کتاب شریف المراقبات، تألیف عالم ربّانی و عارف گرانقدر مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی است. این عالم بزرگوار در تبریز زاده شد و برای پیمودن راه علم و کمال به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن‌جا علاوه بر کسب درجة اجتهاد در علوم حوزوى، در اخلاق و عرفان نیز تحت تربیت نادرة دوران و عارف عظیم الشأن آیت الله ملاحسینقلی همدانی درجات عالی را طی کرد که نوشتار او گوشه‌ای از این روحیة لطیف معنوی‌اش را به نمایش می‌گذارد. آن عارف بزرگوار، تألیفات متعددی در اخلاق و عرفان دارد که از جمله کتاب شریف المراقبات است.

این کتاب که به منظور مراقبت از اوقات شریف و قابل‌استفاده در طول سال نوشته شده است، همراه نکات مفید دیگر و تذکرات اخلاقی مؤلف که از ضمیر روشن و پاک او برمی‌خیزد، حلاوتی به کام خواننده می‌چشاند که در سایر کتب، کمتر تجربه می‌کند. مرحوم مؤلف، پس از مقدمه‌اى، در دوازده فصل به هر کدام از ماه‌های قمری (از محرم تا ذی‌حجه) می‌پردازد و در خاتمه با تذکراتی اخلاقی کتاب را به پایان می‌برد.
در بخشی از کتاب آمده است که:
مراقبات ماه محرم الحرام
سزاوار است حال دوستان آل محمد - كه رحمت خدا بر آنان باد - بحكم دوستى و وفا و ايمان به خداوند بلند مرتبه و بزرگ و رسول كريم ، در دهه اول محرم تغيير نموده و در دل و سيماى خود، آثار اندوه و درد اين مصيبتهاى بزرگ و دردناك را آشكار نمايند. بايد مقدارى از لذائذ زندگى را كه از خوردن و نوشيدن و حتى خوابيدن و گفتن بدست مى آيد ترك نموده و مانند كسى باشند كه پدر يا فرزند خود را از دست داده است . نبايد احترام خود و نزديكانشان باشد و لازم است كه خدا و پيامبر و امامش - رحمت خداوند بر آنان باد - را بيش از خود، فرزندان و نزديكانش دوست داشته باشد.
خداوند متعال مى فرمايد: «بگو اگر پدران و پسران خود را بيش از خدا و رسولش و جهاد در راه او دوست داريد، منتظر باشيد تا خداوند مطلب مورد نظر خود را انجام داده (و شما پشيمان و زيانكار شويد»).
يكى از فرزندان كوچكم در دهه اول محرم فقط نان خالى و بدون خورش ‍ مى خورد. و تا جائى كه مى دانم كسى به او نگفته بود كه اين كار را انجام دهد و گمان مى كنم سرچشمه اين كار دوستى باطنى او بود.
حال اگر كسى نتواند در تمام دهه اول اين كار را انجام بدهد، بايد در روز تاسوعا، عاشورا و شب يازدهم نان خالى بخورد. و در روز عاشورا، تا عصر خوردن ، آشاميدن و حتى سخن گفتن - مگر آن كه لازم باشد - و ديدار با برادران دينى را ترك كرده و آن روز را روز گريه و اندوه خود قرار دهد. و نيز در دهه اول ، هر روز امام حسين (عليه السلام ) را با زيارت عاشورا زيارت نمايد. و اگر مى تواند مراسم عزادارى آن حضرت را در منزل خود با نيتى خالص برپا نمايد، بايد همين كار را بكند. و اگر نمى تواند، در مساجد يا منازل دوستانش به برپايى اين مراسم كمك كرده و اين مطلب را از مردم بپوشاند تا به اخلاص نزديك شده و از خودنمايى دور شود. و هر روز مقدارى از اوقات خود را در مكانهاى عمومى به عزادارى بپردازد.

ادامه »

 «إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظيمٌ» (تغابن/15) اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش شما هستند؛ و خداست كه پاداش عظيم نزد اوست!

مال و فرزند امانت الهی است در دست انسان تا سکوی پرواز انسان به قله بندگی شود. عاشوراییان پیمانه بندگی را پر کردند. هر چه داشتند در راه محبوبشان فدا کردند. ام وهب فرزندش را روانه میدان شهادت کرد و گفت: «زمانی از تو راضی می‌شوم که در رکاب امام حسین(ع) به شهادت برسی» و سالار شهیدان امام حسین (ع) اکبر و اصغرش را شاکرانه برای حفظ دین خدا فدا نمود. محبت فرزند اینگونه سکوی پرواز انسان می شود. اما چه بسا همین محبت موجب می شود که انسان حق را زیر پا بگذارد و حق این نعمت را به جا نیاورد.  محبت فرزند آزمون دیگری بود که برخی را زمین گیر نمود تا نتوانند با امامشان آسمانی شوند.

هرثمة بن سلیم(ابی مسلم)
هرثمه، به همراه سپاهیان امام علی (ع) در جنگ صفین شرکت کرد . در بازگشت، سپاه امام (ع) در کربلا توقف نمود . هرثمه می گوید: «پس از برپایی نماز صبح، حضرت امیر (ع) مشتی از خاک کربلا را برداشت و آن را بویید و فرمود: ای خاک! همانا از تو مردمی محشور می شوند که بدون حسابرسی وارد بهشت می گردند»

هرثمه یکی از نیروهای اعزامی «عبیدالله بن زیاد» به کربلا بود، او می گوید: «هنگامی که به سرزمین کربلا رسیدیم، به یاد آن حدیث افتادم، بر شترم نشستم و به سمت امام حسین (ع) رفتم. پس از عرض سلام، حدیثی که از پدر والای ایشان شنیده بودم بازگو کردم، امام فرمود: «با ما هستی یا بر ضد ما؟»

گفتم: «نه با شما هستم و نه بر شما! دخترانم را در شهر نهادم و از ابن زیاد بر ایشان نگرانم»

حضرت در پاسخ فرمود: «برو! تا آن که قربانگاه ما را نبینی و صدای ما را نشنوی، قسم به آن که جان حسین در دست اوست، اگرکسی امروز صدای ما را بشنود و به یاریمان نشتابد، هر آینه خداوند او را با صورت در دوزخ می افکند » [1]

هرثمه امام حسین (ع) را بخاطر نگرانی از تعرض ابن زیاد به دخترانش تنها گذاشت در حالیکه می دید سید الشهداء (ع) همسر و فرزندان و همه عزیزانش را به صحرای کربلا آورده است. دختران هرثمه عزیز تر از اولاد فاطمه (س) نبودند.او حق را شناخت اما فقدان توکل و نگرانی اش نسبت به دخترانش او را از یاری امام حسین (ع) بازداشت.

بشیر بن عمر حضرمی
این آزمون برای بشیر بن عمر حضرمی نیز پیش آمد. آزمونی که سربلند از آن بیرون آمد. به او اطلاع دادند پسرت در مرز “ری” اسیر شده است.گفت: «حساب کار او را به خدا وامی‌گذارم. دوست ندارم او اسیر باشد و من زنده بمانم».

 وقتی امام حسین این سخن او را شنید، فرمود: «خدا تو را رحمت کند. بیعتم را از تو برداشتم برو و برای رهایی فرزندت تلاش کن».

 بشیر گفت: «درندگان مرا زنده زنده بخورند اگر از شما جدا شوم و شما را با وجود اندک بودن یاران، تنها گذارم و بخواهم سراغ شما را از کاروانها بگیرم» [2]

بشیر فرزندش را به خدا سپرد و در کنار امام ماند و در راه امام حسین (ع) به شهادت رسید.

نویسنده:سید مهدی خدایی

[1]. صدوق، امالي، ص 117

[2]. ابصار العین، ص۱۷۴

 
عبرتهای عاشورا

وقتی برای گریه دلم تنگ می شود
لب با دم حسین هماهنگ می شود
تنها نه دل به یاد تو می سوزد ای حسین !
از روضه هایت آب، دل سنگ می شود

درطول عمر ما، مقاطع زمانی هستند که می توانند اثر شگرفی بر تربیت و تعالی روح ما داشته باشند، البتّه به شرطی که بتوان با شناخت درست آنها حداکثر بهره را از ظرفیت آنها برد. از جمله این زمان ها، ایّام محرم است. چه خوب است در این ایام به بررسی این نکات بپردازیم و با چشمانی باز، بهترین برنامه برای ورود و خروج از این ماه ارزشمند را بیابیم.

چه رویکردی باید نسبت به عزاداری داشته باشیم؟!
با یک نگاه ابتدایی، ماه محرم را می توان ماه گریه و عزاداری نامید. از این زاویه، نکاتی قابل توجّه است؛ از جمله، چرایی عزاداری، روش عزاداری و… امّا ما در اینجا می خواهیم توجّه خود را معطوف به عزادرای پویا جلب کنیم و اینکه چه رویکردی باید نسبت به عزاداری داشته باشیم؟!
امام رضا(علیه السلام) حال و هوای پدر بزرگوارشان در ماه محرم را اینگونه به تصویر می کشند: إِنَّ أَبی إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَبةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ؛ هرگاه ماه محرّم فرا می‌رسید، پدرم(موسی بن جعفرعلیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت. (أمالی صدوق(ره)؛ ص111) بی شک، عنصر اوّلیه در امامت امامان معصوم، الگو بودن آنها برای سبک زندگی همه ماست که یکی از مؤلّفه های آن، غم و اندوه در ماه محرم است. پس، قطعاً ورای این گریه ها باید مطلبی باشد که دل ایشان را به درد می آورد و از ما خواسته اند که ما نیز احساس درد کنیم. دردی که منجر به هدایت و اصلاح امور است! چرا که در غیر اینصورت، فایده ای بر آن مترتّب نخواهد بود.

ادامه »

مقام معظم رهبري مدظله العالي به استفتائی پیرامون «نماز خواندن روی صندلی» پاسخ گفتند که تقدیم حضور علاقمندان می گردد.

*‌ نماز خواندن روی صندلی

سؤال: کسی که طبق وظیفه روی صندلی نماز می خواند، آیا برای سجده می تواند مهر را با دست بر پیشانی بگذارد؟

جواب: اگر می تواند خم شود، باید در حد امکان شرایط سجده را رعایت کند، یعنی مهر و کف دستها را روی میز و مانند آن و سر دو انگشت بزرگ پا را روی زمین، قرار دهد، ولی قرار دادن زانوها بر چیزی لازم نیست.

استاد قرائتی در نامه ای خطاب مبلغان، گفت: اصولی را که باید در تبلیغ در آستانه محرم مراعات کرد، متذکر می‌شوم؛ تمام این اصول برخاسته از آیات قرآن است.

استاد قرائتی در این نامه خطاب مبلغان نوشت: اصولی را که باید در تبلیغ در آستانه محرم مراعات کرد، متذکر می‌شوم. تمام این اصول برخاسته از آیات قرآن است. از خوانندگان عزیز انتظار است هر کدام در ترویج این پیام‌های قرآنی سهم خود را ایفا کنند و به سایر همکاران برسانند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم‏

«الحمد لله رب العالمین اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم»

سلام علیکم

اصولی را که باید در تبلیغ در آستانه محرم مراعات کرد، متذکر می‌شوم. تمام این اصول برخاسته از آیات قرآن است. از خوانندگان عزیز انتظار است هر کدام در ترویج این پیام‌های قرآنی سهم خود را ایفا کنند و به سایر همکاران برسانند.

۱. دفاع از مظلوم حتی اگر کافر باشد، لازم است. قرآن می‌فرماید: «وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ * بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» (تکویر، ۹-۸) و آنگاه كه از دختر زنده به گور شده پرسيده شود، كه به كدامين گناه كشته شده است؟ این فریاد برای دختران کافری است که به خاطر جاهلیت پدران زنده به گور می‌شدند.

۲. فریاد به نفع مظلوم برای مؤمنین نیز در سوره‌ی بروج آمده است که خداوند می‌فرماید: «قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُود» (بروج، ۴) (اخدود به معنای گودی است که کفار ایجاد کردند و آن را پر از آتش نموده و مؤمنین را در آن می‌انداختند و آنان نگاه می‌کردند) این جنایت را قرآن با همین آیه محکوم می‌کند. آری عزاداری امام حسین فریاد به نفع مظلوم در مقابل ظالم است.

۳. در قرآن می‌خوانیم: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهِيم‏» (مریم، ۴۱) «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مَرْيَم‏» (مریم، ۱۶) معلوم می‌شود که خاطرات بزرگان را باید زنده نگاه داشت.

۴. مبلغین باید بدانند که هدایت کار خداست. خداوند به پیامبرش می‌فرماید: «إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي‏» (قصص، ۵۶) (اى پيامبر!) همانا تو نمى‏توانى هر كه را دوست دارى هدايت كنى (و به مقصد برسانى)، بلكه اين خداوند است كه هر كس را بخواهد هدايت مى‏كند و هدایت همیشه برای همه هست و آن را باید از خدا بخواهیم. «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيم‏»

۵

ادامه »

 امروز22 ذیحجه، سالروز شهادت مظلومانه سردار شهید اسلام، مدافع حریم ولایت و امامت، یار باوفای امیرمؤمنان، سردار سربدار، جناب میثم تمّار است؛ همو که در مقابل بیدادگری ظالمان زمانه خود، پرچم بیدارگری برداشت و با زبان گویای خود، ظلم و فتنه و فساد را افشا کرد و در دفاع از حریم اهل بیت عصمت و طهارت، جان بر کف نهاد و تا پای چوبه دار رفت و با لب های خون آلود خود، بوسه بر چوبه دار زد و جان عاریت خود را، تقدیم مولا و مقتدای خود نمود. روحش شاد و یاد و خاطره اش در دل های عاشقان همیشه زنده و جاویدان باد .
 

فرزند یحیی و از سرزمین «نهروان» که منطقه‌ای میان عراق و ایران است. بعضی او را ایرانی و از مردمان فارس دانسته‌اند».(1)

ادامه »

۴۲ نفر از اعضای گروه‌های جهادی پنج‌شنبه شب (۱۳۹۸/۰۵/۱۰) در دیدار با رهبر انقلاب اسلامی، به ارائه گزارش اقدامات خود در مناطق محروم و تشریح نظراتشان درباره این مسأله پرداختند.

در این دیدار مقام معظم رهبری، ضمن تقدیر از این جوانان مؤمن انقلابی فرمودند: «هرچه ممکن است تلاش کنید و پیش بروید. هرچه ممکن است فکر کنید و این فکر را به مرحله عمل در بیاورید.» ایشان با اشاره به تلاش جوانان و جهادگران در میدان عمل، توصیه به تلاش حداکثری و تفکر زیاد و اجرای آن نمودند. نام دیگر این توصیه را می‌توان جهاد حداکثری و نهایت انفاق نامید. یعنی نهایت بکارگیری توان و ظرفیت برای حرکت‌های جهادی. یکی از مهمترین امتیاز‌های گروه‌های جهادی، تلاش خالصانه و بدون چشم داشت، است. این حرکت مبارک در طول دوران انقلاب اسلامی توانسته است به عنوان پشتوانه‌ای بزرگ برای انقلاب و دولت‌های پس از انقلاب باشد.

حرکت جهادی بسیج در جبهه‌های جنگ تحمیلی توانست معادله جنگ را به نفع نظام اسلامی تغییر دهد. این حرکت پس از جنگ در قالب گروه‌های جهادی ادامه یافت. وقوع حوادثی مانند زلزله و سیل، و وجود مناطق محروم و کم برخوردار از امکانات، زمینه را برای حضور این جهادگران فراهم نمود. در همین زلزله اخیر کرمانشاه و سیل گلستان و لرستان و خوزستان، اگر نبود همت بلند این گروه‌های جهادی، ممکن بود مشکلات بزرگ و چالش‌های اجتماعی فراوانی به وجود آید. حضور به موقع همراه با تلاش فراوان که ناشی از عمق تفکر راهبردی اسلام انقلابی بود؛ سرعت کمک به مناطقی که با حوادث ناگوار دست و پنجه نرم می‌کردند را افزایش داد.

گاهی جهاد نه فقط در عرصه حضور در میدان‌های سازندگی است بلکه همت بلند جوانان ما که در زمان تحریم توانستند با کوشش‌های شبانه روزی عرصه تنگ ایجاد شده در اثر تحریم را بشکنند، یکی دیگر از مصادیق حضور جهادی است. توصیه مقام معظم رهبری به تلاش همراه با تفکر گروه‌های جهادی که هم جهاد علمی هم جهاد عملی را دربردارد؛ نشان دهنده ترسیم مسیر آینده گروه‌های جهادی برای کسب پیشرفت‌های حداکثری است.

یکی از همین جوانان جهادگر می‌گفت در یکی از عرصه‌های نظامی مشکلی برای یگان‌های پهبادی وجود داشت که ما توانستیم با تلاش‌های شبانه روزی به گونه‌ای آن وسیله را بومی سازی کنیم که تا کنون در هیچ یک از پروژه‌های نظامی مانند آن ساخته نشده بود. تلاش‌های شبانه روزی شهید احمدی روشن‌ها و علی‎محمدی‌ها بود که توانست ما را در بحث هسته‌ای به پیشرفت‌های قابل توجه برساند.

نقل می‌کنند شهید احمدی روشن گاهی چند روز بین تهران و اصفهان برای تدریس و انجام کار در پروژه غنی سازی نطنز، با مجاهدتی خستگی ناپذیر در رفت و آمد بود و گاهی چند روز خانواده‌اش را هم نمی‌دید. نیز حرکت شهید تهرانی مقدم بود که توانست در عرصه موشکی، سرعت پیشرفت ما را چند برابر کند که یکی از جلوه‌های آن را، در سرنگونی هواپیمای فوق پیشرفته و سری آمریکایی در خلیج فارس دیدیم.

در ادامه این دیدار، رهبر انقلاب اسلامی در تأیید حرکت‌های انقلابی جهادی گفتند: «بگذارید ما مجموعه‌ی عظیمی از نسل انقلاب اسلامی را در کشورمان شاهد باشیم که از لحاظ سطح فهم، مسائل مدیریتی، خدمت‌رسانی، ایجاد عدالت و قیام به قسط، به جایی رسیده باشد که ذهن‌های معمولی بشر به آنجا نرسیده و باید از او الگو بگیرند.» این بخش از سخنان امام خامنه‌ای ترجمه شده آیه «إنَّ اللَّهَ یأمُرُ بِالعَدلِ و الإحسانِ» همانا خداوند به عدل و نیکی به همدیگر سفارش می‌کند؛ است و یکی دیگر از عرصه‌های جهادی‌گری را تبیین می‌نماید.

جهاد علمی، جهاد مدیریتی، جهاد خدمت رسانی و جهاد برای ایجاد عدالت در میان همه آحاد جامعه و محرومان از مهم‌ترین سرفصل‌های گروه‌های جهادی باید باشد. اگر جهاد علمی همراه با مدیریت تراز و خدمت رسانی مخلصانه و بی ریا، در راستای عدالت محوری صورت بگیرد، جلوه‌ای دیگر از صحنه‌ی میدان جهاد را به رخ می‌کشاند و مجموعه‌ای عظیم از گروه‌ها و اقشار مختلف اعم از زن و مرد و پیر و جوان را در کنار هم گردخواهد آورد.

‌در ادامه دیدار، ایشان درباره‌ی ضرورت گفتمان‌سازی این‌گونه فعالیت‌ها افزودند: «گفتمان حرکت جهادی، شما‌ها را به وجود آورده. ما بایستی کاری کنیم که این گفتمان به یک گفتمان عمومی تبدیل شود؛ عده‌ای هستند که محرومیت زندگی و جسمانی ندارند، اما از خدمت به محرومان محرومند. به آن‌ها هم خدمت کنید.» عمومی کردن گفتمان جهاد نیز از مهم‌ترین محور‌های توصیه رهبر انقلاب به گروه‌های جهادی است. تفکر خدمت بدون مزد با تلاش زیاد برای کمک به هم نوع، از گفتمان‌های ناب انقلابی ماست که در هیچ کجا مانند آن پیدا نخواهد شد. آن گاه که افسر ارتش کشور به این نتیجه می‌رسد که برای سوار شدن زنی حادثه دیده باید زانویش را پله قرار دهد، سپس این کار را انجام می‌دهد و تقدیر رهبری را به دنبال دارد؛ نشان از تبدیل تفکر جهادی به گفتمان جهادی دارد. باید این حرکت و گفتمان را تداوم بخشید تا به یک نگاه همگانی تبدیل شود. در راس این حرکت‌های خداپسندانه، جهادگران دانشگاهی و حوزوی قرار دارند که آینده سازان اصلی انقلاب خواهند بود.

کشش اجتماع به سمت حرکت‌های جهادی با پشتوانه تفکر انقلابی و اسلامی ظرفیت مناسبی برای گفتمان‌سازی جهادی است. نمونه این حرکت‌ها را در حوادث اخیر کشور مشاهده کردیم. رهبر انقلاب در این توصیه آخر به نکته مهمی اشاره نموده‎اند و آن دستگیری از محرومان جهاد است. تبیین ارزش حرکت جهادی و تاثیر آن بر جامعه و بیان نمونه‌های حرکت جهادی ثمرداده، می‌تواند به عنوان نقطه قوت در گفتمانی کردن حرکت جهادی و عمومی کردن این حرکت باشد.

خبرگزاري رسا- ۱۴ مرداد ۱۳۹۸

بیانات در دیدار جمعی از زوج‌های جوان

به مناسبت یکم ذی‌الحجه، سالروز ازدواج حضرت علی علیه‌السلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را که در دیدار جمعی از زوج‌های جوان در فروردین ۱۳۹۸ ایراد شده، منتشر میکند:
فروردین ۱۳۹۸ - مشهد مقدس

بسم الله الرّحمن الرّحیم

یک جمله‌ای من عرض کنم. اوّلاً نعمت ازدواج -چه برای پسر، چه برای دختر- نعمت بزرگی است که خیلی‌ها توجّه ندارند. اینکه خدای متعال به شما توفیق بدهد و کمک کند که همسر خوبی پیدا کنید، یکی از بزرگ‌ترین نعمتهای الهی است؛ این نعمت را باید شکر بکنید. شکر این نعمت هم به این است که آن شکلی را که خدای متعال برای خانواده‌ها، برای زن، برای شوهر تعیین کرده و اخلاق خانوادگی‌ای را که در اسلام مقرّر شده، به طور کامل رعایت کنید. و قدر این زندگی را بدانید؛ سعی کنید ان‌شاءاللّه هر چه بیشتر این زندگی را اسلامی کنید. این یک نکته است.

مطلب دوّم؛ این حدیثی که من خواندم از قول پیغمبر اکرم که «تَناکَحوا تَناسَلوا تَکثُروا»(۱)، خدای متعال از مسلمانها خواسته که زیاد بشوند، افزایش پیدا کنند. واقعاً هم این جور است که اگر چنانچه عدد ملّت مسلمان -حالا در یک کشور اسلامی مثل کشور ایران یا در فضای اسلامی مثل امّت اسلامی- زیاد باشد، این زمینه و امکان برای رشد و تعالی در آنها وجود دارد؛ یعنی وقتی که عدّه زیاد است، افراد صالح در آن قهراً زیادترند، توانایی‌ها قهراً بیشتر است، نیروی انسانی قهراً  راقی‌تر (۳) است؛ این چون طبیعی است اگر چنانچه جمعیّت زیاد باشد. جمعیّت کم، مقهور (۲) واقع میشود. امروز در دنیا آن کشورهایی که جمعیّت‌های زیادی دارند، به برکت آن به خیلی امکانات دست یافته‌اند؛ چین یک نمونه‌ است، هند یک نمونه‌ است؛ با اینکه مشکلاتی هم دارند امّا در عین حال خود این جمعیّت زیاد به عنوان یک ارزش اجتماعی، ارزش سیاسی، یک ارزش بین‌المللی برای آنها توانسته موفّقیّتهایی را به وجود بیاورد. بنا بر این نسل باید افزایش پیدا کند؛ اینکه من تکرار میکنم، تأکید میکنم، به خاطر این است.

و البتّه امروز در کشور ما مردم گوش میکنند، حرفی ندارند؛ آن کسانی که این حرف به آنها میرسد، حرفی ندارند و گوش میکنند منتها مسئولینی که بایستی عملاً دنبال کنند و زمینه‌ها را فراهم کنند، آن کار لازم را انجام نمیدهند. البتّه مسئولین [رده] بالا میگویند قبول داریم امّا مسئولین میانی درست عمل نمیکنند؛ به هر حال افزایش فرزند باید به صورت یک فرهنگ دربیاید. شما ببینید، در بعضی از کشورهای غربی ــ مثلاً در آمریکا ــ خانواده‌ای پانزده تا بچّه دارند، بیست تا بچّه دارند و از این قبیل،  تشویق [هم] میشوند و هیچ کس مذمّتشان نمیکند. امّا نوبت به کشور ما که میرسد، این طرف قضیّه تشویق میشود، [یعنی] کم‌فرزندی و مانند اینها. بنابراین این هم یک نکته است که ان‌شاءاللّه باید مورد توجّه باشد.

نکته‌ی آخر این است که زن و شوهر در صراط حق و راه حق به همدیگر کمک کنید. زن میتواند کمک کند به شوهرش برای اینکه در صراط حق پایدار باشد، ثابت‌قدم باشد و پیش برود؛ مرد میتواند همین کمک را به زن بکند. مثل دو شریک، مثل دو هم‌سنگر با هم زندگی کنید. عملاً، هم در شریعت، هم در واقعیّت خارجی، زن و شوهر نزدیک‌ترین افراد به هم هستند؛ هر چه میتوانید صمیمیّت را، صفا را، محبّت را بین خودتان افزایش بدهید. محبّت مایه‌ی اصلیِ زندگیِ شیرین خانوادگی است؛ سعی کنید محبّت را روز‌به‌روز افزایش بدهید که به دست خود انسان هم هست و انسان میتواند این کار را بکند.
ان‌شاءاللّه که خداوند بر شما مبارک کند به برکت این بقعه‌ی مبارک امام رضا و این ایّام متبرّک و مبارک.
 
 
۱) جامع‌الاخبار، ص ۱۰۱
۲) ترقّی‌کننده
۳) مغلوب، شکست‌خورده