?

? در آستانه چهل و سومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی پویش پرچم افتخار KHAMENEI.IR آغاز به کار کرد

? حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۵۹، درباره گرامیداشت ایام پیروزی انقلاب اسلامی توسط همه اقشار ملت و «نصب و اهتزاز پرچم» فرمودند: «در دهه‌ی فجر بر سَر در هر خانه‌اى پرچم بزنید، پرچم جمهورى اسلامى را در سطح شهرها و روستاها به اهتزاز در بیاورید. نشان بدهید که ملّت این خاطره را گرامى مى‌دارد.» ۵۹/۱۱/۱۷

? «پرچم افتخار، به نام شهید اقتدار» عنوان پویش‌ جدید بخش تعامل با مخاطب «همگام» است. پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR، همگام با ملت ایران برای برگزاری هرچه با شکوه تر ایام دهه فجر ۱۴۰۰ ضمن اعلام پویش #پرچم_افتخار، از مردم ایران بخصوص کاربران شبکه های اجتماعی دعوت میکند که از نصب پرچم ایران در سر در خانه‌ها، مدارس، مغازه‌ها و محل‌کار خود، یا معابر عمومی عکس بگیرند و آن را به یکی از شهدای کشورمان که پیشگامان اقتدار ایران هستند تقدیم کرده و با هشتگ #پرچم_افتخار و نام آن شهید عزیز منتشر کنند.

? شیوه مشارکت در پویش:
? انتشار تصاویر نصب پرچم بر سر در خانه‌ها، مغازه‌ها، مدارس، محل کار یا معابر عمومی در شبکه‌های اجتماعی و تقدیم آن به یکی از شهیدان گرانقدر انقلاب اسلامی با هشتگ #پرچم_افتخار

روایت جیران مسلمی؛ دختری که به خاطر نگاه­ های نانجیب چادر به سر کرد

من متفاوتم
در عالم کودکی حجاب خانم‌های فامیل مقابل نامحرمان را دوست داشتم. به سن تکلیف که رسیدم، با ذوق چادر سر می‌کردم؛ زیرا حس می‌کردم مانند بزرگ‌ترها شده‌ام، اما خیلی زود در همان سن و سال کم و اوایل سن تکلیف به این نتیجه رسیدم که  همسن و سالانم که حجاب ندارند، بهتر و راحت ­تر بازی می‌کنند. من هم به پیروی از آنها، احساس کردم حجاب مانع بازی و فعالیتم می‌شود و به همین راحتی حجاب را کنار گذاشتم. تا مقطع پنجم و ششم، پوششم مانند پسرها با بلوز و شلوار و بدون روسری بود. بزرگ‌تر که شدم، اندازه بلوزم هم کمی بلند‌تر شد؛ اما همچنان شوهرعمه، شوهر خاله، پسر خاله و… برایم نامحرم نبودند. اصلاً محرم و نامحرم برایم معنا نداشت. خانواده هم مرا در فشار و تنگنا قرار نمی‌داد، کسی چیزی نمی‌گفت و  هیچ توضیحی در این زمینه به من داده نمی‌شد. کم کم به سنی رسیدم که متوجه محرم و نامحرم می‌شدم. شاید به خاطر نگاه‌های متفاوت بود که این موضوع برایم آرام آرام داشت معنا پیدا می‌­کرد، اگر چه باز در برابر نامحرم با حجاب نبودم. این مسئله برایم مهم نبود و من هم اهمیتی به آن نمی‌دادم. تا مقطع هفتم و هشتم هم وقتی به مسافرت می‌‌رفتیم، گویی به خارج از کشور سفر کرده‌ایم و من باز هم با بلوز و شلوار و روسری بودم.

بزرگ‌تر که شدم، بی‌تفاوتی‌ام به حجاب شکل دیگری پیدا کرد. گویی کسی مرا مجبور کرده بود که همیشه به خودم برسم. هر وقت قصد بیرون رفتن داشتم، ساعت‌ها مقابل آیینه می‌ایستادم و موهایم را اتو می‌کردم و با آرایش غلیظ از خانه خارج می‌شدم. همیشه سعی می‌کردم ظاهرم به‌گونه‌ای باشد که چشم همه را خیره کند. درباره جدیدترین مد لباس و آرایش تحقیق می‌کردم و سعی می‌کردم مطابق آن رفتار کنم. فکر می‌کردم اینطور خیلی بهتر و به روزتر است و راه درستی را انتخاب کرده‌ام و اگر اینطور رفتار کنم، متفاوت و بی‌رقیب هستم.

بلاغ

 آن روز گذشت و از کتابخانه به خانه آمدم. وقتی پدر و مادرم که در خانه بودند، مرا با چادر دیدند، خوشحال شدند. برق نگاه‌شان دیدنی بود. پدرم چادر را خیلی دوست دارد و از اینکه دخترش چادر سر کرده بود، ‌خیلی خوشحال بود؛ گویی تمام دنیا را به او داده‌اند. از خوشحالی پدر و مادرم، راضی و خوشحال شدم. در گذشته هر گاه پدرم مرا می‌دید که با ظاهر بدی از خانه خارج می‌شوم، با دلخوری و ناراحتی می‌گفت: «این چه سر و وضعی است دخترم! این پوشش اصلاً مناسب نیست». پدر و مادرم همیشه نگرانم بودند. گاهی نصیحتم می‌کردند و می‌گفتند: «در جامعه همه نوع آدمی پیدا می‌شود. اگر روزی آدم‌های بد سر راهت قرار گرفتند، فقط به ظاهرت نگاه می‌کنند و آن روز است که باید تاوان بزرگی بدهی. این رسم روزگار است، نمی‌شود به کسی اعتماد کرد و …».

آن شب خیال پدر و مادرم بابت امنیت و آینده من کمی راحت شده بود. احساس می‌کردم آنها هم مثل من شب پر آرامشی را سپری کردن

?دنیای امروز رسم حرمسرا را منسوخ کرده است. دنیای امروز حرمسراداری را کاری ناپسند می‌داند و عامل وجود آن را از میان برده است. اما کدام عامل؟ آیا عامل ناهمواریهای اجتماعی را از میان برده است و در نتیجه همه جوانان رو به ازدواج آورده‌اند و از این راه زمینه حرمسراسازی را از میان برده است؟

? خیر، کار دیگری کرده است؛ با عامل اول یعنی عفاف و تقوای زن مبارزه کرده و بزرگترین خدمت را از این راه به جنس مرد انجام داده است. تقوا و عفاف زن به همان نسبت که به زن ارزش می‌دهد و او را عزیز و گرانبها می‌کند، برای مرد مانع شمرده می‌شود.

? دنیای امروز کاری کرده است که مرد عیاش این قرن نیازی به تشکیل حرمسرا با آنهمه خرج و زحمت ندارد. برای مرد این قرن از برکت تمدن غرب همه جا حرمسراست. مرد این قرن برای خود لازم نمی‌داند که به اندازه هارون الرشید و فضل بن یحیی برمکی پول و قدرت داشته باشد تا به اندازه آنها جنس زن را در نوعهای مختلف و رنگهای مختلف مورد بهره برداری قرار دهد.

? #شهید_مطهری، نظام حقوق #زن در اسلام، ص۶۵

‏آنان که به من بدی کردند مرا هشیار کردند
آنان که به من بی‌اعتنایی کردند،
به من صبر و تحمل آموختند؛
آنان که به من خوبی کردند
به من مهر و وفا و دوستی آموختند؛
پس خدایا به همه‌ی آنانی که باعث تعالی
دنیوی و اخروی من شدند،
خیر و نیکی دنیا و آخرت عطا بفرما!