یکی از زیباترین جلوه های ارتباط عاشقانه با خدا و اساسی ترین راه های سیر و سلوک، ذکر الهی است.
ذکر و یاد خدا، در مقابل غفلت و نسیان است، و آثار سازنده روحی و اخلاقی فراوانی دارد.
ذکر خدا مثل مدافعی است که در مقابل هجوم هوس ها، ما را و دل ما را محاظت نموده و به ما کمک می کند که بن بست ها را باز کنیم و راه های عروج را بگشاییم.

ما سه نوع ذکر داریم:
۱. ذکر زبانی؛
۲. ذکر عملی؛
۳. ذکر قلبی.

علمای اخلاق معتقدند: بهترین ذکر، استغفار است.
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: الاستغفار… خیر العباده - برترین عبادت، استغفار است. (کافی، ج۲، ص۵۰۵)
استغفار یعنی از خدای متعال طلب بخشش کردن و مغفرت او را خواستن.
استغفار، عکس العمل قوای روحانی در برابر اعمال شهوانی و غضبی است.

حضرت علی (ع)، برای استغفار شش معنا ترسیم کرده اند:
ا. الندم علی ما مضی - پشیمانی از گذشته؛
۲. العزم علی ترک العود ابدا - عزم بر ترک گناه؛
۳. ان تودی حقوق المخلوقین - ادای حقوق مردم؛
۴. ان تودی حق الله - ادای حقوق الهی؛
۵. ان تذیب اللحم الذی نبت علی السحت و الحرام - آب کردن گوشت های روییده از مال حرام؛
۶. ان تذیق البدن الم الطاعات - تن دادن به سختی طاعت. (بحار، ج۶، ص۲۷)

ادامه »

سالروزتأسيس شجره طيبه بسيج فرصت مناسبي براي بازخواني ارزش‌هاي اين مكتب انقلابي است. امام خميني رحمه الله با آشنايي عميقي كه به معارف الهي داشتند، در اولين سال‌هاي پيروزي انقلاب اسلامي، فرمان تشكيل بسيج مستضعفين را صادر فرمودند تا مجمعي از جوانان با اخلاص و متصف به صفات مجاهدان الهي، همواره آماده رزم و گوش به فرمان ولايت فقيه بوده و از ارزش‌هاي الهي پاسداري كنند. اين بينش عميق با تدبير و دورانديشي براي اين هدف صورت گرفت كه جوانان متدين و مؤمن ميهن اسلامي به عنوان مهم‌ترين سرمايه‌هاي اين كشور، از آسيب رسيدن به انقلاب و نظام جلوگيري كنند. امام راحل در فرازي از پيام‌هاي خود در عباراتي كوتاه اما پرمحتوا بسيج را چنين توصيف فرمودند: «بسيج شجره طيبه و درخت تناور و پر ثمري است كه شكوفه هاي آن بوي بهار وصل و طراوت يقين و حديث عشق مي دهد، بسيج مدرسه عشق و مكتب شاهدان و شهيدان گمنامي است كه پيروانش بر گلدسته‌هاي رفيع آن، اذان شهادت و رشادت سر داده‌اند. بسيج ميقات پابرهنگان معراج انديشه پاك اسلامي است كه تربيت‌يافتگان آن، نام و نشاني در گمنامي و بي‌نشاني گرفته‌اند».
رهبرمعظم انقلاب، امام خامنه‌اي مدظله‌العالي نيز به تأسي از امام بزرگوار همواره بسيج و بسيجي را ارج نهاده و در موارد زيادي ويژگي‌هاي بسيجي مورد انتظار الهي را تبيين فرموده‌اند كه: «من به بسيجيان عزيز فعّال اين كشور علوي و فاطمي، عرض مي‌كنم، اميرالمؤمنين(علیه السلام) را الگوي خودتان قرار دهيد كه بهترين و بزرگترين الگو براي بسيجيان مسلمان در همه عالم، علي‌بن ابيطالب(سلام الله علیه) است

ومِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ ۚ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ

 و از مردم کسانی هستند که می‌گویند: «به خدا ایمان آورده‌ایم!» اما هنگامی که در راه خدا شکنجه و آزار می‌بینند، آزار مردم را همچون عذاب الهی می‌شمارند (و از آن سخت وحشت می‌کنند)؛ ولی هنگامی که پیروزی از سوی پروردگارت (برای شما) بیاید، می‌گویند: «ما هم با شما بودیم (و در این پیروزی شریکیم)»!! آیا خداوند به آنچه در سینه‌های جهانیان است آگاه‌تر نیست؟!

📚آیه ۱۰ سوره مبارکه عنکبوت

💠 پیام ها👇

۱- اظهار ايمان برخى از مردم، زبانى است، نه قلبى. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا»

۲- گاهى ايمان، اذيّت و آزار مردم را بدنبال دارد كه بايد تحمّل كرد. «آمَنَّا- أُوذِيَ فِي اللَّهِ»

۳- مؤمن، مقاوم است. «وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلى‌ ما آذَيْتُمُونا» «۱» ولى منافق، ناپايدار است.

فَإِذا أُوذِيَ‌ … جَعَلَ‌ …

ايمان واقعى در هنگام سختى‌ها روشن مى‌شود. «فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ» حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «فى تقلب الاحوال علم جواهر الرجال» «۲» در فراز و نشيب‌ها و حالات گوناگون، جوهره‌ى انسان آشكار مى‌شود.

۵- منافق، فرصت‌طلب است و به هنگام پيروزى خود را مؤمن مى‌داند، و در گرفتن مزايا، اصرار مى‌ورزد. «لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ»

📚 تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی

سردار شهید نورعلی شوشتری در خاطره نقل کرده‌است:
◻️مقداری زیلو در خانه‌ی مقام معظم رهبری مدظله  العالی بود. آنها را جمع کردیم و فروختیم و یک مقدار هم پول از مال شخصی خودم روی آنها گذاشتم، تا به جای آن زیلوها برای منزل آقا فرشی تهیه کنیم.

وقتی زیلوها را عوض کردیم و فرش‌ها را پهن نمودیم، آقا تشریف آوردند و فرمودند: اینها دیگر چیست؟! گفتم زیلوها را عوض کردیم. فرمودند: اشتباه کردید که عوض نمودید، بروید همان زیلوها را بیاورید.

اصرار را بی فایده دیدم و با هزار مکافات رفتم و زیلوها را پیدا کردم و توی خانه انداختم، زیلوهایی که واقعاً به آنها نگاه می‌کردی می‌دیدی که نخ‌شان در آمده و ساییده شده‌اند.
منبع: کتاب ماه در آینه، ص ۱۷۰

يک شخص عصبی چطور می‌تواند بر خشم خود غلبه کند؟

✍️ پاسخ: حضرت علی (عليه السلام) می‌فرمايند: «إياك و الغضب فأوّله جنون و آخره ندم؛ از عصبانيت بپرهيز! چرا که ابتدای آن جنون و انتهای آن پشيمانی است.»

👈 توصيه‌هايی که به شما ميشه شامل دو بخش کلّی است.

📌 بخش اوّل توصيه‌هايی است که قبل از عصبانی شدن و برای اينکه اصلا عصبانی نشويد بايد رعايت کنيد

📌 و بخش دوّم کارهايی است که بعد از عصبانی شدن بايد انجام بدهيد. طبيعتا پيشگيری بهتر از درمان است. بنابراين بايد ابتدا کاری کنيد که تا آنجا که ممکن است اصلا عصبانی نشويد.

✍️ بخش اوّل: يادآوری فضيلت كظم غيظ، عفو و بردباری و نيز پاداش عظيمی كه خدای متعال برای دارندگان اين صفات تعيين كرده. از جمله اين كه پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «من كفّ غضبهُ كفّ الله عنهُ عذابه. آن كه خشم خود را باز دارد، خداوند عذاب خود را از او باز خواهد داشت.

🔹 زمينه‌های خشم و غضب مثل تکبر، شوخی، عيب‌جويی، لج بازی و مجادله، حرص و طمع دنيايی را از خودتان دور کنيد. گاهی اوقات توقعات بيش از حد انسان و طبيعتا مقاومت ديگران در برابر آنها انسان را عصبانی می‌کند. گاهی اوقات غرور و تکبر بی‌جای انسان باعث می‌شود رفتار ديگران را حمل بر بی‌ادبی و بی‌احترامی نسبت به خودمان تلقی کنيم و عصبانی شويم.

🔸 از نشانه‌های تواضع تسليم در برابر حق است. جايی که انسان بفهمد اشتباه کرده بپذيرد. يا اگر پيشنهادی داد و ديگران نپذيرفتند ناراحت نشود و آن را حمل بر قصد و غرض داشتن آن‌ها نکند. سعی کنيد برای نظرات ديگران احترام قائل شويد و در تصميم گيری‌ها به صورت جمعی عمل کنيد و به نتيجه برسيد.

🔹 خاطرات بد عصبانيت‌های گذشته خود را مرور کنيد. حالت چهره خود، حرف‌هايی که زديد، حرفهايی که شنيديد.

🔸 در هر بحث و مشاجره‌ای حقيقت از دو حال خارج نيست. يا ما مقصر هستيم و يا طرف مقابل. اگر خودمان مقصر هستيم که پس عصبانيت نابجا است و اگر طرف مقابل هم مقصر بوده با عصبانيت مشکلی را حل نکرده‌ايم بلکه خودمان را متهم کرده‌ايم و حرف حق خود را باطل جلوه داده‌ايم. چون اگر حق با انسان باشد نيازی به عصبانی شدن نيست. به آرامی و حتی گاهی با سکوت نيز می‌توان آن را اثبات کرد. خشم تاثيرگزاری کلام را به حداقل می‌رساند و برایچ نپذيرفتن حرفمان به ديگران بهانه می‌دهد.

✍️ و امّا بخش دوّم (مهارت‌های کنترل خشم):
▫️سکوت؛ امام علی (ع) می‌فرمايند: خشم را با سکوت درمان کنيد.
▫️ذکر صلوات و پناه بردن به خداوند با ذکر اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
▫️آب نوشيدن و وضو گرفتن
▫️تغيير حالت از ايستاده به نشسته و از نشسته به خوابيده و نهايتا ترک کردن صحنه
▫️به ياد آوردن خشم الهی. امام صادق عليه السلام: خداوند فرموده است ای فرزند آدم مرا در هنگام خشم خويش بياد آور تا من نيز در هنگام خشم خود تو را به ياد آورم.

🌐 مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی