وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، به وضوح، احساس می‌کنیم که در پس همه بلاها و مصائبی که امام حسین علیه السلام در حرکت عظیم خود، به جان خریدند، هدف و انگیزه و آرمانی نهفته است؛ هدفی که درد شمشیرها و نیزه‌ها بر سیدالشهدا و یارانش از بین برد همانگونه که آتش بر حضرت ابراهیم سرد و سلام شد.[1] هدفی که زشتی و تلخی مصیبت را به زیبایی مارأیتُ الا جمیلا و شیرینی اَحی مِن العَسَل[2] تبدیل می‌کند. چرا که فرمود: انّما الاعمال بالنّیّات [3] و نیت سید الشهدا علیه السلام از این قیام طلب اصلاح در امت جدشان بود.  همچنین زیارت اربعین، از این طلب اصلاح اینگونه تعبیر کرده است که «بَذَلَ مُهجَتَهُ فیکَ لِیَستَنقذَ عِبادکَ مِن الجَهاله و حَیرهِ الظلاله».

بنابراین؛ اگر بگوییم هدف از یادآوری مصائب عاشورا، توجه جامعه به علت تحمل این مصائب بوده است، گزافه نگفته‌ایم. چرا که اگر یادآوری مصائب و بلاهای اباعبدالله الحسین و یاران ایشان در روز دهم محرم، موجب (اگر چه ذرّه‌ای) نفرت شنونده از غفلت و دنیاطلبی و ظلم نشود و او را به رهایی از جهالت‌ها سوق ندهد؟ و صرفا گریه و غصه خوردن باشد، به نظر خیلی فایده‌مند نبوده است. و اصلا برای رها شدن شنوندگان از این غفلت‌ها و جهالت‌هاست که توجه به اتفاقات عاشورا، به طور ویژه مورد تاکید روایات ماست.

ادامه »

?کودکی که مادرش او را در رودخانه می اندازد اما به خانه پادشاه می رسد!

?کودکی دیگر هم برادرانش وی را در چاه می اندازند اما نجات می یابد و زندانی می شود سپس عزيز مصر می گردد!!

?پس بدان که تمام جهان اگر باهم همدست شوند تا ضرری به تو برسانند هرگز نمی توانند جز آنچه که خداوند متعال برایت مقدر ساخته است..
                  

سپاه مملو از شاهکارهاست. اما یکی از شاهکارهای کلیدی سپاه پاسداران، اقدام اخیر آن در بازداشت روح الله زم سرشبکه سایت و کانال شناخته شده آمدنیوز است که از نظر ارزش و اهمیت اطلاعاتی و امنیتی اگر بیشتر از سرنگونی پهپاد فوق پیشرفته گلوبال هاوک نباشد، کمتر از آن نیست. آمدنیوز نه تنها یک رسانه بلکه یک مرکز آموزش جنگ خیابانی، بمبگذاری، عملیات انتحاری، آتش سوزی و شوروش و آشوب افکنی بود.

روح الله زم نه تنها یک روزنامه نگار معمولی یا یک فرد حقیقی با مختصات شناخته شد که اساساً یک ابزار حرفه ای و چاقوی تیز و نوک پیکان عملیات چندساله ای بوده است که از طریق اتصال به سازمان های اطلاعاتی و امنیتی اروپایی، آمریکایی، عربی و اسرائیلی و با استفاده از ابزار رسانه و فن آوری های نوین ارتباطی در خط مقدم یک جنگ فراگیر ادراکی علیه جمهوری اسلامی قرار داشته و حجم سنگینی از شبهه افکنی، دروغ پردازی، جنگ روانی و حملات نرم و هوشمندانه ای را بر علیه شخصیت های دلسوز و انقلابی و همچنین نهادها و سازمان های داخلی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران داشته است که در طول چهل سال اخیر از هر نظر بی سابقه بود.

ادامه »

حب الحسین یجمعنا شد نشان ما   در خیمه حسین یکی شد زبان ما

یکی از پرسش‌هایی که همواره مورد توجه پژوهشگران و تاریخ‌نگاران بوده این است که چه شد که جامعه‌ای که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌وسلم، ۲۳ سال برای آن زحمت کشیده بود، به وضعیتی دچار شد که پنجاه سال پس از رحلت ایشان، در مقابل امام حسین‌ علیه‌السلام قرار گرفتند؟ رهبرانقلاب درباره‌ی علت این موضوع می‌فرمایند: «بسیاری از مسلمانانِ دوران اواخر شصت ساله‌ی بعد از حادثه‌ی هجرت - یعنی پنجاه ساله‌ی بعد از رحلت نبی مکرم - از حوادثی که می گذشت، تحلیل درستی نداشتند. چون تحلیل نداشتند، عکس‌العمل نداشتند. لذا میدان، باز بود جلوی کسانی که هر کاری میخواستند، هر انحرافی که در مسیر امت اسلامی به وجود می‌آوردند، کسی جلودارشان نباشد؛ می کردند.» با حجت‌الاسلام دکتر حامد منتظری مقدم، عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌ رحمة‌الله‌علیه درباره‌ی علل و چگونگی انحراف در جامعه‌ی اسلامی، به گفت‌و‌گو نشستیم.

 
یکی از موضوعاتی که همواره باید نسبت به آن هوشیار باشیم، موضوع انحراف از مسیر حق و آرمان‌ها است. سؤال این است که چگونه جامعه‌ی اسلامی ممکن است دچار انحراف در آرمان‌ها ‌شود؟
ابتدا باید تعریفی از انحراف داشته باشیم. انحراف‌ یعنی عدول کردن و برگشتن. به‌لحاظ مفهوم‌شناسی، انحراف سه ویژگی دارد:
 

 انحراف، در اصل لغت یعنی «برگشت» از مسیری که انسان می‌پیموده است. البته اینجا برگشتن به‌معنای این نیست که ما در مسیری جلو می‌رفتیم و حالا بیاییم عقب‌تر، بلکه برگشتن یعنی خارج شدن، دور شدن یا دوری کردن و به‌عبارتی یعنی زاویه گرفتن از مسیر قبلی و ورود به مسیر جدیدی که غیر از مسیر قبلی است.
انحراف از نظر لغوی می‌تواند منفی یا مثبت باشد. اگر مسیر قبلی اشتباه باشد، انحراف از آن مثبت است، اما اگر انسان در یک مسیر درست حرکت می‌کند، انحراف از آن، منفی و گاه بسیار خطرناک است. ‌ البته در بیشتر کاربردها، انحراف مفهوم منفی دارد و مضمون آن، خارج شدن و دور شدن از مسیر حق است.
شروع انحراف می‌تواند از یک نقطه‌ی کوچک باشد که در این حالت، تشخیص آن و نیز مانع شدن از آن بسیار دشوار است.
من بحثم را ناظر به واقعه‌ی عاشورا پیش می‌برم. امام حسین علیه‌السلام وقتی قیام می‌کند، در منزلگاه ذی‌حُسَم می‌فرماید: «أَلا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْباطِلَ لا یُتَناهی عَنْهُ، لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فی لِقاءِاللّهِ مُحِقًّا، فَإِنّی لا أَرَی الْمَوْتَ إِلاّ سَعادَةً وَ لاَ الْحَیاةَ مَعَ الظّالِمینَ إِلاّ بَرَمًا.» (تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۰۴)
 
در آغاز سخن امام، عبارت «اَلا تَرَوْنَ» به‌معنای «آیا نمی‌بینید، مگر نمی‌بینید…» خیلی معنا دارد. معمولاً این عبارت را در جایی می‌گویند که امری واضح و آشکار است و انتظار می‌رود همه آن را ببینند، «اما نمی‌بینند». حضرت می‌فرماید: مگر نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل اجتناب نمی‌شود. می‌فرماید: باید این ‌را بفهمید، ببینید، چرا نمی‌بینید؟ حضرت می‌فرماید وقتی انحراف این اندازه آشکار شد، اما باز دیده نشد، جا دارد که انسان مؤمن حق‌جو، آرزوی لقای الهی و مرگ داشته باشد.
 
اینجا نکته‌ی بسیار دقیقی وجود دارد. چه می‌شود که انسان نمی‌تواند امور واضح و آشکار را ببیند؟ پاسخ روشن است. انسان «نمی‌خواهد» که ببیند؛ یعنی خودش را می‌زند به «ندیدن» و «نادیده گرفتن» و تغافل. چیزی که در دنیای معاصر ما هم به‌کرات اتفاق می‌افتد. فجایع یمن، سوریه، عراق یا فاجعه‌ی منا را واقعاً نمی‌شود ندید، اما بعضی‌ها خودشان را به ندیدن می‌زنند.

 چرا انحراف به وجود می‌آید؟
عوامل انحراف چیست؟ به نظر می‌رسد که انحراف از حق، عوامل متعددی دارد. در یک نگاه تحلیلی، می‌توان سه عامل را بسیار مهم دانست:

ادامه »

قال ابومحمد الحسن العسکری(ع): «عَلاماتُ المُؤْمِنِ خمْس: صَلاةُ الْخَمْسِین، وَ زِیارَةُ الْأرْبِعَینِ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیمِینِ، وَ تَعفیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم؛
امام حسن عسکری(ع) فرمود: نشانه های مؤمن پنج چیز است: پنجاه رکعت نماز (نماز یومیه و نمازهای نافله)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، جبین را در سجده بر خاک گذاردن، بسم الله الرحمن الرحیم را در نماز بلند گفتن».[۱]

قال ابوجعفر(ع): «زِیارَةُ قَبْرِ رَسُولِ اللهِ(ص) وَ زِیارَةُ قُبُورِ الشُّهَداءِ وَ زِیارَةُ قَبْرِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی(ع) تَعْدلُ حَجَّةً مَبْرُورَةً مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ؛
امام باقر(ع) فرمودند: زیارت قبر رسول خدا وزیارت مزار شهیدان و زیارت مرقد امام حسین(ع) معادل است با حج مقبولی که همراه رسول خدا(ص) به جا آورده شود».[۲]

عن النبی(ص) قال: … «وَ هِی أطْهَرُ بُقاعِ الْأرْضِ وَ أعْظَمُها حُرْمَةً وَ إِنَّها لِمَنْ بَطحاءِ الْجَنَّة؛
پیامبر(ص) می فرمایند: کربلا پاک ترین بقعه روی زمین و از نظر احترام بزرگ ترین بقعه ها است و الحق که کربلا از بساط های بهشت است».[۳]

امام صادق(ع): «یا زُرارَة! إِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلی الْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام اَرْبَعِینَ صَباحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أرْبَعینَ صَباحاً بِالسَّواءِ وَ إِنًّ الشَّمْسَ بَکَتْ اَرْبَعِینَ صَباحاً بِالْكسوفِ وَ الْحَمْرَةَ… وَ إِنَّ الْمَلائکَةَ بَکَتْ اَرْبَعِینَ صَباحاً عَلَی الْحُسَینِ(ع)؛
ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین(ع) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست… و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند».[۴]

پی نوشت:
[۱]. وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۳.
[۲]. مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۲۶۶.
[۳]. بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۱۵.
[۴] . مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۱۴.