قيمت واقعي غذا
الامام الصادق(عليه السلام):
لَمّا جاءَ المُرسَلون إلی إبراهیمَ(ع) جاءَهُم بِالعِجلِ، فَقالَ: کلوا. فَقالوا: لا نَأکلُ حَتّی تُخبِرَنا ما ثَمَنُهُ.
فَقالَ: إذا أکلتُم فَقولوا: «بِسمِ اللّهِ»، وإذا فَرَغتُم فَقولوا: «الحَمدُ للّهِ».
قالَ: فَالتَفَتَ جَبرَئیلُ(ع) إلی أصحابِهِ ـ وکانوا أربَعَةً وجَبرَئیلُ رَئیسُهُم ـ فَقالَ: حَقٌّ للّهِ أن یتَّخِذَ هذا خَلیلاً.[۱]
امام صادق(عليه السلام):
زمانی که مأموران الهی (جبرئیل(ع) و فرشتگان همراهش) نزد ابراهیم(ع) آمدند و او برایشان گوساله ای [بریان شده] آورد و فرمود: «بخورید»، گفتند: تا قیمتش را به ما نگویی، نمی خوریم.
فرمود: «[قیمتش آن است که] چون شروع به خوردن کنید، بگویید: بسم اللّه، و چون غذایتان را تمام کردید، بگویید: الحمد للّه».
پس جبرئیل(ع) به یارانش ـ که چهار نفر بودند و جبرئیل، ریاستشان را به عهده داشت ـ گفت: «خدا حق دارد که این را خلیل (دوست صمیمی) خود گرداند».
[۱]. علل الشرائع: ص ۳۵ ح ۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۵، ص ۱۸.
وقف مکان متحرک به عنوان مسجد
سوال: اگر مکان متحرکی را به عنوان مسجد وقف کنند، در دو صورت زیر حکم آن چیست؟
الف) مکانی مانند اتاقک های متحرک (کانکس) یا سوله را که هر چند ماه یک بار جا بجا می کنند، وقف کنند.
ب) مکانی که غالباً در حرکت است، مانند کوپه ای در واگن قطار یا اتاقکی در هواپیما را وقف کنند.
جواب: در هر دو صورت، بنا بر احتیاط واجب وقف ثابت است.
چه نوع زینتی باید از نگاه نامحرم پوشانده شود؟
* احکام استفاده از طلا و جواهر / استفاده زنان
- استفاده زنان از طلا و جواهرات
- استفاده از زیور آلات مقابل نامحرم
س۱۷۶. منظور از زینت چیست که خانم ها باید از نامحرم بپوشانند؟
ج. به زینت هایی گفته می شود که جزء بدن شخص به شمار نمی رود، (مانند انواع زیورهای طلا و جواهر)، و هم به آرایش هایی گفته میشود که به بدن شخص متصل بوده و گویی جزئی از اوست؛ (همانند سرمه و رنگ مو).
علاوه بر این، خود زیبایی های طبیعی بدن (اندام و زیبایی های بدن) نیز زینت به شمار میرود. و در کل هر چیزی که عرفاً زینت محسوب گردد بانوان باید آنها را در برابر مرد نامحرم بپوشانند. البته صورت و دستها تا مچ از اندام هایی هستند که اگر بدون زینت باشند از این حکم مستثنی میباشند.
استفتائات آبان ماه رهبر انقلاب
استفتائات جدید (آبان ماه) به شرخ ذیل روی پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری قرار گرفت.
اتصال جماعت از طریق کسی که نمازش باطل است
سؤال۱: اگر بعد از نماز جماعت معلوم شود، فردی بنا به دلایل مختلف نمازش صحیح نبوده است، آیا باعث صدمه به نماز سایرین می زند؟
جواب: اگر هنگام نماز، یقین به بطلان نماز او نداشتهاند یا از طریق دیگران اتصال صفوف جماعت بر قرار بوده است، نماز سایرین اشکال ندارد.
انجام اعمال عبادی با غسل اشتباه
سؤال۲: شخصی مدتها برای غسل، تمام سر و بدن را زیر دوش - بدون مراعات ترتیب - میشسته، حال نسبت به نماز و روزههای گذشته چه تکلیفی دارد؟
جواب: غسل به شکل مذکور صحیح نبوده و باید نمازهایی که با چنین غسلی خوانده شده، قضا کند، ولی روزهها، با فرض این که معتقد به صحت غسل به صورت مذکور بوده، صحیح است.
چرا تقلید از مراجع واجب است؟
خلاصه پرسش
چرا تقلید از مراجع واجب است؟
پرسش
چگونه می توانید ثابت کنید که تقلید از مراجع واجب است؟
پاسخ اجمالی
مراد از “تقلید"، مراجعه ى غیر متخصّص، در یک امر تخصّصى، به متخصص آن مى باشد. و مهمترین دلیل بر لزوم تقلید در مسایل دینى، همین نکته عقلایى است که انسان غیر متخصّص باید در مسایل تخصّصى به متخصّص آن مراجعه نماید.
البته آیات و روایات نیز به لزوم تقلید توجه کرده اند و بیان می دارند که: “فاسئلوا أهل الذکر إن کنتم لا تعلمون” اگر چیزى را نمى دانید از عالمان سؤال کنید.
اما باید توجه داشت که تمام ادله ی لفظی تقلید به همان امر مقبول در نزد عقلا نظر دارد.
بنا براین مراجع تقلید، متخصّصین در فقه هستند که توانایى بر استنباط احکام الهى از منابع شرعى را دارا می باشند و بر دیگران لازم است که در مسایل دینی به آنان رجوع کنند.
پاسخ تفصیلی
اسلام براى نیازمندى هاى انسان ـ اعم از مادى و معنوى ، فردى و اجتماعى ، سیاسى و اقتصادى ـ قـوانین و مقررّاتى وضع کرده که در مجموعه هاى گوناگون فقهى تدوین و تألیف یافته و عـلم فـقـه را تـشـکـیـل مـى دهـد. عـلم فـقـه در واقـع ، روش اصـیـل بـنـدگى ، کیفیت صحیح و انسانى روابط اجتماعى و عالى ترین نظامات حیاتى است که نـاظـر بـه تـمـام ابـعـاد زنـدگـى انـسـان مـى بـاشـد و بـه تـعـبـیـر امـام راحـل ـ قـدس سـرّه ـ (فـقه ، تئورى واقعى و کامل اداره ی انسان و اجتماع ، از گهواره تا گور است .) [1]
بـه خـاطـر اهـمیّت فوق العاده فقه و احکام شرعى ، اولیاى گرامى اسلام ، پیروان خود را به فـراگـیـرى آن سـفـارش مـى کـردند و کسانى را که از این وظیفه خطیر سرباز زده و یا در امر فراگیرى احکام شرعى سهل انگارى مى نمودند، مستحق عقوبت و سرزنش مى دانستند.