متن روضه ویژه شهادت امام هادی علیه السلام-حاج محمود کریمی
پول می داد امام هادی علیه السلام می گفت برید زیارت حسین علیه السلام،حالا من روضه رو می برم کربلا و عاشورا ،اونجایی که امام هادی دوست داره،اینقده روضه از امام هادی داریم،دریای روضه اش خیلی وسیعه
اهل دردم غم هادی دارم
سامرایی است دل بی تابم
زنده ی فیض مدام یارم
مرده ی یک نفس سردابم
امشب از خویش برون می آیم
تا به چشمان پرآبش گریم
گاه برآه دل شعله ورش
گاه بر قبر خرابش گریم
کینه اهرمن تیره سرشت
بامدار طبق نور چه کرد
فتنه ی قوم پلید ابلیس
با جمال پسر حور چه کرد
دست تذویر دوباره بی رحم
آتش کینه ی خود را افروخت
در پس پرده ی تنهایی خود
مردی از نسل سلابت می سوخت
رفته رفته اثری سخت نمود
زهر در جان شریف آقا
در تب و تاب شد و سوسو زد
شمع چشمان شریف آقا
خاک بر فرق من از این جمله
همه چو بسمل به قفس پرپر زد
پسرش پاره گریبان گریان
در عزاداری او بر سر زد
جگر زهر چشیده یعنی
آب گردیدن گل در آتش
هر که از نسل علی شد مسموم
ناله زد فاطمه؛ مادر؛ آتش
تا نمانده به تن و دیده پر آب
سینه سوزان و لبش خشک ولی
زمزمه کرد و به سینه کوبید
که فدای تو حسین بن علی
سه کتاب با موضوع امام هادی علیه السلام
ماجرای رفتار اعجازآمیز امام هادی(ع) در ارتباط با یونس نقاش چیست؟
پاسخ:
یونس نقشبند از صنعتگرانی بود که با امام هادی(ع) رفت و آمد داشت و در خدمت آنحضرت بود. روزی با حالت لرزان خدمت امام(ع) آمد و خانوادهاش را به امام(ع) سپرد.
امام(ع) علت این رفتار را پرسید. یونس گفت: تصمیم به فرار دارم؛ چراکه موسی بن بغا نگین بسیار قیمتی برای من فرستاد که روی آن نقش بیندازم، اما نگینش در حین انجام کار دو نیم شد. و طبق قرار باید نگین را سالم به او بدهم؛ لذا موسی بن بغا یا مرا خواهد کشت و یا زیر تازیانه مجازات قرار خواهد داد!
امام(ع) به وی فرمود: به خانهات برگرد، زیرا فردا به خیر خواهد گذشت!
صبح روز بعد یونس نزد امام(ع) آمد و گفت پیکی از طرف موسی بن بغا آمد و انگشتر را میخواهد! امام(ع) فرمود: نزد وی برو که جز خوبی چیزی نخواهی دید! یونس رفت ولی بعد از اندک زمانی با خنده برگشت و گفت: غلام موسی پیغام آورد که زنان بر سر نگین انگشتر با هم اختلاف کردهاند. آیا میتوانی آن نگین را دو قسمت کنی؟! اگر چنین کاری انجام دهی، به تو جایزه گرانی خواهم داد.امام(ع) بعد از این قضیه به شکر خدا پرداخت.[1]
این حدیث در منابع معتبر روایی نقل شده و منافاتی با عقاید شیعه ندارد؛ از این گزارشی قابل پذیرش است و خبر دادن به وقوع حادثهای در آینده به واسطه علم غیب الهی بوده است که در واقع، بدون اطلاع دادن حضرت نیز قرار بود چنین حادثهای رُخ دهد. به همین جهت، عالمان دینی این حدیث را در باب علم ائمه(ع) به آینده،[2] و دلایل امامت و معجزات امام(ع)،[3] آوردهاند.
[1]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص 288 – 289، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق.
[2]. بحرانی، سید هاشم بن سلیمان، مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، ج 7، ص 439، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1413ق.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 50، ص 125، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
منبع: سایت اسلام کوئست
در ماه رجب هرکس خدا را بخواند، جواب میگیرد
مرحوم آیتالله آقامجتبی تهرانی استاد اخلاق در یکی از سخنرانیهایش با اشاره به فضلیتهای ماه رجب اظهار داشت: «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی». حالا که بحث به اینجا رسید بقیّه روایت را هم میخوانم. دوستان! فردا شب اوّل ماه رجب است. منادی از فردا شب این ندا را میدهد. در توصیف ماه رجب روایات بسیاری وارد شده است. رحمت خداوند در ماه رجب ریزش دارد. در روایتی آمده است که فرمودند رجب را رجبالاصب میگویند؛ زیرا رحمت و مغفرت خداوند در این ماه بر بندگانش ریزش میکند.
خوب به لحن جملات دقّت کنید و ببینید چهطور عوض شده است! در بالا فرمود: «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. این، مربوط به مطیعین بود. امّا ماه رجب اختصاص به ایشان ندارد. در اینجا «من» آمده است؛ یعنی هرکس. ممکن است مثلِ منی عاصی باشد و مطیع نباشد، آیا در ماه رجب به چنین بندهای عنایتی نمیشود؟ میفرماید: این بندگان را هم رد نمیکنم؛ لذا در اینجا لحن عوض میشود: «فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ»؛ هرکس در این ماه مرا بخواند، جوابگوی او هستم و «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ»؛ و هر کس از من درخواست کند، به او عنایت میکنم و «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیتُهُ»؛ اگر کسی از من طلب هدایت و راهنمایی کند، هدایتش میکنم. ما کجا میتوانیم برویم و خدایی بهتر از این خدا را پیدا کنیم؟! «وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَینِی وَ بَینَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ»؛ من این ماه را ریسمان و وسیلۀ اتّصال بین خودم و بندگانم قرار دادم. اگر کسی به این وسیله و این ریسمان اعتصام بورزد، به منِ خدا میرسد.
من به دوستان سفارش کنم که بهخصوص به اعمالی را که در ماه رجب وارد شده عنایت کنید. این استغفارهایی که وارد شده، به دل ما صفا میدهد. مراجعه کنید و در مفاتیح هم هست. دقّت کنید به این همه آثاری که مترتّب بر آداب این ماه است.
حتّی پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: ماه رجب، ماه استغفار امّت من است؛ لذا در این ماه زیاد استغفار کنید، صبح هفتاد بار و هنگام غروب هفتاد بار، استغفرالله و اسئله التّوبه بگویید. حتّی در سجدههای خود همانطور که امامزین العابدین (ع) در ماه رجب میفرمود، بگویید: «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یَا کَرِیمُ» (بحارالأنوار، ج۹۵، ص۳۷۶). از این فرصتها استفاده کنید.
خبرگزاری رسا
برخورد درسآموز امام باقر (علیه السلام) در مقابل یک شخص هتاک
امام باقر، محمدبن علی بن الحسین علیه السلام، لقبش «باقر» است. باقر یعنی شکافنده. به آن حضرت «باقرالعلوم» میگفتند، یعنی شکافنده دانشها. مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه «باقر» را تصحیف کرد به کلمه …
امام باقر، محمدبن علی بن الحسین علیه السلام، لقبش «باقر» است. باقر یعنی شکافنده. به آن حضرت «باقرالعلوم» میگفتند، یعنی شکافنده دانشها.
مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه «باقر» را تصحیف کرد به کلمه «بقر» یعنی گاو، به آن حضرت گفت: «انت بقر» یعنی تو گاوی.
امام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی گفت: «نه، من بقر نیستم، من باقرم».
مسیحی: تو پسر زنی هستی که آشپز بود.
امام: شغلش این بود، عار و ننگی محسوب نمیشود.
مسیحی: مادرت سیاه و بیشرم و بدزبان بود.
امام: اگر این نسبتها که به مادرم میدهی راست است، خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد، و اگر دروغ است از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی.
مشاهده این همه حلم از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید و او را به سوی اسلام بکشاند.
مرد مسیحی بعداً مسلمان شد.
منبع: کتاب داستان راستان
صوت | صلوات خاصه امام محمد باقر(علیه السلام)
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ باقِرِ الْعِلْمِ، وَ إِمامِ الْهُدىٰ، وَقائِدِ أَهْلِ التَّقْوىٰ، وَالْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبادِكَ.
اللّٰهُمَّ وَكَما جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبادِكَ، وَمَناراً لِبِلادِكَ، وَمُسْتَوْدَعاً لِحِكْمَتِكَ، وَمُتَرْجِماً لِوَحْيِكَ، وَأَمَرْتَ بِطاعَتِهِ، وَحَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِيَتِهِ، فَصَلِّ عَلَيْهِ يَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّةِ أَنْبِيائِكَ وَأَصْفِيائِكَ وَرُسُلِكَ وَأُمَنائِكَ يَا رَبَّ الْعالَمِينَ.
خدایا درود فرست بر محمّد بن علی، شکافنده دانش و پیشوای هدایت و رهبر اهل تقوا و برگزیده از بندگانت. خدایا چنانکه او را قرار دادی برای بندگانت نشانه و برای کشورهایت مشعل نور و محلّ سپردن حکمتت و تفسیرکنندۀ وحیات و به فرمان بردن از او فرمان دادی و از نافرمانیاش برحذر داشتی، پس بر او درود فرست، ای پروردگار برترین درودی که بر یکی از فرزندان پیامبرانت و برگزیدگانت و رسولانت و امینهایت فرستادی، ای پروردگار جهانیان.