حضرت آیت الله مکارم شیرازی امروز در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم با انتقاد از وضعیت دنیای کنونی گفتند: برخلاف ظاهر خوب دنیا که سازمان های به اصطلاح حقوق بشری وجود دارد و سازمان ملل و شورای امنیت و ….دارد؛ اما باطن این دنیا پر است از زورگویی، ریاکاری و دروغگویی.

ایشان افزودند: آمریکا از آن طرف دنیا به این طرف لشکرکشی می کند و علیه بعضی کشورها موضع می گیرد و می گوید کسی حق ندارد، قوی بشود، بلکه همه باید ضعیف شوند و من تنها قوی بمانم، آیا این زورگویی آشکار نیست؟

این مرجع تقلید با اظهار تاسف از صحبت های برخی کشورهای زورگو علیه برنامه موشکی ایران تاکید کردند: آمریکا می گوید چرا ایران باید موشک داشته باشد و باید پای میز مذاکره بیاید برای موشک هایی که دارد، آیا این وقاحت و زورگویی نیست؟ چرا دنیای امروز کم کم به این مسائل عادت می کند و کسی قبح این مسائل  و زورگویی های ابرقدرت ها را بازگو نمی کند و اعتراضی صورت نمی گیرد؟

حضرت آیت الله مکارم شیرازی تاکید کردند: همه می دانند که داعش در عراق و سوریه با کمک ایران و حزب الله تا حد زیادی از بین رفت؛ اما مستکبرین عالم ایران را محکوم می کنند که شما حامی تروریست هستید!.

ایشان خاطرنشان ساختند: کاری که ما باید انجام دهیم این است که به این دنیا اعتماد نکنیم و خوشبین نباشیم، بلکه نسبت به این زورگویی ها و دروغگویی و ریاکاری بدبین باشیم.

معظم له دربخش دیگری از سخنان  خود با اشاره به حدیثی از معصوم(ع) گفتند: بسیاری از مشکلات و گرفتاری های بشر به خاطر سختگیری های بیهوده است، لذا باید در همه عرصه ها انسان سخت گیر نباشد، بلکه بر دیگران آسان بگیرد تا زندگی ها شیرین تر شود.

 منبع: خبرگزاری حوزه-16/12/96

ادامه »

درختان همواره در زندگی بشر مؤثر بوده اند. قرنهاست كه  آدمی در سایه شاخسارشان، از شدت گرما و تابش خورشید در امان مانده و از میوه های الوان و شیرینشان  بهره مند گشته است. آوای پرندگان كه در لابلای شاخ و برگ درختان مأوا گزیده اند روح و جانش را صفا بخشیده و قلب وی را مملو از خوشی و شادابی نموده است. در دل زمستان سرد نیز بار دیگر به مدد هیمه ای كه از درختان فراهم آورده و آتشی كه از آن افروخته ، سرما و یخبندان را تاب آورده و با آن دست و پنجه نرم كرده است؛ و بار دیگر این شكوفه های زیبای درختانند كه به او نوید فرارسیدن بهاری دل انگیز را می دهند.

 به این ترتیب بهره مندی هایی  كه از درختان عاید بشر می گردد بی شماراست و اگر درخت را نعمتی الهی بدانیم سخنی به گزاف نگفته ایم. شاید به همین دلیل است  كه شعرا و بزرگان و اساتید ادب و هنر و نیز پیشوایان و بزرگان دینی همواره درخت  و سبزی را گواه  شناخت پروردگار دانسته اند و بر اهمیت آن تکیه کرده اند.

چنان که سعدی شاعر بزرگ ایرانی در این زمینه می گوید :

برگ درختان سبز در نظر هوشیار

هر ورقش دفتری است معرفت كردگار

 پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص)‌ و امام جعفر صادق(‌ع)  در پاره ای از احادیث خود به اهمیت درخت و درختكاری اشاره نموده اند :

 قال رسول الله صلى الله علیه وآله :

” مَن نَصَبَ شَجَرَةً و صَبَرَ عَلى‏ حِفظِها والِقیامِ عَلَیها حَتّى‏ تُثمِرَ كانَ لَهُ فی كُلِّ شَى‏ءٍ یصابُ مِن ثَمَرِها صَدَقَةٌ عِندَاللَّهِ(1)؛

هر كس درختى بكارد و در نگهدارى آن بكوشد تا میوه دهد، در برابر هر چه از آن میوه به دست آید، پاداشى نزد خدا خواهد داشت.”

قال رسول الله صلى الله علیه وآله:

” إن قامَتِ السَّاعَةُ و فِی یدِ أحَدِكُم فَسیلَةٌ، فإنِ استَطاعَ أنْ لایقومَ حَتّى‏ یغرِسَها، فَلیغرِسْها(2) ؛

اگر قیامت فرا رسد و در دست یكى از شما نهالى باشد، چنانچه بتواند برنخیزد تا آن را بكارد، باید آن را بكارد.”

قال رسول الله صلى الله علیه وآله:

” ما مِن رَجُلٍ یغرِسُ غَرساً إلاّ كَتَبَ اللهُ لَهُ مِنَ الأجرِ قَدرَ ما یخرُجُ مِن ثَمَرِ ذلِكَ الغَرسِ(3) ؛

هر كه نهالى بكارد، خداوند به مقدار میوه‏اى كه از آن درخت به دست مى‏آید، در نامه اعمال او پاداش مى‏نویسد.

امام صادق ‏علیه السلام:

” لاتَقطَعُوا الثِّمارَ فَیبعَثَ اللَّهُ عَلَیكُم العَذابَ صَبًّا(4)؛

درختان میوه را قطع نكنید كه خداوند بر شما عذاب فرو مى‏ریزد.”

امام صادق ‏علیه السلام:

” اِزرَعُوا و اغرِسُوا وَاللهِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً اَجَلَّ ولا أطیبَ مِنهُ(5) ؛

كشت كنید و درخت بنشانید؛ به خدا قسم آدمیان كارى برتر و پاك‏ تر از این نكرده‏ اند.”

*******

امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری درختان نقش حیاتی تری در زندگی بشر ایفا می كنند از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می شوند و منبع تأمین كننده  صدها نوع  محصول محسوب می شوند و از سوی دیگر به منزله ریه های زمین  تلقی می شوند. این مورد اخیر از  تمام موارد قبلی مهم تر می  نماید. چرا كه به دلیل فعالیت های گوناگون صنعتی انسان امروزی ،افزایش میزان آلاینده ها در جوّ  زمین سلامت انسان را تهدید می كند.

در چنین شرایطی  درختكاری و ایجاد جنگل های مصنوعی و کمربند  سبز در اطراف شهرهای بزرگ راه حلی مناسب برای مبارزه با این مشکل به شمار می آید.

در همین راستا در ایران اسلامی  همه ساله در روز 15 اسفند  و در آخرین روزهای  زمستان ، در حالی كه همه مردم  خود را برای استقبال از روزهای  پر طراوت بهاری آماده می كنند،  نهال های جوان به دست خاك مهربان  کشور سپرده می شود تا به درختانی نیرومند و سرسبز بدل گردند؛ امری خداپسندانه که وارستگانی چون پیامبر گرامی اسلام  و حضرت امام جعفر صادق(ع) آن را واجب الاجرا دانسته اند.

پی نوشت ها:

1. میزان الحكمه، ح 9143.

2 . كنزالعمّال، ح 9056.

3 . همان، ح 9057.

4 . الكافى، ج 5، ص 294.

5 . بحارالأنوار، ج 103، ص 68.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عرفنی حجتک

به حول و قوه الهی و با عنایات خاص حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، معاونت فرهنگی تربیتی مرکز آموزشهای غیرحضوری در نظر دارد با هدف ارتقاء سطح آشنایی طلاب حوزه های علمیه خواهران با معارف ناب مهدوی و لزوم تبلیغ و ترویج آن در جامعه،دوره های آشنایی با معارف مهدویت را با همکاری مرکز تخصصی مهدویت به صورت غیرحضوری برگزاری نماید.

جهت آگاهی از نحوه ثبت نام و جزئیات دوره به دفترچه معرفی دوره های عمومی آشنایی با معارف مهدویت، مراجعه فرمایید.

نه مثل شاخه نیلوفر- كه به این درخت و آن درخت مى پیچد- بلكه همچون درختِ ریشه دار باید بود ، متّكى به خویش، ریشه دوانده در باورها و اندیشه ها ، با شاخ و برگى از اراده و همّت!

در این صورت ، نه از باد خواهى لرزید و نه از سیل ، ریشه كن خواهى شد.

ریشه هاى تو، همان استعدادها و توانمندى هاى فكرى و روحى تواَند، به شرط آن كه آنها را بشناسى ، به كار بگیرى ، به ستوه نیایى ، خسته نشوى و از پاى ننشینى ، تا از كاوش در معدن وجود خویش، به گوهرهایى ناب ، دست یابى.

انسان، فرزند تلاش و تكاپوى خویش است و دست هایش ، محصول مزرعه وجودِ او را مى چینند؛ تا چه كاشته باشد و چه دِرو كند!

زندگى ، فرصتى است براى پرداختن به كشتزار جان!

نگو كه نمى شود . مگر آنها كه به جایى رسیده اند ، چه كرده اند جز تلاش شبانه روزى و تحمل رنج تحصیل و زحمت مطالعه و كاوش؟

باید روى دو پاى همّت و اراده خویش ایستاد و به وعده هاى چون سراب دیگران ، تكیه نكرد.

تكیه گاهت اول «خدا»  و دوم ، خودت باشد …

همه بزرگانى كه در زندگى به توفیق هایى دست یافته اند، اول ، كسى نبوده و چیزى نداشته اند. به تدریج ، سایه نشینِ زحمات خویش شده و از بوستان همّت و اراده خود، گل چیده و ثمر برگرفته اند.

سرمایه تو نیز” اعتماد به نفسِ” توست . هیچ كس نباید بیش از خودت براى تو دلسوز باشد . باید خودت بكوشى تا در این دنیاىِ گرفتار موج ها و توفان ها ، خویش را به ساحل نجات و كامیابى برسانى . البته مى توانى و باید از دیگران هم كمك بگیرى ، مشورت كنى و راهنمایى بخواهى؛ امّا بیش از هر چیز و هر كس ، به چشمه اى  چشمِ امید داشته باش كه از درون خودت مى جوشد و به منبع پایان ناپذیر مواهب خدادادى متصل است.

چرا امروز و فردا مى كنى؟ مگر چه قدر فرصت دارى؟

فرداى تو در دست توست، تا امروز چه كنى!

تو سابقه اى دارى درخشان ؛ فرهنگى دارى متعالى ؛ الگوهایى دارى سازنده ؛ استعدادى دارى قابل تقدیر، و نیروى اراده اى دارى ستایش برانگیز . احساس كمبود و حقارت، چرا؟

تناورترین درخت هاى كهنْ سالِ باغ معارف بشرى ، در سرزمین تو و در كوهپایه هاى مكتب و فرهنگ دینى تو روییده و قد كشیده اند . اینك تو با آن كه در سایه شان آرمیده اى و از میوه هاشان بهره مى برى ، از خودِ درخت و ریشه هایش چه قدر مى دانى؟

تو آن اندازه افتخار و آوازه مكتبى و ملى دارى كه بتوانى در جهان، به مسلمان و ایرانى بودنت مباهات كنى. بیگانگى از خویش،  چرا؟

تو نهالى بى ریشه نیستى كه در مقابل توفان هاى فكرى و جریان هاى بى بنیاد فرهنگى معاصر، خود را ببازى و بلرزى و ریشه كن شوى و بر باد روى . آیا دریغ نیست كه جوان مسلمان امروزى ، دلداده دیگران باشد و مصداق این شعر حافظ كه :

« آنچه خود داشت ، ز بیگانه تمنا مى كرد»

مگذار نومیدى در خانه دلت جا بگیرد و آن را به اشغال خود درآورد و سپاهِ امید را تار و مار كند.

مگذار حتى شكست ها  تو را از پاى  درآورند.

انسان، اگر طعم هیچ شكست و ناكامى اى را نچشد ، یا غرورْ دامنگیرش مى شود ، یا در كوره حوادث و فراز و نشیب هاى زندگى، پخته و ورزیده نمى گردد . كسى كه در دریاى پُر موج ، دچار كشتى شكستگى شود ، حتى تخته پاره اى مى تواند عامل نجاتش گردد، به شرط آن كه روحیه اش را نبازد، خود را گم نكند و امیدش را از دست ندهد.

پس مى توان شكست را نردبان پیروزى ساخت و با شناخت ضعف ها و كاستى ها و خطاها، با نقشه اى بهتر و شناختى دقیق تر، وارد عمل شد.

همیشه كه پیروزى نیست؛ گاهى هم شكست، عقب نشینى ، زیان و مصیبت و بلا خواهد بود. گاهى بالا رفتن است و گاهى فرود آمدن . به قول صائب تبریزى:

ما شیشه ایم و باك نداریم از شكست  شیشه چو بیشتر شكند ، تیزتر شود

ناكامى ها، سیلىِ بیدار كننده اند ، نه عامل ماندن و در جا زدن و یأس.

اگر دریا دل باشى و صبور، مى توانى به ساحل توفیق و گوهر پیروزى برسى.

اگر سختى هاى زندگى را در خود ، هضم كنى و خود را براى پیمودن سنگلاخ ها و فتح قله هاى بلند، آماده كنى، خواهى دید كه رهروى ، چندان هم دشوار نیست . نه دنیا به آخر رسیده و نه همه راه ها بسته است.

راه حل دشوارى هاى زندگى ، تدبیر ، اراده ، مشورت و اقدام است . بدبینى به آفرینش و تقدیر و سرنوشت ، گناه است ؛ افسردگى و اظهار عجز هم كه كار آدم هاى بى روحیّه ضعیف است . كسى كه به خود باورى رسیده باشد ، در پیمودن راه زندگى و گشودن گِره ها و حلّ مشكل ها و شكستن بن بست ها ، پر توان تر به پیش مى رود.

وقتى مى توانى به قله برسى ، ماندن در ته درّه ، چرا؟

وقتى مى توانى صعود كنى ، سقوط و هبوط ، چرا؟

مى توان عصیان هاى جاهلانه دوران خامى و بى تجربگى را در جویبار توبه و تصمیم شست و براى باقیمانده فرصت ، برنامه ریخت و از هدر رفتن عمر، جلوگیرى كرد.

همه راه ها به ” نمى شود” ، ختم نمى شوند!

همه كوچه ها و گذرگاه ها ” بن بست” نیستند!

اراده و عزم كه دارى… جوان و پُر نیرو كه هستى … اینك، در آغاز راه زندگى ، با كوله بارى از توان ، تجربه ، معرفت و امید ، مى توانى آینده مطلوبى را براى خویش ، رقم بزنى.

انگیزه را در جایى نمى فروشند تا تهیه كنى! در بازار نیست؛ بلكه در دل و جان خودت نهفته است . درخت عمل ، از چشمه اراده سیراب مى شود؛ چشمه اى كه باید از درون تو بجوشد . تقویت اراده، به تقویت عمل مى انجامد؛ زیرا عمل ، فرزند اراده و انگیزه است.

اگر ما خود، نهال زندگى مان را با آبِ آگاهى و بصیرتْ آبیارى نكنیم، به انتظار دیگران نشستن، معنا ندارد.

هر كس باید خود، مربّى خویش باشد؛ وگرنه …  باخته است.

در این مسیر، مطالعه زندگى انسان هاى موفق ، چراغِ راه است.

این گوى و این میدان!

مگر تو از دیگران ، چه كم دارى؟

” نوشته جواد محدثى”

علت این همه آدمکشی با اسلحه بوسیله مردم در مدارس، دانشگاه‌ها و خیابان‌های آمریکا چیست؟

ادامه »