نداشتن حضور قلب در نماز، يعنى مشغول‌بودن قلب و غافل‌بودن از ياد خدا و از اعمالى كه در نماز هست؛ مانند ركوع، سجود و قيام؛ بدين‌گونه كه نمازگزار تمام اعمال را انجام مى ‏دهد و تمام اذكار نماز را نيز مى‏ گويد، اما حواسش جاى ديگرى است . . .

«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذينَ هُمْ فی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»[۲]

مقدمه

نماز از مهم‌ترین عبادات است که در آموزه‌های دینی بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ زیرا هدف از نماز ياد خداوند است: «أَقِمِ‏ الصَّلاةَ لِذِكْرِی»،[۳] اما آن‌چه اهمیت نماز را افزایش می‌دهد، روش درست‌خواندن آن است. این امر بدون حضور قلب ميسر نمى‏شود؛ زيرا ياد، يعنى حضور، و غفلت، يعنى غايب‌؛ و براى اين‌كه انسان در نماز، حالت ذكر و ياد او را پديد آورد، بايد به حضور قلب برسد. البته «حضور قلب» و «غياب قلب» در مقابل هم قرار می‌گیرند و نمى‏توانيم يكى را بدون تصور ديگرى درک كنيم. بنابراين ابتدا از «غياب» و سپس از «حضور» صحبت مى‏كنيم.

الف) غيبت قلب

نداشتن حضور قلب در نماز، يعنى مشغول‌بودن قلب و غافل‌بودن از ياد خدا و از اعمالى كه در نماز هست؛ مانند ركوع، سجود و قيام؛ بدين‌گونه كه نمازگزار تمام اعمال را انجام مى‏ دهد و تمام اذكار نماز را نيز مى‏ گويد، اما حواسش جاى ديگرى است؛ اين آفت نماز است و هيچ چيزى مثل نداشتن حضور قلب به نماز ضرر نمى‏رساند.[۴]

علت غيبت، هجوم افكار و خيال‏ها به قلب نمازگزار است. سبب سرگردانى قلب در نماز، نبود سنگرهاى محكم براى حفاظت از قلب است؛ درست مانند هر هجومى كه دشمن بر قلعه‏ها و موقعيت‏هاى ما مى‏كند.

«قلب»، دژ و و مركز ياد خدا است. اگر قلب از استحکام متناسب با هجوم دشمن بهره‏مند باشد، در برابر اين هجوم مقاومت مى‏كند و آن را از بين مى‏برد و اگر قلب در برابر هجوم سخت دشمن ناتوان شد، با يک جنگ تمام عيار از ناحيه افكار و خيال‏ها روبه‌رو مى‏شود. بنابراین راه درمان اين بيمارى، محافظت از قلب است.

ادامه »

امام جواد علیه السلام :

 مَن شَهِدَ أمرا فَكَرِهَهُ كانَ كَمَن غابَ عَنهُ ومَن غابَ عَن أمرٍ فَرَضِيَهُ كانَ كَمَن شَهِدَهُ؛

 هر كه حاضر و ناظر كارى باشد و آن را ناپسند دارد، مانند كسى است كه [آن هنگام] غايب بوده، و هر كه در كارى حاضر و ناظر نباشد، ولى بِدان راضى باشد، مانند كسى است كه خود در آن حضور داشته است .

گزیده تحف العقول، ص ۶۳

خانه ای مثل بهشت با تصمیم های زیبا و رویایی
اگر هر یک از اعضا خانواده و جامعه پیش از آنکه به دنبال عیوب دیگران باشند، فرصت و دقایقی را برای فکر کردن و اندیشیدن در عیوب و کاستی های خود قرار می دادند و تمام تلاش و همت خود را در رفع آن نواقص صرف می کرد، به طور قطع و یقین زیبایی های زندگی بهتر و زیباتر روی خوش خود را در زندگی نمایان می کرد.

گاهی اوقات برای تغییر و انقلاب در زندگی تنها یک بهانه کافی است تا اینکه انسان روش زندگی خود را تغییر داده و مسیر متفاوتی را برای سعادت و خوشبختی خود برگزیند. یکی از بهانه های تغییر و اصلاح زندگی می تواند تغییر و دگرگونی فصل های سال باشد. خارج شدن از فصل زمستان و وارد شدن در انقلاب و رویش طبیعت یکی از بهترین بهانه ها برای شروع یک زندگی متفاوت است، بخصوص زمانی که فصلی همچون بهار در فرهنگ و اندیشه ایرانی از چنان جایگاه و اهمیتی برخوردار است که سرآغاز یک سال نو و جدید به شمار می آید. ضرب المثل ایرانی در این خصوص درس ها و پیام های فراوانی را با خود به همراه دارد. «سالی که نکوست از بهارش پیداست» این ضرب المثل برای بسیاری حاوی شروع یک زندگی و رویش دوباره است.

آغاز تحول و دگرگونی از خود
کم نیستند خانواده ها و افرادی که با و جود تمام کاستی ها و نواقصی که دارند، هیچگونه خطا و اشتباهی را در وجود خود نمی بینند. گویی علت ویرانی و از هم پاشیدن خانواده و زندگی آنها، وجود نواقص و عیوب دیگران است که زندگی را بسیار زشت و نازیبا کرده است؛ اگر در علت و چرایی بسیاری از این فروپاشی خانواده ها و طلاق ها دقت شود، می توان به این علت عمده پی برد. این در حالی است که اگر هر یک از اعضا خانواده و جامعه پیش از آنکه به دنبال عیوب دیگران باشند فرصت و دقایقی را برای فکر کردن و اندیشیدن در عیوب و کاستی ها خود قرار می دادند و تمام تلاش و همت خود را در رفع آن نواقص صرف می کردند، به طور قطع و یقین زیبایی های زندگی بهتر و زیباتر روی خوش خود را در زندگی نمایان می کرد.

در فرهنگ قرآن کریم نیز قبل از آنکه سفارش و تأکید به اصلاح و تربیت خانواده شود، به این مطلب تأکید می شود که قبل از آنکه به فکر اصلاح دیگران باشیم خود را اصلاح نماییم و از خود شروع کنیم. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا؛[1] ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید.» در منابع روایی از پیامبر اکرم (صلی‌ الله علیه و اله) این چنین نکته ی طلایی به یادگار مانده است: «طوبى لِمَن مَنَعَهُ عَیبُهُ عَن عُیوبِ المُؤمِنینَ مِن إخوانِه؛[2] خوشا به حال آن کس که عیب خودش، او را از پرداختن به عیبهاى برادران مؤمنش باز دارد.»
در سال جدید چه خوب است با تقویت چشم مثبت بین و زیبا بین، پیش از آنکه تلخی های زندگی را با خود مرور نماییم، به دنبال کشف و مشاهده و خلق زیبایی های نو در زندگی باشیم.

ادامه »

این سند را می توان نقشه راه برای همکاری در حوزه های سیاسی، راهبردی، اقتصادی و فرهنگی در افقی بلند مدت بر پایه منافع مشترک دوکشور مهم آسیایی ارزیابی کرد.

سالی که نکوست از بهارش پیداست. تقارن بهار طبیعت با اعیاد شعبانیه و بهار مهدوی از سالی پرخیر و برکت خبر می دهد . روز هفتم فروردین ماه 1400 ، سند برنامه همکاری جامع جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین موسوم به برنامه 25 ساله، به امضای وزرای خارجه دو کشور رسید.

بر اساس سند راهبردی امضا شده، ایران و چین در چارچوب یک برنامه برای بازه زمانی بلند مدت 25 ساله، همکاری خواهند کرد. این سند را می توان نقشه راه برای همکاری در حوزه های سیاسی، راهبردی، اقتصادی و فرهنگی در افقی بلند مدت بر پایه منافع مشترک دوکشور مهم آسیایی ارزیابی کرد.

هرچند این توافق تحت تاثیر تبلیغات رسانه های غربی و برخی مواضع سیاسی-جناحی داخلی برای افراد یا گروه هایی تولید سوال کرده، لکن با شاخص منافع ملی و مبتنی بر رویکرد علمی و واقع بینانه باید گفت؛ ظرفیت های این سند به گونه ای است که از آن می توان به عنوان تیر خلاص بر پیکر نیمه جان تحریم و سیاست فشار حداکثری غرب با محوریت آمریکا از یک سو و عامل شتاب بخش به حرکت و پیشرفت اقتصادی کشور از دیگر سو یاد کرد.

برای تبیین بهتر و دقیق موضوع نکات فراوانی را می توان مورد توجه قرار داد که از آن جمله می توان به چند مورد اشاره کرد:

1- آمریکایی ها با تحریم های خود تحت عنوان فشار حداکثری به دنبال فلج کردن و فرو پاشی اقتصاد ایران و در نهایت به تسلیم وادار نمودن نظام اسلامی بودند اما با سیاست مقاومت حداکثری ایران، سیاست فشار حداکثری غرب به شکست حداکثری انجامید، موضوعی که مورد اذعان تمام کارشناسان حوزه روابط بین الملل قرار گرفته است. فراموش نباید کرد که در سال 1397، پس از خارج شدن آمریکا از برجام و اعلام سیاست فشار حداکثری از سوی رئیس جمهور به تاریخ پیوسته آن کشور، رسانه های غربی تحت تاثیر مواضع مقامات آمریکایی، سال 97 را سال قحطی در ایران و سال پایانی عمر جمهوری اسلامی ارزیابی کردند!

2- در داخل کشور،گروهها و افرادی با انگیزه های صرفاً سیاسی و بدون توجه به منافع ملی، با بزرگنمایی دو گانه دروغین و القایی ترامپ مبنی بر « جنگ یا مذاکره » ، در پیش گرفتن مذاکره تحت فشار را توصیه می کردند، اما رهبر حکیم انقلاب اسلامی با نگاهی واقع بینانه نسبت به روند افول آمریکا و توانایی ها و اقتدارملی، برگزاره «نه مذاکره خواهیم کرد و نه جنگ خواهد شد» تاکید نمودند و کشور و ملت را به سلامت از یک توطئه خطرناک عبور دادند.

3- گرچه گرانی ها و مشکلات معیشتی مردم در سال های اخیر قابلیت ها و پیشرفت های اقتصادی کشورمان را تحت الشعاع قرار داده، لکن به استناد برآوردهای مجامع معتبر بین المللی، اقتصاد ایران در رتبه هجدهم اقتصاد جهان قرار دارد و ظرفیت های ایران به گونه ای است که می تواند به اقتصاد دوازدهم جهان تبدیل شود. بدون تردید با اجرایی شدن سند همکاری های 25 ساله ایران و چین، رسیدن به رتبه دوازدهم اقتصادی در میان بیش از دویست کشور جهان، با وجود تحریم های آمریکا، امری است که نشانه های آن اینک در افق مشاهده می شود.

4- چین اینک دارای رتبه دوم اقتصاد جهان است که به اعتقاد کارشناسان اقتصادی این کشور به زودی در جایگاه اول اقتصادجهان قرار خواهد گرفت. بنابراین برنامه 25 ساله راهبردی مذکور، می تواند نقش موثری در پیشرفت اقتصادی ایران داشته باشد.

نکته بسیار مهم آنکه، تمامی کشورهایی که علیه این سند موضع گیری می کنند خودشان بالاترین سطح روابط تجاری – اقتصادی با چین را داشته و برای ارتقا این همکاری ها تلاش می کنند.

5- برنامه همکاری 25 سال ایران و چین یکی از راه های خنثی سازی تحریم های آمریکا و غرب است . رهبر حکیم انقلاب اسلامی در سال های اخیر همواره بر خنثی سازی تحریم ها تاکید کرده، این نکته را یادآوری نموده که نباید به دنبال رفع تحریم ها باشیم چرا که برداشتن تحریم ها دست ما نیست و آمریکایی ها هم تحریم ها را وضع کرده تا از این طریق جلوی پیشرفت ایران را بگیرند، فلذا آن ها این تحریم ها را برنمی دارند.
بسیار روشن است که با اجرایی شدن برنامه همکاری 25 ساله ایران و چین ساختار تحریم ها به طور کلی فرو ریخته و بسیاری ازکشورها به دنبال همکاری اقتصادی با ایران خواهند بود .

پایگاه بصیرت / گروه سیاسی/ یدالله جوانی

روز 12 فروردين ماه سال 1358 بود که نتايج همه پرسي باشکوه ملت ايران در مورد نوع حکومت جايگزين رژيم پهلوي اعلام شد و مشخص شد که بيش از 98.2 درصد ملت ايران به جمهوري اسلامي راي داده اند. در آستانه رفراندوم، جريان‌هاي مخالف خط امام تلاش داشت تا اينگونه جا بيندازند که معلوم نيست در سر طراحان جمهوري اسلامي چه مي‌گذرد و مردم از ماهيت جمهوري اسلامي آگاه نيستند، لذا انتخاب آنها آگاهانه نيست. جالب آن است که اغلب اينها مدعي حمايت از خلق بودند، اما خود در مقام متهم کردن توده ها به جهل و ناآگاهي برآمدند. اين ادعاها در حال مطرح مي‌گرديد که مروري بر سير تاريخي حوادث نيمه دوم سال 1357 به خوبي از آگاهي مردم حکايت دارد!
حقيقت آن است که از همان روزهاي اوج گرفتن نهضت اسلامي ملت ايران که مصادف با حضور حضرت امام در پاريس گرديد، همواره اين سوال در اذهان عمومي مطرح بود که حکومت جايگزيني که رهبر مبارزات ملت ايران در سر مي‌پروراند چيست و پس از سقوط احتمالي رژيم شاهنشاهي پهلوي، چه حکومتي و با چه مشخصاتي در اين سرزمين مستقر خواهد شد؟ و در اين حکومت مردم و حق راي آنان از چه جايگاهي برخوردار خواهد بود؟ و به واقع ديدگاه حضرت امام در مورد جايگاه مردم در تعيين حکومت آينده چه خواهد بود؟
حضرت امام در پاريس بارها و بارها با سوالاتي پيرامون اين موضوع مواجه شد و خبرنگاران رسانه‌هاي مختلف جهاني که اغلب آنان متعلق به غرب بودند، تلاش کردند تا به نحوي ابعاد اين مساله را از کلام امام بيرون بکشند. حضرت امام آمده بود تا همه چيز را تغيير دهد به همين خاطر وقتي خبرنگار روزنامه امريكايي «بالتيمورسان» از او مي‌پرسد که: «به نظر شما چه تغييراتي لازم است در ايران انجام شود؟» جواب مي‌شنود که: «همه چيز بايد در ايران تغيير كند. از قانون اساسي گرفته تا شكل حكومت و از مسائل اقتصادي تا فرهنگي و اجتماعي و نظامي، همه چيز بايد تغيير پيدا كند.»
حضرت امام(ره) اولين چهره سياسي تاريخ ملت است كه نظام «جمهوري اسلامي» را براي اداره كشور مطرح نمود. حضرت امام طي مصاحبه‌اي که در تاريخ دهم آبان 1357 در پاريس انجام شد، در پاسخ اين سؤال خبرنگار تلويزيون اتريش که نظرتان درباره تغييرات و تحولات آينده ايران چيست؟ گفت: «حکومت دموکراسي و جمهوري اسلامي برقرار مي‌شود. در اين جمهوري يک مجلس ملي، مرکب از منتخبين واقعي مردم، امور مملکت را اداره خواهند کرد… با استقرار جمهوري اسلامي ساختمان واقعي و حقيقي کشور شروع خواهد شد.» 
طرح اين مسأله - كه در ادبيات سياسي جهان کم سابقه بود - سؤالات فراواني را در اذهان موافقان و مخالفان نهضت مطرح ساخت. حضرت امام(ره) در طول نيمه دوم سال 1357 در جلسات و مصاحبه‏هاي مختلفي به تبيين آن پرداخت. از نگاه ايشان نظام جمهوري اسلامي؛ نظامي كه متكي به قانون اسلام است و از طرفي متكي به اراده مردم و آراي عمومي، نظامي كه در تاريخ معاصر جهان نمونه ندارد و الگوي آن حكومت رسول اللَّه(ص) و حضرت علي(ع) است. جمهوري اسلامي بدين معنا كه قانون كشور را قوانين اسلامي تشكيل مي‏دهد، ولي فرم حكومت، جمهوري است و مراد از جمهوري، به همان معنايي كه در همه جاي دنيا رايج است، با اين تفاوت كه قانونش اسلامي خواهد بود.
ابهام در مورد چيستي ماهيت حکومت جمهوري اسلامي خبرنگاران غربي را به طرح سوالات در اين باره واداشته بود و امام به سوالات متعدد خبرنگاران در اين زمينه پاسخ مي‌داد. اين ابهام را مي‌توان در اين سوال خبرنگار انگليسي روزنامه «فاينانشنال تايمز» مشاهده کرد که مي‌پرسد: «دنياي غرب شناخت صحيحي از حكومت اسلامي ندارد. خيلي خلاصه رئوس خط مشي يك حكومت اسلامي را توضيح دهيد.» حضرت امام جواب مي‌دهد: «حكومت اسلامي حكومتي است بر پايه قوانين اسلامي… ما خواستار جمهوري اسلامي هستيم. جمهوري، فرم و شكل حكومت را تشكيل مي‏دهد و اسلامي، يعني محتواي آن فرم، قوانين الهي است.»  حضرت امام در گفتگو با خانم «جورجي گاير» خبرنگار روزنامه «لوس آنجلس تايمز» در مواجهه با اين سوال که «شكل دولت اسلامي، كه شما براي آينده در نظر داريد چگونه است و آيا اين يك شكلي است در سوسياليزم اسلامي» با حوصله به شرح نسبت ميان جمهوريت و اسلاميت پرداخته و مي‌فرمايد: «اما شكل حكومت ما، جمهوري اسلامي است. جمهوري به معناي اينكه متكي بر آراي اكثريت است و اسلامي براي اينكه متكي به قانون اسلام است. و ديگر حكومتها اينطور نيستند كه تكيه بر قانون اسلام داشته باشند.»  ايشان خطاب به خبرنگار مجله عربي زبان المستقبل نيز اعلام مي‌دارد که: «شكل حكومت با مراجعه به آراي ملت تعيين خواهد گرديد.»
امام خميني اساسا حكومتي را اسلامي مي‌داند كه هم در مقام تأسيس و هم در مقام تدبير امور كشور مبتني بر رأي جمهور مردم باشد. از اين‌رو در نگاه ايشان حكومت اسلامي: «حكومت ملي است، حكومت مستند به قانون الهي و به آراي ملت هست؛ اينطور نيست كه با قلدري آمده باشد كه بخواهد حفظ كند خودش را، با آراي ملت مي‏آيد و ملت او را حفظ مي‏كند و هر روزي هم كه برخلاف آراي ملت عمل بكند يا برخلاف قانون- قانوني كه مدون است- عمل بكند قهراً ساقط است»
از اين بيان امام استنباط مي‌شود كه ايشان در عصر كنوني اساسا حكومت غيرجمهوري را چه در مقام تأسيس و چه در مقام تدبير، اسلامي نمي‌داند و هرگونه تصرف حاكمان را خارج از ضوابط جمهوريت و راي ملت، نامشروع و برخلاف تعاليم اسلام مي‌داند!
در کنار تلاش چندماهه حضرت امام براي تبيين ابعاد جمهوري اسلامي و آگاه سازي جامعه؛ بسياري از ياران امام نيز در اين مسير گام برداشتند و با مصاحبه‌هاي مختلف براي آگاهي ملت تلاش کردند. در راس اين افراد آيت الله شهيد مرتضي مطهري و شهيد محمدحسين بهشتي قرار داشتند. مطهري در مصاحبه مشهورش با صداوسيما که بعدها در قالب کتاب پيرامون جمهوري اسلامي انتشار يافت مي‌گويد:
«جمهوري اسلامي از دو کلمه مرکب شده است، کلمه جمهوري و کلمه اسلامي. کلمه جمهوري، شکل حکومت پيشنهاد شده را مشخص مي‌کند و کلمه اسلامي محتواي آن را. مي‌دانيم که حکومت‌هاي دنيا چه در گذشته چه درحال حاضر، شکل‌هاي مختلفي داشته‌اند. يکي از اين حکومت‌ها حکومت عامه مردم است، يعني حکومتي که در آن حق انتخاب با همه مردم است، قطع نظر از اين که مرد يا زن، سفيد يا سياه، داراي اين عقيده يا آن عقيده باشند. در اينجا فقط شرط بلوغ سني و رشد عقلي معتبر است، و نه چيز ديگر.
… بعلاوه اين حکومت، حکومتي موقت است. يعني هر چند سال يک‌بار بايد تجديد شود. يعني اگر مردم بخواهند مي‌توانند حاکم را براي بار دوم يا احيانا سوم و چهارم تا آن‌جا که قانون اساسي آن‌ها اجازه مي‌دهد، انتخاب کنند و در صورت عدم تمايل، شخص ديگري را که از او بهتر مي‌دانند، انتخاب کنند. و اما کلمه اسلامي همانطور که گفتم محتواي اين حکومت را بيان مي‌کند. يعني پيشنهاد مي‌کند که اين حکومت با اصول و مقررات اسلامي اداره شود، و در مدار اصول اسلامي حرکت کند. چون مي‌دانيم که اسلام بعنوان يک دين در عين حال يک مکتب و يک ايدئولوژي است، طرحي براي زندگي بشر در همه ابعاد و شئون آن.
… به اين ترتيب جمهوري اسلامي يعني حکومتي که شکل آن، انتخاب رئيس حکومت ازسوي عامه مردم براي مدت موقت، و محتواي آن هم اسلامي است. بنابراين اسلامي بودن اين جمهوري به هيچ وجه با حاکميت ملي، و يا بطور کلي با دموکراسي منافات ندارد و هيچگاه اصول دموکراسي ايجاب نمي‌کند که بر يک جامعه ايدئولوژي و مکتبي حاکم نباشد.»
با اين آگاهي ها بود که مردم پاي صندوق راي رفتند و در دو روز به جمهوري اسلامي آري گفتند
 
منبع: سایت بصیرت