امواج علوم و دانش اقیانوس بی حد و حصر باب مدینه علم، در سینه امام اول شیعیان علی(ع) در جوش و خروش بود، شوربختانه زمانه اجازه نداد تا این لؤلؤی علوم بیرون ریزد تا جان ها مجلس درّاک و پذیرای دانایش قرار گیرند، اما چه دشوار و سخت باورانه می فرمودند: « سَلّونی قَبل أن تَفقِدُونی!۲ از من بپرسید، پیش از آن که مرا از دست بدهید!» مردمان جهل زده و دنبال مطامع دنیا رونده، چه به دانایی و علم الهی علی(ع)؟!

بعد از فترت بنی امیه و جان گرفتن بنی عباس، دوره باقرین(ع) در تثبیت علوم و کرسی دانش هایی و درس آموختگانی شد که مکتب جعفری(ع) را با پیشینه ای چون علم علی(ع) و پسینه ای هم چون عالم آل محمد(ص) جانی دیگر گرفت و تاکنون نیز بر تارک جهان روشنابخش محافل، مجالس و مجامع علمی می باشد… .

منبع: حوزه نیوز

 در این برهه حساس که شبهات، فتنه انگیزی و جدل های درون دینی از زبان و قلم نااهلان و دشمنان قسم خورده به ماننده دشنه بر پیکره و اعتقادات دین و مذهب به حق شیعه می کوفند، این علمای ربانی و عالمان دینی به علوم روز، همانند امامان(ع) خود در برابر جنبش های علمی زمانه خویش هستند که با سپر دانایی و علمی، دین و مذهب را در برابر تیرهای زهرآگین شان محفوظ می دارند و مردمان شان را در ساحل امن کج باوری و زوال عقیدتی حفظ می کنند… .

قرآن و آموزه های دینی، علما و عالمان دینی و اهل علم را با صفاتی بارز و خصوصیاتی هم تراز دین می شناساند که باید مزین به این زیبایی های آرمانی، مکتبی و اکتسابی باشند تا بتوانند پیشروی تأثیرگذاری در حفظ و اعتقادات مردمان شان را رقم زنند، به گونه ای که گفتار و کردارشان یکی و در جمیع جهات در کنار مردم قرار گیرند که شاخصه های چنین عالمانی را در این نوشتار به اجمال برمی شماریم:

ادامه »

یک خاری است در حجاز که اگه این خار شتر بیابون بخوره شتر با اون فک قدرتمند و دندان محکمش تمام این لب و لثه و دندانش پر از خون میشه، قرآن می فرماید: کسی که تمام عمرش را نعمات الهی وجودش رو خرج شیطون کرده قیامت چه طلبی از منِ خدا داره نعماتِ من سر سفره من نشست اطاعت از شیطون کرد من طلب دارم ازش اونکه طلبی از من نداره وجود با سلامتی رو بهش دادم نعمت عقل رو بهش دادم نعمت چشم و زبان و گوش و شهوت و قدم رو سالم بهش دادم راه های با سلامت هدایتم نشونش دادم همه رو خرج شیطون کرد قیامت که میاد من طلبکارم می فرماید: اونجا که میاد «لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ»؛ (غاشیه: ۶) «ضَرِيعٍ»؛ این خار را خودش نمی خورد کارگردان های جهنم این را به خوردش می دهند به زور به خوردش می دهند.

و بعد از خوردن این «ضَرِيعٍ»؛ قرآن می فرماید: تشنه میشه عطش می گیرتش آبی که به این جهنمی کارگردان های جهنم می دهند قرآن می فرماید: اسمش «حَمِيمٍ»؛ «لَا يَأْکلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ»؛ (حاقه: ۳۷) این «حَمِيمٍ»؛ را انسان های خطاکار بدون توبه  را به خوردشون می دهند تو سوره مبارکه واقعه می فرماید: «غِسْلِينٍ»؛ که «لَآکلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ * فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ»؛ (واقعه: ۵۲ ـ ۵۳) شکم هارو پر از زقوم می کنم «فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ»؛ (واقعه: ۵۴) شکم هاشون پر حمیم می کنم حمیم آب چرک بدن جهنمی هاست وقتی این بدن جهنمی هارو سرخش می کنند قطرات روغن و آب می چکه این همین آب های «غِسْلِينٍ» و «حَمِيمِ»؛ را دوباره به خرد خودشون می دهند.

منبع:بلاغ

 توبه از اعمال گذشته بکنیم که خداوند متعال می‌بخشد، سپس تصمیم بگیریم گناه نکنیم، اگر شیطان فریب داد و گناه کردیم سریع ذکر«أَسْتَغْفِرُ ٱللَّهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ» بگوییم که خدا می‌پذیرد، از رحمت الهی ناامید نشوید.

قدر خود را بدانید و همت کنید این پرونده‌های چندین ساله‏ ی عمر را بایگانی نمایید. خدا شاهد است که اگر کسی واقعا درِ خانه خدا برود، امکان ندارد خداوند او را رد کند.

خدا همه بندگانش را دوست دارد، رابطه‌ای که بین خالق و مخلوق است او دوستمان دارد.

ان‌شاءالله همه شما مشمول رحمت حق شوید؛ لکن ارتباطتان را با خدا حفظ کنید و از دعا کوتاهی نکنید و خیر دنیا و آخرتتان را از خداوند متعال بخواهید.

مهمان محترم است، پیامبر اکرم (ص) فرموند: «أَکْرِمِ الضَّیْفَ وَ لَوْ کَانَ کَافِراً»؛ مهمان را هر کسی که باشد احترامش کنید ولو بی‏‌دین باشد؛ اینک خدایا ما با پرونده‌های آلوده مهمانت شده‌ایم، آرزو و تمنای ما این است که با پرونده جدیدی از مسجد خارج شویم و پرونده های بایگانی شده به‌‏طور کامل نابود شوند. زمانی‏که چنین توقعی دارید خداوند متعال هم حتما به شما عنایت می‌کند. اما از او بخواهید؛ تا نگرید طفل، کِی نوشد لبن؟

روایات متعددی درباره دعا وجود دارد و حدود ۲۰ آیه در قرآن، درباره دعا بیان شده است:

در آیه ۶۰ سوره غافر خداوند می‌فرماید: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ بخوانید مرا تا دعای شما را مستجاب کنم.

در آیه ۷۷ سوره فرقان می‏فرماید: «مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ»؛ اگر دعاهایتان نبود، خداوند اعتنایی به شما نمی‌کرد.

دعاها و ناله‌هایتان سبب قرب شما به خداوند شده است و درِ خانه خدا ارزشمند شده‌اید.

در آیه ۱۸۶ سوره بقره می‏فرماید: «وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ»؛ و چون بندگان من (از دوری و نزدیکی) من از تو پرسند، (بدانند که) من به آنها نزدیکم، هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم.

آیات قرآنی و روایات در این زمینه زیاد است و کتاب‌های مستقلی درباره دعا نوشته شده است.

پیامبر اکرم (ص) فرموند: «أَلاَ أَدُلُّکُمْ عَلَی سِلاَحٍ یُنْجِیکُمْ مِنْ أَعْدَائِکُمْ، وَ یُدِرُّ أرزاقَکُم؟»؛ آیا سلاحی را به شما نشان دهم که از دشمنان نجاتتان می‌‏دهد و روزی‏تان را زیاد می‏‌کند؟

ادامه »

آیت الله «روح الله قرهی» از اساتید برجسته اخلاق شهر تهران، شامگاه دوشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که در حسینیه ماه مدینه تهران برگزار شد، با بیان اینکه عیب دیگران را در ذهن هم وارد نکنید، گفت: به‌جای دیدن عیب دیگران عیب خودتان را ببینید و وقتی عیب دیگران را دیدید بلافاصله استغفار کنید حتی اگر در ذهن شما گناه و خطای دیگران بیاید این هم خودش یک نوع گناه است! این نشانه ظرافت دین است که تا این حد حساس است.

وی ادامه داد: اما اگر خطای دیگران به ذهن شما نیامد اول از همه خودتان سالم می‌شوید و سالم می‌مانید و بعد جامعه در سلامت می‌ماند، به این معنا هم خودتان سالم می‌شوید و هم جامعه سالم می‌شود.

وی بیان کرد: در روایتی آمده است: «مَنْ کَشَفَ عَوْرَهَ اَخیهِ الْمُسْلِمِ کَشَفَ اللّه عَوْرَتَهُ حَتّی یَفْضَحَهُ بِهافی بَیْتِهِ» حضرت فرمودند: هر کس عیب و زشتی برادر مسلمان خود را فاش کند، خداوند زشتی او را آشکارسازد، تا جایی که او را در درون خانه‌اش رسوا سازد و در روایتی دیگر در پوشاندن عیوب دیگران آمده است: «مَنْ سَتَرَ عَلَی أَخِیهِ اَلْمُؤْمِنِ عَوْرَهً سَتَرَ اَللَّهُ عَوْرَتَهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ» هر کس عیب برادر مؤمن را بپوشاند خداوند در روز قیامت عیبش را بپوشند. به همین دلیل حتی نباید عیب دیگران را در ذهن بیاورید تا اینکه به زبان جاری کنید.

ادامه »

 درس اخلاق آیت الله جوادی آملی دامت برکاته

در کلمه ۱۳۱ وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) آمده است که در آن کلمه وجود مبارک حضرت فرمودند که یک عده ای دنیا را مذمت می کنند و من درباره دنیا و احکام و حِکَم دنیا باید با شما سخن بگویم. «وَ قَالَ ع وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلًا یَذُمُّ الدُّنْیَا أَیُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْیَا الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا [الْمُنْخَدِعُ‏] الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِیلِهَا»؛ آیا دنیا را مذمت می کنی در حالی که تو به دنیا مغرور شدی و از مواعظ دنیا بهره ای نبردی.

رسم عده ای است که روزگار و دنیا را بد می گویند، در کلمات عده ای از بزرگان هم هست اما اینها متوجه اند که چه می گویند. نمی گویند دنیا بد کرده است، می گویند دنیا داری است که حوادث تلخی واقع می شود. اصل جریان این است که دنیا ظرف است مثل آخرت. آخرت ظرف است مثل دنیا. در آخرت بهشت است و جهنم است و سعادت، تلخکامی و خوش کامی. هم در آخرت انسان محصول کار خود را می بیند، چه زیبا چه زشت و هم در دنیا محصول کار خود را می بیند. ظرف از آن جهت که ظرف است هیچ تقصیری ندارد.

ادامه »