ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﭻ ﻭ ﺧﻢ ﺍﺳــﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻛﻨﻴﻢ.
ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﻀﺎﻯ ﻳﺄﺱ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻳﺄﺱ ﺭﺍ ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷــﺒﻜﻪﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﻰﺷــﻮﺩ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺭﻙ ﻣﻮﺛﻘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰﮔﻴﺮﻧﺪ.
ﻣﺜﻼ ﺷﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘــﻪ ﻭ… ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛــﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﺑﺎﻧﻚ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺮﻳﺪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ 1990 ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺷــﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﺒﻚ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﻛﺎﺫﺏ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷــﺪﻩ ﻛﻪ، ﺳﺒﺪ ﺧﺮﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﺼﺮﻑﮔﺮﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﻭﺳــﻴﻤﺎ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺍﺷﺮﺍﻑﮔﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺭﺑــﻂ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳــﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﻓﻀﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻓﻘﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴــﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻴﺸــﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﻘﺮ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻓﻘﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺗﺼﻮﻳﺮﻫــﺎﻯ ﺭﺅﻳﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﻧﺸــﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺁﺭﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺍﺗﻮﭘﻴﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﺮﻯ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰﺭﺳﺪ ﻳﻚ ﺟﺮﻳــﺎﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍﻳﻰ ﺗﻼﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺗﺮﻯﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ.
ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﻭﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳــﺎﺯﺵ ﻭ ﻛﺮﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻏﺮﺏ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﻰﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻏﺮﺑﮕﺮﺍﻳﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺩﺷــﻤﻨﺎﻥ ﺍﺻﻠﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﻰﺷﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻄﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﻳﺶ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﻯ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﺳﺮ ﺗﺎ ﻧﻮﻙ ﭘﺎ ﻏﺮﺑﻰ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ ﺑﺎﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺷــﻜﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺮﺑﻰ ﺷــﻮﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻏﺮﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻮﭘﻴﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻏﺮﺏ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﺸــﻜﻼﺕ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻢ ﺳــﻌﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻭ ﺑــﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑــﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽــﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺍﻧــﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﻻﻳﻨﺤﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺭﺍﻩﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰﺍﻓﺘﺪ.

یادداشت روز در روزنامه قدس-97/7/14