حدود ۲۰ روز بعد مادر او تماس گرفت و گفت: بچه‌ی من نمازخوان شده است و گفته که با حاج‌آقا تماس بگیر و بگو که برای نماز صبح‌ها چطور بیدار شوم؟ به نظر بنده خیلی از دانشجویان ما شبهه و سؤال دارند. مثلا فلان مسئول مملکت بد برخورد کرد. فلانی برد و خورد و فلان جا وظیفه‌شان را انجام ندادند و من نماز نمی‌خوانم. جواب این سؤال باید داده شود. یک مقداری از این سؤال به حاکمیت برمی‌خورد که با کسانی که نماز می‌خوانند و این اختلاس‌ها را می‌کنند برخورد قاطع صورت بگیرد، این برخورد قاطع بسیار مهم است و یکی هم این است که من جواب شبهه را داده باشم.

من به او گفتم: آقا؟ گفت: بله؟ گفتم: امام حسین(ع) نماز می‌خواند و آدم خوبی هم بود، درست است؟ گفت: بله. گفتم: شمر هم نماز می‌خواند و آدم بدی بود، درست است؟ گفت: بله.

گفتم: تو چرا به امام حسین(ع) نگاه نمی‌کنی و به شمر نگاه می‌کنی؟ ایشان که در قالب نماز به دین ضربه می‌زد، دلیل می‌شود که من هم نماز نخوانم و با نماز نخواندنم به دین ضربه بزنم؟ ابن ملجم نماز می‌خواند و بر فرق عدالت هم شمشیر زد؟ آیا این نماز خواندن او که از نماز سوءاستفاده می‌کرد… . «مَنْ لَمْ تَنْهَهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ لَمْ یَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعْداً»؛ کسی که نماز او، او را از فحشا و منکر بازندارد - مثل منافق که منافق نماز می‌خواند و او را از فحشا و منکر بازنمی‌دارد - هر نمازی که می‌خواند کثیف‌تر می‌شود، هر نمازی که می‌خواند پست‌تر می‌شود.

بی‌نمازها و چاقوکش‌های زمان امیرالمؤمنین(ع) وقتی که امیرالمؤمنین(ع) رد می‌شد، سلامی می‌کردند، اما آن کسی که نماز شبش هم ترک نمی‌شد، بر فرق امام زد. چون هر نمازی که خواند کثیف‌تر شد، هر نمازی که خواند پلیدتر شد. این را باید برای دانش آموز و دانشجو توضیح دهیم که این مسئولی که نماز نمی‌خواند به دین ضربه می‌زند و ما هم باید روبه‌رو بایستیم ولی این بهانه نمی‌شود که ما نماز نخوانیم.

نماز یک آثار و فوایدی دارد که من با خواندن آن نماز به آن آثار و فواید می‌رسم. مثل این است که کسی به دانشگاه برود و از دانشگاه سوءاستفاده کند. او درسش را نخواند و کارهای اشتباهی بکند. بعد من هم بگویم: حالا که اینطوری است، پس من هم فرزندم را به دانشگاه نمی‌فرستم. ما می‌گوییم که شما فرزندت را به دانشگاه بفرست و به او بگو که از آن درس به خوبی استفاده کن. از آن نماز به خوبی استفاده کن و سوءاستفاده نکن.

خبرگزاری رسمی حوزه

تکریم سالمندان در آموزه‌های دینی را می‌توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد؛ یکی از منظر عام تکریم به انسان و دیگری از منظر خاص تکریم به انسانِ سالمند. هر انسانی از منظر اخلاقی و عام باید دیگران را خواه سالمند باشد یا نباشد، تکریم کند.

مقدمه

سالمندی، یکی از مراحل عمر انسان است که قرآن کریم از آن با واژگان «شَیب، شَیخ، کِبَر، ارذَل العُمُر، وَهَن العظم» یاد می‌کند. خداوند در قرآن کریم[۱] در ترسیم خط عمر انسان به دو ضعف در وجود انسان اشاره کرده است؛ یکی «کودکی» که به صراحت از آن نامی نبرده و دیگری «شیبه» یا همان پیری است که به آن تصریح دارد. این تعبیر ممکن است به خاطر دردناک‌تر بودن ضعفِ پیرى نسبت به ضعف کودکی باشد؛ زیرا ضعف پیری پس از غرور جوانی و زورمندی آن اتفاق می‌افتد؛ در حالی که ضعف کودکی چنین پیشینه‌ای ندارد. در واقع این ضعف، هشداری به انسان‌هاست که در دوران جوانی و میان‌سالی زندگی می‌کنند. در روایات نیز با استفاده از این واژگان و واژگان دیگری همانند «هَرْم»، «طول العمُر» و «ذو شیبه» به سالمندی اشاره شده است. از آنجایی که آیات و روایات فراوانی در تکریم سالمندان مطرح شده است و از سوی دیگر هِرَم جمعیتی کشور در حوزۀ سالمندان، رو به افزایش است[۲] و سالمندان در تمام طول عمر، همت و جوانی خود را صرف اعتلای جامعه کرده‌اند، توجه به این قشر اهمیت می‌یابد. نوشتار پیش‌رو موضوع تکریم سالمندان در آموزه‌های دینی را مورد بحث و بررسی قرار خواهد داد.

ادامه »

نکند که مصداق «اذا مَاتُوا انتَبِهُوا» بشویم و وقتی موقع #مرگ ما رسید، یک‌دفعه ملتفت شویم که جهان‌مان، جهان ظاهری بود. خوابی بود و تمام شد و کاری نکردیم!. بعضی از اهل #علم گفته‌اند هر کسی در #دنیا مسائل معارفی برایش حل نشود، در موقع مردن خطرناک می‌شود. چون می‌بیند آن‌چه را که #حقیقت می‌پنداشته، دارد از دستش می‌رود. آن‌چه را هم که دیدنی نبوده یعنی عالم #غیب، آن را #باور نکرده است. پس این شخصیت اتلاف #عمر کرده و دست خالی است.

۸۸٫۲٫۵

✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی

 شما حتماً عبارت «حیف و میل بیت‌المال» را بسیار شنیده‌اید و بسیاری را دیده‌اید که از حیف و میل شدن بیت‌المال شکایت می‌کنند. اکثریت شهروندان وقتی از حیف و میل بیت‌المال حرف می‌زنند، صادقانه نگران فساد و ناکارآمدی هستند، و دل‌شان به حال مملکت می‌سوزد، اما اقلیتی هم هستند که وقتی می‌گویند حیف و میل بیت‌المال، معنای دیگری در نظر دارند. ابوالحسن حائری‌زاده (1351-1267) نماینده مجلس شورای ملی، زمانی گفته بود برخی از آن‌ها که از حیف و میل بیت‌المال حرف می‌زنند، منظورشان این است که «بیت‌المال میل شد، حیف که بدون ما میل شد.» این جمله شاهکاری است.

✅ حواس‌مان باشد وقتی خودمان از حیف و میل بیت‌المال حرف می‌زنیم، منظورمان حیف بودن میل کردن بدون ما نباشد؛ و حواس‌مان باشد وقتی داد و بیداد حیف و میل بیت‌المال را می‌شنویم، در احوالات گوینده دقت کنیم که منظورش همان چیزی نباشد که حائری‌زاده گفته است.

✅ توجه به تفسیر حائری‌زاده از «حیف و میل بیت‌المال» برای هر گونه مبارزه با فساد، و تفسیر گفتار ضدفساد کنشگران سیاسی و اداری در فضای عمومی، بسیار حیاتی است.