- بدبختى و روسياهى، ثمره ى عدم خودسازى

بـرادران و خـواهـران ! اگـر به خودمان نرسيم، بدبختى است، روسياهى است، محروميت اسـت، از چـشـم خدا افتادن است، از مقامات معنوى دور ماندن و از نعيم ابدى الهى، تهيدست مـانـدن اسـت؛ پـس بـايـد به خودمان برسيم.

ماه رمضان فرصت خوبى است. كتاب هاى اخـلاق هـم خـوشـبـخـتانه در اختيار هست. لكن آن چيزى كه آدم از مجموع مى فهمد و آنچه مهم اسـت، ايـن اسـت كـه انـسـان بـتـوانـد هـوا و هـوس خـود را كنترل و مهار كند. اين، اساس قضيه است .(1)

- اخلاص، يكى از ويژگي هاى بسيار مهم براى خودسازى

يـكى از ويژگي ها كه بسيار مهم است تا براى خودسازى به آن توجه كنيم و شايد جنبه ى تقدمى هم داشته باشد، اخلاص است.

اخلاص عبارت است از كار را خالص انجام دادن، و ايـن كـه كـارى را مغشوش انجام ندهيم. گاهى هست كه كسى عبادت نمى كند و گاهى عبادت مـى كـنـد؛ امـا مـغـشوش و ناخالص. اين هم مثل آن است. خالص بودن عبادت و خالص بودن عـمـل ايـن اسـت كـه بـراى خدا باشد.

در بين مردم، متأسفانه خيلى رايج است كه كارهاى خوب خودشان را بر زبان بياورند و بگويند. كأنّه توجه ندارند كه نبايد كار نيك را بـه زبـان آورد و گـفـت كـه مـا مـى خـواهـيم اين كار را بكنيم، يا ما اين كارها را مى كنيم . البـتـه برخى جاها استثناست.

در جاهايى ، بعضى از كارها بايد در علن انجام گيرد. در روايـات در باب صدقه آمده است كه صدقه ى سِرّ اين ثواب را دارد و صدقه ى علانيه اين ثواب را. يا مثلا عبادات گروهى جلوى چشم مردم انجام مى گيرد و بايد انجام گيرد، و ايـن از شـعـائر الهـى اسـت؛ اما بسيارى از عبادات يا اغلب عبادات و آن روابطى كه بين خـود انـسـان و خـداسـت ـ ذكـر، تـوجـه ، دعـا، نافله ، شب زنده دارى ، سحرخيزى ، احسان ، كـارهـاى نـيـك ـ بـايـد بـيـن خـود انـسان و خدا بماند.

مبادا انسان به خاطر اين كه ديگران بـبـيـنـنـد، كـارى را انـجـام دهـد. كارى كه انسان به خاطر توجه ديگران به خودش انجام بدهد، از نكردن آن كار بدتر است؛ زيرا نكردن كار، يعنى انسان كارى را انجام نمى دهد. كـارى كـه انـسان براى جلب توجه ديگران نسبت به خودش انجام داده ، كأنّه انجام نداده اسـت. البـتـه بـدتـر بـودنـش هـم از ايـن جـهـت اسـت كـه عـمـل شـرك آلودى انـجـام داده و ايـن عـمـل شـرك آلود، فـعـل حـرام اسـت و دور كـنـنده است؛ بنابراين همه مان در هرجا و در هر موقعيتى كه هستيم ، بايد خيلى تلاش كنيم كه كار را خالص انجام دهيم.

اگر كار براى خدا انجام گيرد و نيت بـراى خـدا خالص باشد، اشكالاتى كه معمولا در كارها مشاهده مى شود، پيش نخواهد آمد.

ما وقـتـى مـصـالح واقـعـى را فـداى حرفِ اين و آن مى كنيم كه بخواهيم كار را براى اين و آن انـجـام دهـيـم . انـسان وقتى كار را براى خدا مى خواهد انجام بدهد، فقط نگاه مى كند ببيند تـكـليـفش چيست . نگاه نمى كند كه يكى خوشش مى آيد، يكى بدش ‍ مى آيد، پيش چه كسى آبـرو پـيدا مى كند و پيش ديگرى از آبرو مى افتد.

امروز در جمهورى اسلامى، در همه ى شؤون ، كار براى خدا سارى و جارى است. هركس در اين كشور و اين نظام هر كارى كه انجام مى دهد، مى تواند آن را براى خدا انجام دهد و از آن، اجر و ثواب و بهره ى معنوى را ببرد و پيش خدا، خودش را روسفيد كند. (2)

پی نوشت:

1- بيانات در روز اول ماه مبارك رمضان ، مطابق با 4/12/1371

2- بيانات در روز اول ماه مبارك رمضان ، مطابق با 4/12/1371

انگار همین دیروز بود که با شروع ماه رجب، از یک‌ طرف خوشحال بودیم که به ماه میهمانی خدا نزدیک می‌شویم و از طرف دیگر از عمری که همچون برق درگذر است متعجب بودیم و امروز همان ماه مبارکی است که انتظارش را می‌کشیدیم.

ماه پر خیر و برکتی که در عظمت آن همین بس که ماه نزول قرآن نامیده شده و خیر و برکت در آن بسیار است، درهای رحمتش گشوده و وعده بخشش گناهان داده‌شده است. ماهی که بزرگ‌ترین اتفاق زندگی انسان که همان تقدیر سرنوشت است، در آن مقدر می‌شود. ماهى که آغازش رحمت، میانه‌اش آمرزش و پایانش ان شاء الله برآورده شدن حاجات و آزادى از آتش خواهد بود.

سودهای چند برابر در ماه رمضان
حتماً در مورد سودهای بانکی که در خیلی از مواقع هم جریمه‌هایشان با سودهای بالایی شکل نزولی دارند را شنیده‌اید. در تعابیر اهل‌بیت و خطبه پایانی ماه شعبان رسول خدا(ص) پاداش اعمال در این ماه چند برابر محاسبه می‌شود. به این شکل که پاداش یک‌ شب نماز مستحبى ثواب هفتاد شب نماز مستحبى در ماه‌های دیگر و پاداش کار خیر مستحبی، همانند پاداش انجام یکی از واجبات است. از طرف دیگر پاداش کسى که یکى از واجبات الهى را در این ماه انجام دهد، ثواب کسى را دارد که هفتاد واجب از واجبات خداوندى را در ماه‌های دیگر انجام بدهد.

بهترین اعمال در ماه رمضان
بهترین دستورالعمل و توصیه از جانب علما و بزرگان است که عمل به آن‌ها راهگشای خیلی خوبی برای زندگی خواهد بود.

تا می‌توانید افطاری بدهید
هرکس یک مؤمن روزه‌دار را ولو با یک جرعه شیر یا آب یا چند دانه خرما در این ماه افطارى دهد، پاداشى برابر با آزاد کردن یک بنده نزد خدا، و همچنین مایه آمرزش گناهان گذشته وى خواهد بود.

به کارگران و زیردستانتان آسان بگیرید
هر کس در این ماه به زیردست خود آسان بگیرد، خداوند تخفیف در حساب را براى او مقرر می‌فرماید.

لحظاتتان را با قرآن پرکنید
در باب قرائت قرآن در ماه رمضان فرموده‌اند: «کسی که در این ماه یک آیه از قرآن را تلاوت کند؛ برایش پاداش ختم قرآن در غیر این ماه است.»

سیره علما در ماه مبارک رمضان
یکی از موضوعاتی که در بحث مسائل دینی_ عبادی مهم و تأثیرگذار بیان شده، انتخاب یک فرد متقی برای تبعیت است که البته توصیه معصومین(ع) بوده است. در این بخش به سیره‌ی چند تن از بزرگان و علما در ماه مبارک رمضان می‌پردازیم تا هرچه بیشتر ما را در بهره‌مندی از این ماه مبارک یاری دهد.

سیره عملی میرزا محمدجعفر انصاری
میرزا محمدجعفر انصاری، از مراجع نامدار خوزستان و از بستگان مرحوم شیخ مرتضی انصاری آن‌ همه مشاغل درسی، عبادات خود را در این ماه ترک نمی‌کرد. ایشان گذشته از نوافل شبانه، روزی قرائت یک جزء کلام‌الله و نماز حضرت جعفر طیار، زیارت جامعه و عاشورا را به‌جا می‌آورد و هنگام عبادت توجه خاصی داشت.

آیت‌الله بهجت
حجت‌الاسلام علی بهجت فرزند آیت‌الله بهجت در گفتگوی خود با تبیان، سیره پدر را در ماه مبارک رمضان این‌گونه توصیف می‌کند: «یکی از کارهایی که ایشان همیشه مخصوصاً در ماه رمضان داشتند، تدبر در قرآن در سحرها و بین‌الطلوعین بود که در این ماه پدر در میان‌روز هم تدبر در قرآن داشتند، همچنین در شب‌های قدر ادعیه وارده در آن شب‌ها را مراعات می‌کرد و شب‌های قدر را که بیدار می‌ماند قرآن سر می‌گرفت، البته ایشان قرآن سر گرفتن را مخصوص شب قدر نمی‌دانست.
ایشان همیشه شب‌ها قبل از خواب حدیث کساء را حتماً قرائت می‌کردند و همچنین با وضو به بستر خواب می‌رفتند که این رعایت‌ها در ماه مبارک حالت ویژه و تأکید بیشتری برای ایشان داشت به‌طوری‌که بعدها به جهت مشکلات نمی‌توانستند وضو بگیرند با تیمم می‌خوابیدند.»

علامه طباطبایی
علامه طباطبایی اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در بین راه غالباً ذکر خدا را بر لب داشت. به نوافل مقید بود و حتی گاهی دیده می‌شد که در بین راه مشغول خواندن نمازهای نافله است. شب‌های ماه رمضان تا صبح بیدا بود، مقداری مطالعه می‌کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود.

امام خمینی(ره)
یکی از همراهان امام در نجف اشرف، نقل می‌کند: ایشان در ماه مبارک رمضان هر روز ده جزء قرآن در ماه مبارک رمضان می‌خواندند؛ یعنی در هر سه روز یک دوره قرآن!

یکی از فرزندان امام می‌گفت: برنامه عبادی ایشان این بود که در ماه رمضان، شب تا صبح نماز و دعا می‌خواندند و بعد از نماز صبح و مقداری استراحت، صبح زود برای کارهایشان آماده بودند. ماه رمضان برای ایشان، ارزش خاصی داشت، بدین‌جهت در این ماه، ملاقات‌های خود را تعطیل می‌کرد تا بهره بیشتری از برکات آن ببرد. ایشان می‌فرمود: «خود ماه رمضان، کاری است.» لذا کارهای دیگر را کم می‌کرد. و بیشتر به تلاوت دعا و قرآن می‌پرداخت. در این ماه، شعر نمی‌خواند و نمی‌سرود و به شعر گوش هم نمی‌داد و دگرگونی خاصی متناسب به این ماه، در زندگی خود ایجاد می‌کرد.

امام همیشه برای خشک‌کردن اشک چشمشان دستمالی را همراه داشتند، ولی در آن ماه رمضان حوله‌ای را نیز همراه برمی‌داشتند تا به هنگام نمازهای نیمه‌شبشان از آن استفاده کنند. یکی از محافظین بیت در گفتگوی با تبیان می‌گوید: «در رمضان سال قبل از رحلتشان، بعضی وقت‌ها که به نزد ایشان می‌رفتم، می‌دیدم که قیافه‌شان کاملاً برافروخته است و چنان اشک ریخته‌اند که علاوه بر دستمال اشکشان را با حوله پاک می‌کردند.»

منبع: تبیان

رمضان را قدر بدان
کلیپ صوتی بیانات «مقام معظم رهبری مدظله العالی» با عنوان «رمضان را قدر بدان»؛ «پارسال ماه رمضان از بین دوستان ما بودند اما ماه رمضان امسال نیستند، این را قدر بدانید»

 راه هاي ثبوت اول ماه

حضرت آیت الله خامنه ای مدظله العالی، رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران، راه های ثبوت اول ماه را اعلام کردند که بدین شرح است:

1. خود انسان ماه را ببيند.

2. عده ای که از گفته آنان یقین پیدا می شود بگویند ماه را دیده ایم.

3. دو مرد عادل بگویند که ماه را دیده اند.

4. گذشتن سي روز از اول ماه قبل (در صورتي که اول ماه قبل از طريق شرعي ثابت شده باشد).

5. حاکم شرع حکم کند که اول ماه است.

     عالمان ربانی، چلچراغ‏ هاى پر فروغى هستند که در هر عصرى، در آسمان علم و عمل مى‏ درخشند، و با کسب نور و گرما از خورشید رسالت و امامت، بر زمینیان تجلّى مى ‏کنند و آنان را به سوى منابع نور و برکت دودمان وحى، رهنمون مى ‏سازند، و بر بال عرفان ناب محمّدى صلّى الله علیه وآله نشانده، بر مشکات ملکوت، عروج مى‏ دهند.

     در میان دین باوران کفر ستیز، چهره محبوب قرن، فقیه تیزبین سیاست مدار، فیلسوف، عارف ژرف نگر، عالم متخلّق و رهبر و بنیان گذار جمهورى اسلامى، حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه، از موقعیتى والا و ویژه برخودار است، زیرا روزها و ساعت ‏ها و لحظه ‏هاى عمر او، با مراقبه و محاسبه سپرى شد و صدها آیه قرآن را مجسّم ساخت و عینیت ‏بخشید. در این مبحث به سیره ی عملی امام می‌پردازیم تا ره توشه ای برای عاشقان ماه رمضان باشد.

     حضرت امام خمینی رحمه الله علیه، توجّه ویژه‏ اى نسبت ‏به ماه رمضان داشته و بدین جهت، ملاقات‏ هاى خودشان را در ماه رمضان تعطیل مى‏ کردند و به دعا و تلاوت قرآن و… مى‏ پرداختند. و خودشان مى‏ گفتند: «خود ماه مبارک رمضان، کارى است‏».

     یکى از یاران امام، در این باره گفته است: در این ماه، ایشان شعر نمى‏ خواندند و نمى‏ سرودند و گوش به شعر هم نمى‏ دانند. خلاصه، دگرگونى خاصى متناسب با این ماه در زندگى خود ایجاد مى‏ کردند، به گونه‏ اى که این ماه را، سراسر، به تلاوت قرآن مجید و دعا کردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپرى مى‏ کردند.

ادامه »

یک تالار عظیم که اگر کسی وارد آن شد و به خود فرصت داد و همت کرد که از آنچه در آن جا خدای متعال آماده کرده، به خودش بهره ای برساند، بهره فراوانی خواهد برد که آن بهره در ماه شوال و ماه‌های دیگرِ سال نیست؛ فقط مخصوص ماه رمضان است.

هنگام خداحافظی با این ماه با عظمت رسیده و وداع کسانی که با این ماه مانوس بودند سخت است. کسانی که در این ماه روزه گرفتن، آنهایی که هر روز بعد از نماز ظهر با صلوات شعبانیه انس گرفته بودن و شیرینی عذرخواهی از خدا برای گناهان، که هنوز در کام ها مزه مزه می‌شود. «استغفرلله و اتوب الیه».
و حال انتظار ورود به یک میهمانی بزرگ را می‌کشیم.

اى اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت… پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهى کرده ‏اى در این چند روزى که باقى مانده تدارک کن، و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه براى تو فایده‏اى ندارد، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن، و از گناهان و نافرمانی‌هایت به ‏سوى خدا بازگرد و توبه نما،

حدیث
رُوِیَ عَنْ ابی الحَسن الرِّضا(علیه السلام) قال: قال رسُول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم): رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَبُّ وَ شَهْرُ شَعْبَانَ تَتَشَعَّبُ فِیهِ الْخَیْرَاتُ وَ فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ تُغَلُّ الْمَرَدَةُ مِنَ الشَّیَاطِینِ وَ یُغْفَرُ فِی کُلِّ لَیْلَةٍ لِسَبْعِینَ أَلْفاً. (وسائل الشیعة، جلد۱۰، صفحه ۳۱۵)۱

ادامه »

پيامبرصلي الله عليه وآله :
إنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً
من معلّم برانگيخته شدم
كنزالعمّال ، ح ۲۸۸۷۳ .

پيامبرصلي الله عليه وآله :
أجوَدُكُم مِن بَعدِي رَجُلٌ عَلِمَ عِلماً فنَشَرَ عِلمَهُ
بخشنده ‏ترين شما پس از من ، كسي است كه دانشي بياموزد ، آن‏گاه دانش خود را بپراكند
ميزان الحكمه ، ح ۱۳۸۲۵ .

پيامبرصلي الله عليه وآله :
مَن تَعَلَّمتَ مِنهُ حَرفاً صِرتَ لَهُ عَبداً
از هر كس كه حرفي آموختي ، بنده او شده‏اي
عوالي اللآلي ، ج۱ ، ص ۲۹۲ .

پيامبرصلي الله عليه وآله :
اللّهُمَّ اغْفِر لِلمُعَلِّمينَ و أطِل أعمارَهُم و بارِك لَهُم في كَسبِهِم
خدايا ! آموزگاران را بيامرز ؛ عمرشان را دراز و كسبشان را با بركت كن
تاريخ بغداد ، ج ۳ ، ص ۶۴ .

پيامبرصلي الله عليه وآله :
مَن طَلَبَ العِلمَ كانَ كفّارَةً لِما مَضي
كسي كه در پي تحصيل علم رود ، اين عمل كفّاره گناهان گذشته او است
ميزان الحكمه ، ح ۱۷۷۴۲ .

امام علي ‏عليه السلام :
قُمْ عَن مَجلِسِكَ ِلأبيكَ و مُعَلِّمِكَ و إن كُنتَ أميراً
به احترام پدر و معلّمت از جاي برخيز ، گرچه فرمان‏روا باشي
غررالحكم و دررالكلم ، ح ۲۳۴۱ .

امام سجّادعليه السلام :
حَقُّ سائِسِكَ بِالعِلمِ ، التَّعظيمُ لَهُ و التَّوقيرُ لِمَجلِسِهِ و حُسنُ الاِستِماعِ إلَيهِ
حق استاد تو اين است كه بزرگش داري و محضرش را محترم شماري و با دقّت به سخنانش گوش بسپاري
كتاب من لايحضره الفقيه ، ج ۲ ، ص ۶۲۰ .

امام باقرعليه السلام :
زَكاةُ العِلمِ أن تُعَلِّمَهُ عِبادَاللَّهِ
زكات دانش ، آموختن آن به بندگان خدا است
الكافي ، ج ۱ ، ص ۴۱ .

امام صادق‏ عليه السلام :
تَواضَعُوا لِمَن طَلَبتُم مِنهُ العِلمَ
در پيشگاه كسي كه از او دانش مي‏آموزيد ، فروتن باشيد
الكافي ، ج ۱ ، ص ۳۶ .

·       فرایندثبت نام

 ورود به شبکه کوثرنت/ ورود به سامانه ها/ سامانه سیما/ دوره ها/ مسابقه کتابخوانی ویژه طلاب مرکز آموزشهای غیرحضوری

از زبان همسر استاد مطهری
ساعتی ا زنیمه شب می‌گذشت، که زنگ ساعت مرتضی به صدا در آمد، عادت همیشه‌اش بود، که در تاریکی شب به دور از چشم بنده‌های خدا با معبودش راز و نیاز کند. اما آن شب حال دیگری داشت. صدای گریه‌اش را می‌شنیدم. دلم می‌خواست کمی بلند‌تر حرف بزند. تا من هم بشنوم که مرتضی در دل سیاه شب چگونه او را صدا می‌زند و یا حداقل یاد بگیرم که انسان چطور باید با خالقش صحبت کند. نجوای شبانه‌اش که تمام شد، سر بر بالین نهاد تا کمی آرام گیرد. اما ساعتی یعد یکباره از جا برخاست. نور مهتاب اتاق را روشن کرده بود. پرسیدم: مرتضی چه شده؟ سکوت سنگینی میان من و او فاصله انداخت. التهاب و موج هیجان در نگاهش بود، دلم طاقت نیاورد. دوباره پرسیدم: « مرتضی چه اتفاقی افتاده؟» آرام لب به سخن گشود.

خواب دیدم؛ خواب عجیبی که در باور انسان نمی‌گنجد. من و امام در صحن مسجد الحرام در کنار کعبه ایستاده بودیم. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به سمت ما آمد من به امام اشاره کردم: آقا فرزند شما هستند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) امام را بوسید بعد به سمت من آمد و مرا محکم در آغوش فشرد و صورتم را بوسید. هنوز گرمی لبهای پیامبر را بر گونه هایم احساس می‌کنم حادثه مهمی در راه است.

پنج شب گذشت، پنج شب به یاد ماندنی، پنج شب ناب از حضور او در میان جمع خانواده، پنج شب آموختن از او که دغدغه اسلام محمدی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را داشت. پنج شب به اندازه یک ثانیه گذشت و مرتضی مجروح و خون آلود از تیر کینه منافقین در بیمارستان طرفه بر بستر افتاد. زمان به سرعت می‌گذشت وشاید در آن لحظه هیچ کس باور نداشت که او اینگونه ما را رها کند، ما که هنوز تشنه آموختن بودیم، سؤالات مکرر در ذهنم می‌آمد چرا در تمام این مدت نپرسیدم، چرا نخواستم که بگوید. شاید قرنها از تاریخ انسان بگذرد تا چون اویی در عالم ظاهر گردد. چرا نپرسیدم…….؟

زمان ایستاد و مرتضی پر کشید وقتی به خانه رسیدم، پاسی از شب گذشته بود. صدای زنگ ساعت مرتضی برای دعای شبانه‌اش تنها صدای حاکم بر فضای خانه بود. بغض تلخی بر جانم نشست و یکباره به هق هق گریه تبدیل شد. چه بزرگی را در ماه بهشتی، ماه خدا از دست دادیم.

 منبع:

www.m-motahari.com