امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- هیچ گاه درباره چیزی که رخ داده و سپری شده بود، نمی فرمود: کاش غیر این می بود.

به گزارش خبرگزاری حوزه ، کتاب «واژه های اخلاقی از اصول کافی» اثری از مرحوم آیت الله علی مشکینی است که در آن، نکاتی زیبا و قابل استفاده پیرامون مباحث مختلف اخلاقی آمده است در ادامه منتخبي از اين كتاب شريف تقديم مي گردد

 * رضا به قضا

۱. امام صادق (علیه السلام) فرمود: داناترین مردم به خدا، راضی ترین آنهاست به قضای الهی.

 ۲. علی بن الحسین (علیه السلام) می فرمود: صبر و راضی بودن از خدا، پایه و اساس اطاعت خداست.

۳. حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند می فرماید: بنده مؤمنم را به هر حالتی که بگردانم، برایش خیر است؛ پس باید به قضای من راضی باشد و بر بلای من صبر کند و نعمت هایم را سپاس گزارد تا (نام) او را - ای محمد - در زمره صدیقان درگاهم ثبت کنم.

 ۴. امام سجاد (علیه السلام) فرمود: بالاترین درجه یقین پست ترین درجه رضاست.

 ۵. امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هیچ گاه درباره چیزی که رخ داده و سپری شده بود، نمی فرمود: کاش غیر این می بود.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: جلسه درس اخلاق حضرت آیت الله جوادی آملی دامت بركاته به روال هر پنجشنبه در محل نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء در قم برگزار شد.

آیت الله العظمی جوادی آملی در این جلسه (7 اذر 98) در ادامه سلسله مباحث شرح نهج البلاغه حضرت امیرعلیه السلام به شرح هشتاد و پنچمین کلمه از مجموعه کلمات قصار نهج البلاغه پرداختند و بیان داشتند: در کلمه 85 که جزء وصایای آن حضرت به فرزندش امام مجتبی(سلام الله علیه) است، فرمود: «الْفَقِیهُ كُلُّ الْفَقِیهِ مَنْ لَمْ یقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ لَمْ یؤْیسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ لَمْ یؤْمِنْهُمْ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ»؛ فقیه کسی است که از یک سو جامع علم و عمل باشد و از سوی دیگر جامع حکمت نظر و حکمت عمل باشد. در واقع عالم کامل، کسی است که جامع بین معقول، مشهود و منقول باشد؛ یعنی بین علوم نقلی، فلسفه، کلام، عرفان و شهود، جمع سالم کرده باشد و در حالی که لحظه‌ای از شریعت بیرون نرفته، مشهودات و آنچه را که اصحاب خاص حضرت می‌دیدند را هم ببیند.

معظم له خاطرنشان کردند: فقیه کامل نیز کسی است که هرگز شخص یا جامعه‌ای را ناامید نکند، فرمود: «الْفَقِیهُ كُلُّ الْفَقِیهِ» چون فقه تنها به فهمیدن این احکام پنج‌گانه نیست، فقیه کامل کسی است که جامعه را امیدوار کند و از ناامیدی نجات دهد؛ سرّش آن است که کل جهان با امید زنده است، چیزی که حاکم کل جهان باشد و رهبری کل جهان را بر عهده داشته باشد و از او بوی ناامیدی بیاید در عالم نیست! چراکه نقشه عالم به دست «رحمان» است و «رحمان» مقابل ندارد بلکه این رحیم است که مقابل دارد و در قبالش منتقم است. کل عالم را رحمان دارد اداره می‌کند ﴿الرَّحْمنُ ٭ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ٭ خَلَقَ الْإِنسَانَ ٭ عَلَّمَهُ الْبَیانَ﴾

ادامه »

در روایتی است که امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) در زمان غیبت مثل خورشید پشت ابر هستند؛ یعنی همان‌طور حیات جانداران به خورشید وابسته است چه پشت ابر باشد و چه نباشد، بدون امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) هم حیاتی نیست چه غایب باشند، چه ظاهر چون ایشان رابط بین ممکن و واجب و قدیم و حادث‌اند و اگر رابط نباشد، هیچ چیزی وجود نخواهد داشت.

برخی به دنبال زیارت حضرت هستند و خیلی دعا می‌کنند. اگر درون کسی غیر این حالت وجود داشته باشد، خلل و کمبود دارد. باید این‌گونه بود، امّا از این نکته ‌نباید  غفلت کرد که آیا باید تقاضای شهود داشته باشیم یا قابلیّت شهود؟ تقاضای شهود لازمۀ ایمان است، امّا انسان باید قابلیّت شهود را در خود ایجاد کند. بزرگانی امثال مقدّس‌اردبیلی و سیّدبحرالعلوم چون قابلیّت شهود را در خود ایجاد کرده بودند، خدمت امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) می‌رسیدند.

حتّی اختصاص به اهل کرامت هم ندارد؛ در زمان کودکی من، مرحوم والد ما با یکی از اولیاء خاصّ خدا ارتباط داشت. تشرّف آن ولیّ خدا به حضور امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) قابل انکار نبود. ایشان یک مغازۀ پینه‌دوزی هم در بازار داشت. حتّی ایشان می‌گفت: گاهی آقا شب‌های جمعه یک‌دفعه می‌آیند، می‌فرمایند: بیا برویم کربلا زیارتی کنیم و برگردیم. با آقا کربلا می‌روم و بر می‌گردم. این‌ها خواب و قصّه و داستان نیست. مرحوم والد ما می‌گفت: آقا پیش ایشان تشریف می‌آورند ، نه اینکه ایشان خدمت آقا برود. پدرم گفت که از او پرسیدم: فلانی! گفت: بله! گفتم: چه شده است که ایشان پیش تو تشریف می‌آورند ؟! گفت: اتّفاقاً خودم همین سؤال را از آقا پرسیدم که چطور شده که شما می‌آیید اینجا پیش من احوالم را می‌گیرید؟ ایشان به من فرمودند: برای خاطر اینکه در تو هیچ هوای نفس نیست. وقتی از حبّ به دنیا تخلیه شدی، ولی الله اعظم دستت را می‌گیرند؛ مگر کسی که حبّ دنیا، چه مالش و چه جاهش پیکره‌اش را گرفته باشد، می‌تواند خدمت امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) برسد تا حضرت ایصال به مطلوب بفرمایند؟!

لذا در باب انتظار فرج روایات بسیار داریم که افضل اعمال است. چه کسی می‌تواند منتظر باشد؟ کسی که حبّ دنیا دارد؟ اگر امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) تشریف بیاورند، حاضرم دست از همه چیز بردارم و هر امر فرمودند بگویم: چشم؟ اگر این‌چنین شویم، بی برو برگرد دستمان را خواهد گرفت. چه چشم ظاهری ببیند، چه نبیند. اینجاست که عبادات‌ روح می‌گیرند و طاعات‌ مغز پیدا می‌کنند و از پوست بودن خارج می‌شوند.

 اگر کسی این حالت در او نباشد، منحرف است. زیرا این‌گونه بودن طبق موازین است. لذا در روایات متعدّد داریم که اگر کسی امام‌زمانش(عجل الله تعالی فرجه شریف) را نشناسد، «مَاتَ‌ مِیتَهً جَاهِلِیَّه»؛ به مرگ جاهلیّت مرده است.

خدایا بحقّ مهدی موعودت؛ یعنی موجودی که الآن محبوبترین موجودات نزد تو است، دست ما را از دامن او کوتاه مکن!

منبع: پايگاه اطلاع رساني مصابیح الهدی - سخنراني مرحوم اقامجتبي تهراني

انتظار فرج افضل اعمال است. عده ای فکر می کنند امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) با آمدن خود دین جدیدی را می آورد اما این تصور غلط است چرا که بنابر روایات امام همه ی تحریفات دین را از بین برده و دین رسول الله (صلي الله عليه وآله) را احیا خواهد کرد. امام عصر باطن دین را در جامعه جاری کرده و زیبایی های آن را از نو نشان می دهد.
انتظار باید برای ما به عنوان یک رویکرد در زندگی در نظر گرفته شود. یعنی ما باید زندگی مان را بر مبنای انتظار فرج بنا کنیم به طوری که همه ی راه ها در نهایت به این موضوع ختم شود. برای برپایی صلح پایدار کفر باید ریشه کن شود و این مقدمه ای برای سازندگی است.
رویکرد انتظار موضوع جدیدی نیست بلکه در تاریخ شیعه همیشه وجود داشته و شاید این ما بودیم که در عملکرد خود در مقابل تبلیغات دنیای غرب کوتاهی کردیم .جریان های بسیاری در تاریخ غفلت ما شیعیان را نشان می دهد.
سلمان فارسی نمونه ی بارز یک شیعه ی واقعی است. ایشان حتی در راه رفتن از امام خود جلو نمی افتاد تا بعد از امام پا جای پای او نهد.

انتظار فرج امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) - سخنرانی حجت الاسلام میرباقری- به مدت ۲۸ دقیقه

ادامه »