خاطره یکی از طلاب مرثیه سرا؛

… در یکی از شهرستان‌ها برای مرثیه سرایی و روضه‌خوانی دعوت بودم، پس از پایان مراسم چند ظرف غذای تبرکی دادند، در میان ظرف‌های غذا گویا پاکتی را به‌عنوان صله گذاشته بودند، ساعت یک بامداد هنگام برگشت از مراسم طبق عادت هر دفعه که غذاها را به افراد نیازمند میانه راه می‌دادم، همین کار را می‌خواستم تکرار کنم، چراکه این کار به‌عنوان تبرکی مردم را خوشحال می‌کرد، آن شب نیز گفتم یکی را پیدا کنم و این ظرف غذاها را به او بدهم.

طبق معمول آمدم از کمربندی شیراز به‌سمت منزل بروم که مسیرم نزدیک‌تر بود، به دلم افتاد که از درون شهر بروم، گفتم نه از دروازه قرآن بروم، مسیر را که طی می‌کردم در بلوار هفت تن کنار خیابان توقف کردم، و گفتم این غذاها را به یک کارگر شهرداری که در آن‌سوی خیابان بود، بدهم، باز به دلم افتاد شاید به خاطر چند ظرف غذا بخواهد بیاید این‌سوی خیابان تصادف کند اتفاق ناخوشایندی بیفتد، آمدم جلوتر یک نفر دیگر را دیدم چند بوق زدم متوجه نشد، حرکت کردم، گفتم بروم جلوتر.

آمدم چهارراه سرداران، یک نفر از کارگران شهرداری که از فرط خستگی نشسته بود و چوب‌جاروی خود را بر روی دوشش گذاشته بود در مقابل ایشان ایستادم شیشه ماشین را پایین دادم و گفتم آقا این چهارتا غذا تبرکی مجلس امام حسین (علیه السلام) است، هنوز اطلاعی نداشتم که پاکتی میان غذاها وجود دارد، آن بنده خدا هم غذا را گرفت و به من گفت حاج‌آقا ممنون از غذا، دعا کنید خدا پول قسط پرداخت نشدم رو برسونه، گفتم مگر چقدر است گفت دو تا قسط عقب مانده دارم. هنگامی غذاها را به آن تحویل دادم، گفتم بزرگوار کسی که چهارتا غذا را به شما رسانده است یقین داشته باش که دو تا قسط عقب مانده شما را هم به شما می‌رساند، نگران نباشید، خیالت تخت باشد، گفت دعا کن، گفتم چشم غذا را تحویل دادیم و از همه‌جا بی‌خبر رفتیم.

فردا دوستان هیئت تماس گرفتند تا مجدداً تشکر کنند. گفتند مبلغی را هم به عنوان صله بچه‌ها بین ظرف غذا گذاشته بودن. عرض کردم صله؟ گفتند بله مبلغی را درون پاکت گذاشتیم (دقیقاً همان مقدار قسط عقب مانده کارگر زحمت کش شهرداری بود) که من فوراً پی بردم به ماجرا و از همان پشت تلفن اشک بر چشمانم حلقه بست، گفتم ببینید اگر خداوند بخواهد از طریق امام حسین (علیه السلام) رزقی را حواله کند، من بچه طلبه را می‌فرستد یک شهرستانی و آنان را وادار می‌کند هدیه‌ای را بدهند و بین راه من چندین مکان بایستم، اما اتفاق رقم نمی‌خورد تا من به این شخص برسم و آن شخص ناامید از همه‌جا بگوییم کسی که چهارتا غذا می‌رساند قسط را هم می‌تواند برساند، بعد بدون اینکه دخالتی کنم حواله به دست شخص رسید، امثال این اتفاقات بسیار است در این وادی‌ها…

خبرگزاری رسمی حوزه

🔸 رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در معراج به خداوند عرض کرد: پروردگارا! حال مؤمن در نزد تو چگونه است‌؟!

🔹 خداوند متعال در پاسخ فرمود:

🔺 اى محمد! هركس دوست مرا اهانت كند، به يقين آشكارا با من به جنگ برخاسته، من به يارى دوستانم از همه‌چيز بيشتر مى‌شتابم.
🔺 من دربارۀ چيزى آن اندازه ترديد ندارم كه دربارۀ قبض روح مؤمن دارم، او از مرگ بدش مى‌آيد و من هم از بدى كردن به او بدم مى‌آيد.
🔺 به‌راستى برخى از بندگان مؤمنم را جز توانگرى، آنها را اصلاح نسازد و اگر او را به حال ديگرى درآورم نابود مى‌شود.
🔺 به‌راستى برخى بنده‌هاى مؤمنم نیز باشند كه جز با فقر و ندارى اصلاح نشوند و اگر او را به حال ديگرى بگردانم نابود و هلاک شود و تقرّب نجويد.
🔺 هيچ بنده‌ای از بندگان من با چيزی دوست داشتنی‌تر از انجام واجباتی كه برای او معين كرده‌ام، به من تقرب نمی‌جويد.
🔺 همانا بنده‌ی من با انجام نوافل آن قدر به من نزدیک می‌شود كه
1️⃣ او را دوست می‌دارم.
2️⃣ آن گاه كه او را دوست بدارم، خود، گوش او می‌شوم كه با آن می‌شنود؛
3️⃣ چشم او می‌گردم كه با آن می‌بيند؛
4️⃣ زبان او می‌شوم كه با آن سخن می‌گويد؛
5️⃣ دست او می‌گردم كه با آن می‌گيرد.
6️⃣ هر گاه مرا بخواند، اجابتش می‌كنم و هرگاه خواهش كند روا می‌سازم.

📚 شیخ کلینی، کافی، نشر اسلامی، ج2، ص352.

«نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَة»
فرمود: اين كسی كه در ماه محرّم، برای مظلوميت سالار شهيدان آهی می‌كشد،
اين آه عبادت است!
❗️اين چه ماهی است؟!

📌 دين می‌خواهد ماه محرم را مثل ماه مبارك رمضان، ماه عبادت قرار دهد.
ماه محرم برای ما مثل ماه مبارك رمضان است؛
يعنی ماه عبادت است.

▫️عبادت‌های ما، عرض ادب‌های ما، گريه‌های ما، ناله‌های ما بايد طوری باشد كه اين نظام را حفظ كند❗️

❇️ بخش وسيعی از فداكاری‌های اين شهدا هم به وسيله همين مرثيه بود.
وقتی اين مرثيه و اين عزاداری می‌تواند يك كشور را حفظ كند،
چرا ما آن را با عظمت و جلال حفظ نكنيم⁉️
چرا ـ معاذ الله ـ آن را با بعضي از امور ديگر مخلوط كنيم⁉️

🚫 چرا حرف‌های ضعيف را نقل كنيم؟!
اين نشان داد که در روز خطر ما را حفظ كرد؛
اين #عشق_به_شهادت، كشور را حفظ كرد.
چرا ما اين گوهر گرانبها را ارج ننهيم⁉️

🚫 حرف‌های سُست،
🚫 حرف‌های بی‌مغز،
🚫 حرف‌های بی‌سند،
🚫 حرف‌هايی كه ـ خدای ناكرده ـ اختلاف‌انگيز است،
#وحدت را به هم می‌زند و مردم را به عوامی می‌كشاند،
با حرف‌های كربلا هماهنگ نيست.

🔹 ﴿إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ﴾؛
✨ ما موحّدانه زندگی می کردیم؛ دیگران را مجاری فیض او می دانستیم، می گفتیم خدا را شکر می‌کنیم که به وسیله فلان شخص، مشکل ما را حلّ کرد.
👈 فلان شخص را نمی خواندیم،
از فلان شخص تشکر نمی کردیم❗️

📖 این حدیث لطیف که مرحوم صاحب وسائل نقل کرد که:
«مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ»،
حدیث بسیار خوبی است، این #ادب_اجتماعی ماست؛
اما مخلوق «بما انه مخلوق»، این تعلیق حکم بر وصف، مشعر به علیت است.

✅ نفرمود: «من لم یشکر زیدا أو عمروا»،
فرمود: «مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ».
🌷 مخلوق «بما أنه مخلوق»، هر چه دارد از خالق دارد؛
فرمود: «مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ».

📌 این به ما می گوید که اگر کسی به ما محبتی کرد،
ما او را به عنوان مخلوق ببینیم؛ یعنی پیام خدا را به ما رسانده است؛
دست او پیام الهی را، نعمت الهی را به ما رسانده است.

🌺 ما از مخلوق «بما أنه مخلوق» که سپاسگزاریم، این یعنی از دستی که پیام الهی را، نعمت الهی را به ما رسانده است،
داریم تشکر می‌کنیم.

🌟 این درست است؛ هم ادب اجتماعی است
هم به توحید آسیب نرسانده است.

جمهوری اسلامی در حال یک مبارزه‌ی همه‌جانبه است، کسی تردید ندارد؛ همه این را قبول داریم که جمهوری اسلامی در حال یک مبارزه‌ی سخت و یک مبارزه‌ی همه‌جانبه است؛ نه‌فقط در زمینه‌ی سیاسی، [بلکه] در زمینه‌ی فرهنگی، در زمینه‌ی اقتصادی، در زمینه‌ی اجتماعی، در زمینه‌ی امنیّتی، ما در حال مبارزه‌ایم.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری

۱۳۹۶/۱۲/۲۴

امام حسین علیه‌السلام فرمود:
لا تَقُلْ فِی أَخِیکَ المُؤمِنِ إِذَا خَرَجَ مِنْ عِندِکَ إِلَّا مِثْلَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَقُولَ فِیکَ إِذَا خَرَجْتَ مِنْ عِندِهِ.

در مورد برادر مؤمنت، هنگامی که از نزد تو بیرون می‌رود، چیزی مگو مگر همان‌گونه که دوست داری وقتی از نزد او بیرون می‌روی، درباره‌ات بگوید.
تحف العقول ص۲۴۵

در مسیر نور باشی، پشت سرت روشن است…
پشت‌سرِ هر انسان، حقیقتی پنهان است؛ نگو مگر آن‌چه دوست داری درباره‌ات گفته شود. ردّ قدم‌هایت، روشن یا تاریک، در دل‌ها می‌ماند.

هرکه دیدار من سوخته جان می آید..

یار من نیست،پی لقمه نان می آید
 

بین این مردم بد، گریه رفیق خوبیست

بهر دلداری من اشک روان می آید
 

اینهمه خوبی‌شان کردم و راضی نشدند

همه انگار که از من بدشان می آید
 

بین هر جمعیت از دور مشخص هستم

حسن آن است که با قد کمان می آید
 

مادرت را وسط کوچه دودستی بزنند

در بهار تو‌ همان وقت خزان می آید
 

قاتل مادر من پیش رویم میخندد

صبر از صبر عجیبم به فغان می آید
 

تا به امروز ازآن کوچه نگفتم به کسی

مگر آن فاجعه راحت به زبان می آید؟!
 

جعده برخیز مرا زهر بده خسته شدم

دم افطار شده صوت اذان می آید
 

برو از خانه من ،من که حلالت کردم

دارد عباس به اینجا نگران می آید

 
طشت خونین مرا از نظرش دور کنید

خواهر سوخته ام‌ سینه زنان می آید

 
اگر امروز حسین آمده دور و بر من

پیش او گوشه گودال سنان می آید

شاعر:
سید پوریا هاشمی

بی حُبِّ حسن مشکلِ دل، حل شدنی نیست

جز عشقِ حسن، عشق مُسجّل شدنی نیست
 

گر چه نمکِ سفرۀ هر فیض حسین است

بی نام حسن، فیض که اَکمل شدنی نیست
 

بی مِهرِ حسن هر که حسینی است، حرامش

هیهات، حسین از حسن اَفضل شدنی نیست

 
روزیکه همه فکر حسابند و کتابند

مهمان حسن، هیچ معطل شدنی نیست
 

هر سَیّئه را او حسنه کرد، واِلّا

بی نورِ حسن، نار مبدل شدنی نیست
 

یک پرچمِ سبز است جنان، سر درِ قصرش

گم کردنِ این کاخِ مجلّل، شدنی نیست
 

یارَش ز جوانی بخدا پیر غلام است

عمرِ حسنی، هیچ مُطوّل شدنی نیست
 

با درد بسازید که آیاتِ غریبی است

هر آیه، به هر سینه که مُنزَل شدنی نیست
 

غمهای دلِ فاطمه اَسرارِ حسن بود

شرحِ غمِ اَسرار مفصل، شدنی نیست
 

یک کوچه و یک سیلی و یک مادر و یک طفل

تفسیر بر این روضۀ مُجمل شدنی نیست

 
از سودۀ الماس جگر لکّه بگیرد

زِنهار که بهبودیِ تاوَل شدنی نیست

 
محشر هم از این داغ برای تو بگِرییم

این غصه برای دلِ ما حل شدنی نیست

شاعر:
محمود ژولیده

اشعار شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام)

خواهر! از زهر جفا بال و پرم می سوزد

با تو آن قدر بگویم جگرم می سوزد
 

جگرم سوخت ولی از اثر زهر نبود

جگرم از غم مادر-پدرم می سوزد
 

لحظه ای هم نرود از نظرم آتش در

دائما فاطمه،پیش نظرم می سوزد
 

زینب از غم من اشک مریز و بنگر

وز غم کرب و بلا چشم ترم می سوزد

 
فکر گودالم و زانوی حرامی به کمر

خواهر از غصه ی آن تن،کمرم می سوزد

 
می کشد شمر سرش را به روی خاک زمین

من به یاد سر پاشیده،سرم می سوزد

شاعر:
محمود اسدی

اهل‌بیت(علیهم السلام) معلمان حقیقی جامعه‌اند؛ جان خویش را برای هدایت مردم فدا کردند

✔️ عزاداری محرم درس تربیت است؛ فرزند معنوی اهل‌بیت شدن شرط طلب خون‌بهای شهیدان است.
ایران 🇮🇷 زمانی مدعی خون‌بهای شهیدان خواهد بود که دشمنان جرأت جسارت به رهبر مسلمانان را نداشته باشند.
🔻 محرم و صفر مظهر عظمت امت اسلام است.
✔️ خداوند فرمود همه موجودات مسخر شماست؛ کوتاهی در علم سبب عقب‌ماندگی است.
✔️ کتاب و تولید علمی وظیفه دینی است؛ دین هیچ کوتاهی را نمی‌پذیرد.
✔️ شرق و غرب جز جنگ و خشونت نیاورده؛ تنها علم صحیح از اهل‌بیت صادر می‌شود.
✔️ در میان علوم نافع، #معرفت_نفس برترین است؛ زیرا انسان موجودی ابدی است.
✔️ خودشناسی راه خداشناسی است؛ فراموشی خدا، فراموشی خویش و سرگردانی است.
✔️ رهایی از هوس‌های نفسانی شرط درک حقیقت است؛
امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «من خدایی را که ندیده باشم عبادت نمی‌کنم».

#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی

شکی نیست که یکی از مهم‌ترین تمایزات و تفاوت‌های حکمرانی اسلامی و نظام جمهوری اسلامی با سایر انواع حکمرانی و نظامات سیاسی، حساسیت‌های فرهنگی آن است؛
و شکی نیست که یکی از جدی‌ترین برنامه‌های دشمنان برای مقابله با جمهوری اسلامی و حکمرانی اسلامی، تهاجم فرهنگی و جنگ نرم و جنگ شناختی و شبیخون فرهنگی است.
بر این اساس، آرایش مدیریتی و سیاسی کشور هم باید متناسب با ویژگی‌های فرهنگی و همچنین برنامه‌های تهاجمی و براندازانه دشمنان باشد. این در حالی است که مع الاسف چنین نبوده و نیست.
به عنوان مثال، استانداران در کشور ما از اختیارات بسیار وسیعی برخوردارند. همه یا اغلب مدیران و مدیرکل‌های شهرها و بخش‌های مختلف یک استان، حتی مدیران فرهنگی، هماهنگ با نگاه استانداران و بر اساس رأی و پیشنهاد آنان تعیین می‌شوند. هر چند رئيس شورای فرهنگ عمومی امام جمعه استان است، اما فی‌الواقع قدرت اصلی در اختیار استاندار است. زیرا اولاً، اغلب اعضای شورای فرهنگی استان مدیرانی هستند که به پیشنهاد استاندار تعیین می‌شوند؛ و ثانیاً، ابلاغ مصوبات شورای فرهنگ عمومی هم در اختیار استانداران است. بنابراین، هدایت شوراهای فرهنگی و حتی برنامه‌های هیئات مذهبی هم به نوعی در اختیار استانداران است! این در حالی است که متأسفانه تاکنون در انتخاب استانداران به ندرت متناسب با مسئولیت‌های فرهنگی و مذهبی و دغدغه‌های اصلی حکمرانی در جمهوری اسلامی، تدبیر و تأمل شده است.
به عنوان نمونه، یک «ارولوژیست» یا «میزراه‌شناس» یا «پیشابراه‌شناس» که همه تخصص و دغدغه‌های زندگی او مربوط به حوزه بیماری‌های اعضای خاصی از بدن بوده است، و هیچ تخصص و حتی آگاهی‌ و دانشی درباره فرهنگ و دین و مذهب ندارد، سکان‌دار مدیریت کلان یک استان می‌شود! چنین شخصی ممکن است در حوزه تخصصی خودش موفق باشد، اما قطعاً، اینکه در حوزه مسائل فرهنگی و مذهبی و اخلاقی یک استان هم مسئولیت را به او بدهیم و او را مبسوط الید کنیم، نه معقول است و نه مشروع! زیرا بسیار طبیعی است که نگاه چنین فردی به فرهنگ و اخلاق و خانواده و پوشش و امثال آن همگی از چشم یک «پیشابراه‌شناس» خواهد بود!
🔻پیشنهاد:
مجلس شورای اسلامی می‌تواند و می‌باید یکی از دو کار را انجام دهد:
یک. بازنگری در شرح وظایف و مسئولیت‌های استانداران؛
دو. بازنگری در حداقل شرایط و اقتضائات دینی و اخلاقی و فرهنگی و علمی و مدیریتی استانداران.
🔸رهبر انقلاب چند سال پیش ضمن اشاره به وظایف و مسئولیت‌های سنگین فرهنگی مسئولان کشور فرمودند:
«در مسائل فرهنگی یعنی فرهنگ عمومی، وظایف مسؤولان کشور سنگین‌‌‌‌‌‌تر و حساستر است. امروز حتی دیرباورترین اشخاص نیز خط و نشان دشمنان سوگندخورده‌ی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را در صحنه‌‌‌‌‌ی پرماجرای تهاجم فرهنگی، بوضوح مشاهده می‌کنند. در این تهاجم خطرناک، نه فقط ارزشهای اسلامی بلکه فرهنگ اصیل ملی مردم، و بیشتر باورهای راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گشا و مبارک آنان، آماج تیرهای زهرآگین دشمنان قرار گرفته است … همه‌‌‌ی این حقایق مهم و هشدار دهنده، مسؤولان فرهنگی کشور را به تدبیری برتر و اهتمامی بیشتر و تلاشی گسترده‌‌تر فرا‌ می‌خواند.»
🔻مع الاسف در اجابت به این دستور حضرت ولایت، نه تنها شاهد «تدابیر برتر»، «اهتمام بیشتر» و «تلاش گسترده‌تر» در حوزه فرهنگ عمومی نیستیم؛ بلکه شاهد یک «رها‌سازی»، «ول‌انگاری» و «بی‌تدبیری تمام‌عیار» در حوزه مسائل فرهنگ عمومی و اخلاق اجتماعی کشور هستم.

احمدحسین شریفی